A Hidden World (TVA FanFiction)

2- I don't believe in fairytales

'Wij zouden het fijn vind als u even wilt gaan zitten, mevrouw Neville.' zegt de oudste vrouw.

'Okay. Wie zijn jullie?'

'We zullen al u vragen direct beantwoorden, als u eventjes zou kunnen wachten.'

De oude vrouw draait zich om naar de twee andere modelachtige, een man en een vrouw, en de bodyguard. Dan beginnen ze heel hard te fluisteren.

'Volgensmij had James het helemaal fout. Het kan toch niet dat zij....' zegt de andere vrouw met ietwat minachting.

'Nee. Hij had gelijk. Ik herken mijn eigen soort.' zegt de bodyguard.

'Maar hoe dan?' zegt de man. 'Zou dat betekenen dat haar ouders du-

'HALLO. Ik zit hier. Ik kan jullie heus wel horen. Wat is er met mijn ouders?' zeg ik geirriteerd.

'Zou u ons mischien kunnen vertellen hoe je ouders heten?' vraagt de man.

'Zouden jullie dat niet allang moeten weten, sinds jullie op mn school zijn enzo?'

Meer gefluister. Deze keer te zacht om te horen.

De jonge vrouw, die ik vanaf nu Jane noem, omdat ze er zo ongelooflijk normaal uit ziet, zegt:

'Zou u alstublieft gewoon onze vragen kunnen beantwoorden?'

'Best. Mijn moeder heet Louise Neville.'

'En u vader?'

'Weet ik veel. Hij was vast een of andere eikel.'

Om een of andere reden verbaast het ze totaal niet om dat te horen. En alweer draaien ze zich om en begnnen te fluisteren. Ik kan maar een paar woorden opvangen. Stil. Gemeenschap. Koningin, Dwang. Dat laatste klinkt niet zo leuk, maar het lijkt me nu wel even een goed idee om stil te blijven.

Na een tijdje draait de oude vrouw zich naar me om, staart me aan en zegt:

'Je weet niets meer van dit gesprek of het gesprek met James. Je gaat gewoon door met je leven en vergeet alles wat met ons te  maken heeft.'

'Waarom doe je dat? Dat deed die gast in de bar ook al. Het ziet er echt heel creepy uit.'

Er laait frustratie op in de ogen van de vrouw. Deze vrouw is een beetje angstaanjagend. Ze straalt een soort van kilheid en wreedheid uit. Daarna herhaalt ze haar zinnen nog een paar keer en staat dan boos op.

'Je had gelijk,' zegt ze tegen de bodyguard, 'nu blij?'

Okee. Nu is het echt genoeg. Waar hebben ze het de hele tijd over. Waarom vertellen ze het me niet gewoon.

'Vertel me nou gewoon wat er fucking aan de hand is, want jullie verdoen echt mijn tijd met dat staren en dat gefluister.'

'Als ze toch immuun is tegen dwanggedachten, is het het best als we het haar maar gewoon vertellen.' zegt Jane. Ik mag haar wel.

'Oké dan.' zucht de man.

'Jessica Neville, jij bent een dhampier. Dat is een halfvampier. Wij leven in een wereld waar er twee soorten vampiers zijn. De levende en de dode. De levende vampiers heten Moroi, beoefenen de kracht van elementen en doden niet om bloed te drinken. De dode vampiers heten Strigoi. Het enige wat de Strigoi doen is doden en martelen. Moroi worden geboren, Strigoi worden gemaakt. Je hebt ook nog dhampiers, wat jij dus bent, die half moroi- half mens zijn. De dhampiers hebben de spieren van mensen maar de goede zintuigen van Moroi, waardoor de meeste dhampiers hoeders zijn de de Moroi berschermen.

'Dat is een heel mooi verhaal hoor, maar ik geloof niet meer in sprookjes. Dus schrijf er een boek over ofzo, en dan willen een paar kinderen het vast wel lezen. Nu ga ik weer terug naar mijn doodsaaie les. Doei.' Ik sta op en ga weer terug naar mijn les. Wat een onzinverhaal. Tuurlijk, vampiers en ondoden. Ja, niet dus.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik weet het, dit hoofdstuk duurt een beetje te lang, maar ze konden het ook niet zo plotseling zonder reden vertellen...... Bedankt voor het lezen