Harry,gözlerini açtığında hastanenin boğaz yakan iğrenç kokusu burnunu doldurmuştu.
Onu buraya kim getirmişti,hiçbir fikri yoktu hem zaten ona kim bu iyiliği yapardı ki?
Zayn hariç kimse neler olduğu bilmese de Harry herkes biliyormuş ve ondan iğreniyormuş gibi geliyordu.
Kapı hızla açıldığında Harry'nin de düşünceleri dağılmış ve gelen kişiye gözlerini çevirmişti.
Kaşları çatıldı.
"Zayn?"
Zayn,çatık kaşları ve dağılmış saçları ile doğrudan Harry'nin suratına bakıyordu.
Zayn cevap vermedi ve yavaş hareketler ile köşede bulunan sandalyeyi Harry'nin yatağının yanına çekti.
"Yaptığın şeyi biliyordum."
Harry şaşırmıştı.
"Mabel,o gece ağlayarak bana geldi ve anlattı.Seni öldürmemek için Tanrı şahidim olsun ki zor durdum."
"Za--"
"Kes sesini!"
Zayn birden patladığında gözünden bir yaş akmıştı.
"Mabel,bilmiyormuş gibi davranmamı istedi.Senin eninde sonunda gelip söyleyeceğini çünkü seni hastanelik edeceğimi bildiğini söyledi."
Zayn,sargılı elini saçından geçirdi.Ağlamamaya çalışıyordu.
"Nasıl ve neden söyleyeceğin hakkında dediği tek şey ise;ikimizden biri bir şeylerden vazgeçmiş olduğu zaman sana gelecek Zayn,lütfen sana yalvarırım ona bir şey belli etme."
Mabel'ın sözlerini aynen söyledi Zayn,Harry'e.
Bu sefer ağlamamak için zor duran Harry olmuştu çünkü Mabel'ı çok iyi anlamıştı,Mabel çok şeyden vazgeçmişti...
"O hayatından ve bebeğinden vazgeçti Harry."
"Üzgünüm,"dedi Harry çatallaşan sesiyle ama biliyordu,üzgün olmak hiçbir şey değiştirmezdi.
Zayn gülümsedi ve kafasını sallayarak ayağa kalktı,cebinden çıkardığı kağıt parçasını Harry'e uzattı.
"Şimdi sen de bir şeylerden vazgeçmek zorundasın."
Harry hiçbir şey anlamadan ve soramadan Zayn odadan çıkmıştı.
Kağıdı eline aldı,bu bir mektup zarfıydı ve üstünde Mabel'ın el yazısı ile Harry'e... yazıyordu.
Harry mektubu korka korka açtı ve okumaya başladı.
Merhaba Harry,
Bana seninle olduğum süre boyunca hayatı en güzel şekilde yaşatan ama bir yandan şuan bu mektubu yazmama neden olan kişi,insan,sevgilim ya da eski sevgilim...Sen iyi değilsin ve bunun bedelini çok kötü şekilde ödüyorsun eminim ki hala içiyorsun ve sarhoş oluyorsun hatta belki de daha kötü haldesin...
Kağıt Harry'nin gözyaşları yüzünden ıslanmaya başlamıştı çünkü Mabel haklıydı.Burnunu çekip okumaya devam etti.
Bana yaptığın şeyi ben,Zayn ve Tanrı dışında kimse bilmiyor tıpkı benim hissettiğim gibi öğrendiğin zaman okulda "Acaba biliyorlar mı?"diye korkuyla gezmeni istemem.Zayn eminim ki sana dediğim her şeyi söylemiştir.
Ölmek için 13 nedeni izlemiştik,hatırlıyor musun?
Harry sanki Mabel görecekmiş gibi kafasını salladı.
Saçma bulmuştun tabii,bir kız neden ölümünü kasede alırdı diye ama bak şimdi ben ölümümü yazıyorum.
Az sonra sıcak suyla doldurduğum küvete girip güzelce yıkanacağım,Tanrı belki temiz olduğumu düşünür belki bebeğime,bebeğimize kıydığım için beni affeder diye ve sonra birazcık hindistancevizi kokan duş köpükleri ile oynayacağım en sonunda ise buna daha fazla katlanamadığım için elimde tuttuğum jileti bileğime bastırıp kanamasını sağlayacağım sonrası ise sadece birazcık acı ve sonsuza dek uyku olacak çünkü biliyorum ki beni kurtarmaya kimse gelmeyecek,o gece gelmediği gibi...
Bu satırları okuduktan sonra canına kıymak isteyeceksin Harry ama sakın yapma lütfen en azından orada rahat olmama izin ver ve peşimi bırak.
Senden teslim olmanı ve bana yaptıklarını anlatmanı istiyorum çünkü ben bunu anlatmaya asla cesaret bulamadım.Lütfen senin için ne yapılması gerekiyorsa yap...
Seni hayatıma aldığım için üzgün değilim ama pişmanın ve lütfen daha fazla kişiyi pişman etme çünkü tehlikelisin.
İkimizde bir şeylerden vazgeçtik Harry,ben artık yaşamıyorum ve sen de...O yüzden senin için doğru olanı yap,daha fazla kimseye zarar verme ihtimalin olmasın en azından ölü dahi olsam,kalbim atmayı kesse bile yukardan seni izlediğim zaman rahat edeyim,edelim.Ben ve bizim hayata gelmeden gözlerini yuman bebeğimiz...
Mabel...
Harry,gözyaşları içinde mektubu okumayı bitirdiğinde kolunda ki serumu hızla çıkardı ve mektubu katlayıp cebine koydu.
Hastaneden koşar adımlar ile çıkarken hemşirelerin arkasından bağırması veya çarptığı insanlar umurunda değildi.
Üzgündü ve kalbi ağrıyordu.Köprünün başına vardığında düşündüğü tek şey kaç saniyede ciğerleri su ile dolacak ve ölecek olduğu idi.
"En azından orada rahat olmama izin ver ve peşimi bırak Harry."
O an Mabel'ın sesini duyduğuna yemin edebilirdi.Bağırarak kafasına vurmaya ve saçlarını çekmeye başladı aynı zamanda ağlıyordu ve kendini yere bıraktı.
Harry'e göre uzun aslında 5 dakika süren ağlama krizinden sonra yutkunarak"Hayır,"dedi kendi kendine."Hayır bu kadar bencil olamam."
Mabel sonuna kadar haklıydı.O hayatından vazgeçmişti ve şimdi Harry'nin de ölmeden bunu yapması gerekiyordu işte sırf bu yüzden kendi canına kıymıyordu ama cezasını çekmeliydi ve gün sonunda gidip polise teslim olmaya karar verdi.
-son-
of saçma sapan ne olduğu belli olmayan bir hikaye ama bitirdim ta daaaa
zaten 3-5 okuyucum var onlara okuduğu için teşekkür eder diğer hikayelere beklerim.
gwen xx
