"Τελικά ήσουν η καλύτερη επιλογή?"

Κεφάλαιο 7ο

Επιστροφή στην Θεσσαλονίκη..

Οι μέρες περνούσαν..
Βγαίναμε κάθε μέρα, τουλάχιστον 2 φορές!
Περνούσα υπέροχα μαζί του..
Ήταν απίστευτες οι στιγμές που περπατούσαμε χεράκι χεράκι και όλοι γύρω μας κοιτούσαν!
Με γνώρισε σε όλους του τους φίλους και ένιωσα επιτέλους σημαντική στην ζωή του!

Όλα ήταν καλά όμως το άγχος μου κάθε φορά που ήταν να τον δω, δεν άλλαξε ποτέ!

Είχε φτάσει Κυριακή βράδυ και ήταν η τελευταία φορά που τον είδα πριν φύγω..
Δευτέρα ξημερώματα θα γυρνούσα Θεσσαλονίκη..
Αυτός ερχόταν την ίδια μέρα αλλά λίγο αργότερα!

Ωραία σκέφτηκα και εγώ ότι Θεσσαλονίκη θα είναι πολύ καλύτερες οι συνθήκες για να συναντιομαστε..

Ένιωθα έτοιμη μαζί του να προχωρήσω και το ήξερα ότι και αυτός ένιωθε!
Τα είχαμε ήδη ένα μήνα!

Εκείνη την νύχτα μαλωσαμε και έφυγε ο καθένας για το σπίτι του χωρίς να χαιρετηθουμε, να αγκαλιαστουμε, να φιληθουμε..

Γύρισα σπίτι και κοιμήθηκα με χίλια ζόρια..

Το επόμενη πρωί γύρισα Θεσσαλονίκη και όλα στην ζωή μου ξαναγύρισαν στο φυσιολογικό..

Μου είχε πει ότι στις 26 ξεκινάει φροντιστήρια, επομένως μας έμεναν λίγες μέρες για να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε..

Οι μέρες αυτές ήταν λίγο παράξενες.
Την μια μέρα είχα γενέθλια, την άλλη πήγα στους συγγενείς μου, την άλλη για οδήγηση, με αποτέλεσμα να μην καταφέρουμε να βγούμε καμία από αυτές τις μέρες..

Ήταν Κυριακή μεσημέρι όταν μου έστειλε μήνυμα και μου είπε ότι αποφάσισε κάτι για εμάς..

"Πήρα την απόφαση ότι πρέπει να χωρίσουμε. Έκατσα και το σκέφτηκα.. Δεν θα έχω χρόνο να βγαίνουμε λόγο μαθημάτων και δεν θέλω να σε δεσμευω για το τίποτα.. Ζήσε την ζωή σου, πιστεύω σε εσένα.. Θέλω να είσαι πάντα ευτυχισμένη και να χαμογελάς, σου πάει πολύ το να χαμογελάς.."

Αυτό ήταν λοιπόν..
Χωρίσαμε..
Και ο χωρισμός κάθε φορά, είναι σαν πρώτη φορά.. Με πόνεσε αρκετά.. Ειδικά όταν ξέρω πως δεν ευθύνομαι ούτε εγώ, ούτε αυτός για τον λόγο του χωρισμού..

____________________________________

Όπως καταλάβατε το βιβλίο έφτασε στο τέλος του..
Ήταν μια σχέση που με έκανε να νιώσω κάπως διαφορετικά και ήθελα να το γράψω αυτό σε ένα βιβλίο..
Ένιωθα ότι θα υπάρχει συνέχεια..
Υπήρχαν στιγμές που παρέλειψα, αλλά πραγματικά δεν μπορώ τώρα που χώρισα να θυμάμαι τις ωραίες μας στιγμές και να σας τις γράφω..

Ευχαριστώ που διαβάσατε αυτό το βιβλίο..

Υ. Γ : μπορεί να υπάρχει και συνέχεια εφόσον θα τον δω σίγουρα του χρόνου το καλοκαίρι..
Αναμένουμε για 2ο κύκλο 💔💔