ben kelimelere hükmeden bir tanrıyım
Hiç olmasam da varlığımı kanıtlarım
Bir aşığın dudaklarından firar eden duygularım
Kimi zaman hınçla dolar öfke kusarım
Ben kelimelere hükmeden tanrıyım
Etrafımda beton duvarlar
yaşarken gömülmüş cenazem, sessiz
Ben kelimelere hükmeden bir tanrıyım
Bir bebeğin ilk hecesi son nefesini verirken ki ifadesi
Ben işte bunları severim.
Ölümden de güçlüyüm
Öldükçe dirilim
Kader, elimde bir kalem
yaşamları kendimce dizerim.
Ben kelimelere hükmeden bir tanrıyım.
Varlığınızın sebebi yokluğunuzun isyanım
Sahte perdeler diktim gözlerinize
adına aşk dedim kimi zaman
Bazense bir iskender oluverdim
Fetheddim tüm duygulara yıkım getirdim.
Kara poyrazlar benim eserim.
Doğada ki tüm sahtelikler de benim yazılarım.
Sizin yarattıklarınız aç bir bebek
Hırsızlıkla çaldıklarınız.
Zenginliğinizi büyütürken,
Ortaya koyduğunuz resim sefalet.
Ben kelimelere hükmeden tanrıyım.
Sizi gördükçe acıyor, evladını kaybetmiş bir ana yüreği gibi kalbim.
Ben hissiz doğum. Siz his verdiniz.
Ben planladım siz yaptınız.
O halde ben de bir katilim.
Ben de bir masumum.
Bende bir mazlumum.
Çıkarın demirleri, kurtulmak istiyorum.
Bu kafes çok sığ,
İçinde yaşayamıyorum.
Kanlı teller tenimi yakıyor.
Yazmaktan alı oyuyor.
Tek gücüm kelimeler benim.
Bırakında göstereyim kendimi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bana Dair
PoetryNe tam anlamıyla benimdin Ne de bütünüyle yabancı olabildin Sen hep yarım kalmışlıklardandın Tıpkı noktasını koymayı unuttuğum cümlelerim gibi...
