Bu İşte Bir Yalnızlık Var

BİBYV•3

Mutluluk. Şu an tam anlamıyla bunu hissediyorum. Başka hisler yok. Üzüntü yok. Kandırılmak yok. Ve hepsi yanımda yatan adam sayesinde. Yani Nidada bizi tanıştırdı o da var. Ve Erkinin annesi onu doğurdu. Her neyse mutluluğa alışık değilim bu yüzden saçmalıyorum. Erkin mışıl mışıl uyuduğu için uyandırmak istemedim. Aynaya baktığımda çığlık atacaktım. Saçlarım dağılmış, yapış yapış olmuştu.Makyajim aktigindan dolayı yüzüm .. Cidden sıfat bulamadım o derece. Ve yine o lanet his icime doldu. Biri gelecek ve Erkini alıp götürecek gibi. Düşününce bunu kimse yapamaz diye düşündüm. Tam rahatlıyacaktımki Bitcesgi çıkıverdi. "Ölüm. Ölümden kaçamazsın Ezgi. Aldatılmaktan daha kötü. Değil mi? Aa, kusura bakma sen hiç bir yakınını kaybetmedin. Ama Erkin ilk olacak sanırım. Son-"Devam ettirmeden Yeterr diye bağırdım. Ve benden bağımsız olarak gözyaşlarım akmaya başlamıştı bile. Erkin ben bile anlamadan hızla yanıma geldi. "Ezgi noluyor?! Tanrım, sen ağlıyorsun!Kabus filanmi gördün,ne bileyim biyerinmi ağrıdı... Hayatım bak lüt-"Sözünü kestim. "Bir şey yok tamam mı! İyiyim görmüyor musun! Ağlamak nedensiz olamazmi? "Bunu söylerken hangi ruh halinde olduğumu cidden merak ediyorum. Bildiğin Erkine bağırdım. Bildiğin. Tam ağzımı açıyordum ki parmağını dudağıma koyarak susturdu beni. "Bak Erkin ben özür-"Daha tamamlayamadan çıkıp gitti. Tam kendime kizacaktim ki Bitchesgi hemen başladı. "Ay bende ne zaman çocuğu kendinden kaçıracak diye düşünüyordum. "Ona öldürücü bir bakış attım ve"Siktir git. Senin yüzünden ayrılacağız mutlu musun? Ahh artık onunla sen çıkarsın.Mutlulukla-" Aklıma gelen gerçekle yüzümü burusturdum. Tanrım o benim. Benim yüzümden ayrılacağız. Kapı sesini duyduğumda kalkamadım. İçeri Erkin girmişti sanırım. "Ezgi? Ezgi iyi misin? Olamaz Ezgi şoktasın şu an. Bak birden gittim cidden ama bir an. Tanrım beni duymuyorsun bile. Ben doktor çağır-" Dur diye bir kelime çıkabildi sadece. Ona baktım ve gülmeye başladım.. "Hadi deliler hastanesine yatır beni. Artık Ceylinle düzüşmemen için bir engel de kalmaz. " Bana baktı ve korktum. "Ezgi bu dediklerini şok yüzünden dediğini varsayıyorum. Benim gözüm senden başkasını görmüyor. Kahve gözlerin her yerde aklıma geliyor. Gerçi çıkmıyor ki.. Sana sevgilim diyemiyorum. Bahsederken aklıma gözünü kısan hallerin geliyor. "Kadınım" diyorum. Benim gelecekteki çocuklarıma annelik yapacak kadın. Torunlarımıza çorba yapacak kadın. Mezarda yan yana gomüleceğim kadın. Benim olan kadın. Bir tek benim. " Bunları dedikten sonra bir anlık şok yaşadım. O.. O..  Sanirim Erkin hayatın bana verdiği bir hediye. Ayağı kalktığım gibi dudaklarına yapıştım. O da tutkulu biçimde karşılık verdikten sonra nefes molası verirken gözlerinin içine baktım. Tam içine.Bu anı hafızama kaydedip kendimi ona bıraktım..

***

Uyandığımda nasıl ard arda uyuyabildigimi düşünürken Erkinle yaşadıklarımızın rüya olduğunu düşündüm. Emin olmak için ona sormaya gittim. "Şey, Erkin... Dün, biz.. Öpüştük mü? Yani sen misafir olayından yani şey.. "Anlamayan gözlerle bana baktı. "Hayır sanırım rüyanda gördün. Ama istersenn.. "deyip muzipçe güldü. Ama ben dünkü gibi istiyordum. Bir soru daha sormaya karar verdim. "Arkadaşlarına benden ne diye bahsedersin? " Bana baktı ve beni hayal kırıklığına uğratan o kelimeyi söyledi "Sevgilim, aşkım derim. Niye soruyosun? "Gözlerim bulaniklastiginda kendime kızdım. "Hey, hey.Sadece şaka yapıyordum anladın mı? Dünkülerin hepsi gerçekti,kadınım. "Onu söylerken dünkü gibi bakıyordu. Ve kendimi aşan şeyi yaptım. "Şuan benim sıram galiba"deyip dudaklarına tekrardan dalış yaptım.

***

"Ya üzgünüm Nida ama bugün çok doluyum. " Ve bir Nida telefon destanı daha geliyor.. "Ya Ezgi bak iyi hoş Erkinle birlikte olmanıza bayıldım ama resmen seni çaldı benden yaaaa. Bak bugün bir yere gidelim. Lutfennnn. Plizzzzzz. " Derin nefes alıp cevap verdim. "Üzgünüm Nida sonra artik bay" oh be kapattım. Ama bugün cidden doluydum. Bir albüm aldım Erkinle fotoğraflarımızı çıkarttırıp eskilerinide eklicem. Flaş diske videolarimizi ve ses kayıtlarımızı atıcam. Erkin sürekli bunlar nerden çıktı dese de Cevap vermiyordum. Daha doğrusu cevabını bende bilmiyorum. "Ah Ezgi ah.. Sanki ben bilmiyorum. Erkinle ayrilirsaniz onlara bakıp agliyacaksin. "dedi ve sürtük gülüşünü attı yeniden. Biz ayrilmayizki diye düşündüm. "Ölüm Ezgi. Ölümm.. "

***

"Hayır Ezgi biz artık birlikte olamayız."Ama neden diye bağırdım. "Çünkü bir ölüyle sevgili olamazsın... "çığlık atarak uyandım.Koltukta rahatsız bir pozisyonda uyumuştum. Sanırım kabuslarin sebebi buydu. Erkini gözlerimle ararken bulamamak hayal kırıklığına uğramama sebep oldu. Rehberden "Erkeğim "yazısını hemen aradım. "Alo? " sesini duymak huzur vermişti. "Erkin?""Ezgi sonra konuşalım işim var"deyip kapatınca sol tarafımda bir ağrı oluşmaya başladı.. Bidaha aradım. Hesap soracaktım. "Eveettt? "Bir kadın sesi duymayı beklemiyordum.Tamam Erkinin kuzeni olabilir, telefonunu unutmuş olabilir, ya da.. "Şey Erkini verirmisiniz? "sesimi biraz daha kıssaydım tiz bir çığlık olacaktı. "Erkin şu an meşgul canım." Telefonu biraz daha sıksaydım parçalayacaktım."N-neyle meşgul yaa!Bak oraya gelirsem yemin-"Bir kahkaha ve ardından gelen ses cevap vermişti bile. "Erkin bornozunu giysene bitanem"

____________________________________

Merhabalarr  :D Okuyan bile yok sanırım ama umrumda değil ben bu hikayeyi kimse okumasa bile finale kadar götüreceğim  :)) Kim bilir belki bi şey olur hikayemi okurlar, önerirler ve benim hikayemde çok okunur.. Tek isteğim sadece okuyun beğenmediğiniz yerleri yazın bende düzelteyim  :D Neyse,okuyanlar hele hele vote verip birde yorum yapanlar varya, hah onlar işte. Cansınız siz can :*