Isang umaga sa school, As usual puro klase, lessons at activities. Quite the same. Boring as it usual. After ng last subject namin eh humiga na lang ako sa table ko imbis na mag recess. Napagod ako sa kakapakinig. Kailangan kasing mag aral para hindi mawala ang scholarship ko at hindi masabihang mas inuuna ko ang karate club ko kesa sa study.
Maya maya, nagising na lang ako sa ingay ng mga kaklase ko sa labas. They were screaming like fools. Para bang may kung anong meron sa labas! Babalik na sana ako sa pagtulog ko until I heard a voice speak.
"Can I have you for a moment?" sabi sakin. Edi napatingala naman ako agad upang tignan kung sino iyun.
Napanganga lang ako't napataas ng kilay. Ang anak ng Blanc Corporation pupuntahan at sasabihan ako ng ganun? I must be dreaming, I said to myself but I was wrong. Ngumisi siya't bigla na lang nya akong hinigit palabas ng classroom at isinakay sa isang kotse. Hindi ako nakalaban kasi I was still shocked.
A minute later, I wondered around until I realize na nasa isang café pala kami. Café for millionares? Joke. I mean, Bakit naman kaya nya ako dinala dito? Kasalanan ba yung titigan ko sya nung isang araw? Bawal ba yun? Sorry hindi ko naman alam eh!
"Ah excuse, what are we doing here? May atraso ba ako sayo?" nauutal na tanong ko sakaniya habang lumilinga linga sa paligid.
"No, wala naman. I just want to know you." then he smiled. A wicked smile full of cold and dark aura.
"Really? Why me? Madami namang babae sa school ah, Ba't naman ako pa ang napagtripan mo?" nagtatakang tanong ko naman.
"I don't know. Maybe you caught my attention when we first met." aniya habang nakangiti pa rin.
"Ah, So..Naalala mo pala yun?" humalumbaba ako't tumingin ng diretso sakaniya bago nagtanong. "So may gusto ka bang malaman? Interview ba 'to?"
"Sort of.. Well my name is Joshua Ciel le Blanc. You can call me Joshua. Nice to meet you miss? –" pakilala niya.
"Nice to meet you too Ciel. My name is Louisé." walang kabuhay buhay na sagot ko naman.
"Nice, you prefer to call me Ciel than Joshua. That's unusual." aniya sabay ngiti ulit.
This talk is more unusual! Bakit ba ako nakikipag-usap sa taong 'to? Wala akong maintindihan kahit isa! Ni-hindi ko nga alam kung paano ba kami nagkaroon ng interaction na dalawa para maging interesado siya sakin. Not unless.. May alam siya na tungkol sakin na hindi alam ng iba?
Shit.
"Thank you. But can we talk? Perhaps more private place than this?" I said seriously.
"Sure."
Naisipan naming pumunta sa part ng park na wala masyadong tao. He sit on a bench while I'm standing facing at him with serious face.
"Alam kong may other reason ka pa kaya mo ako kinausap. May nalalaman ka ba tungkol sakin Mr. Blanc?" I asked him directly.
"Eh ano kung meron nga? Are you afraid of me telling them your secret?" mabilis na sagot naman niya kaagad.
I knew it. Alam niya nga. Mabilis na nagdilim at sumeryoso agad yung tingin ko.
"I don't care. As long na may gusto kang kapalit diba?" wika ko.
"Yep. You got me." then he smiled widely.
I looked at him with a pissed stare. "Kung may gusto ka, then tell it right away. I hate mumbling."
"Easy tiger. I just want you to confess your true identity. Gusto ko mangagaling sa bibig mo para sigurado." Saka siya tumayo para matitigan ako ng maayos. Di ako makatingin sakaniya ng diretso, Hindi dahil sa natatakot ako or something pero damn! Ang tangkad kaya!
BINABASA MO ANG
Black Phantom
Teen FictionChihaya Louisé Perrault is the epitome of being the Perfect Highschool Girl of their campus. She's Smart, Beautiful, And the Ace of the Karate Club. But no one knows that she also works as a Famous and Most Wanted Phantom Thief in the whole world an...