'Laat me nou eens even met rust!'
Aaargh. Ik smijd de telefoon op de grond. Sinds die mensen vorige week me hun sprookje hebben verteld, zijn ze me constant aan het stalken. Ik ga hun stomme verhaaltje echt niet doorvertellen. Waarom zou ik?
Ik loop s'avonds na de training naar huis. Het is maar een kwartiertje lopen en het is altijd een goede manier om tot rust te komen na de training. Als ik langs het parkje kom, zie ik een paar mensen naar me staren. Ik staar terug en loop door tot iemand me bij mijn elleboog pakt. Ik draai me om en geef die persoon een elleboog in zijn gezicht. Er staan ongeveer 10 mensen om me heel, allemaal supergespierd. Ze proberen me vast te pakken, maar ik deel zo veel klappen en schoppen uit als ik kan en zie er een paar vallen. Uiteindelijk krijgt eentje me te pakken, tilt me op en stopt me in een busje.
Het is pikkedonker in het busje. Mijn ogen wennen al snel, en ik kan zien dat er drie andere mensen in de achterbak zitten. Ik ga hier niet uit komen. Maar ik kan die drie mensen wel even fijn gaan doodirriteren. Dus begin ik maar met vragen te stellen.
'Wie zijn jullie?'
'Wat moeten jullie van me?'
'Wat gaan jullie met me doen?'
'Waar gaan we heen?'
'Waarom hebben jullie me ontvoert?'
'Hoe laat is het?'
'Hoelang duurt de rit?'
'Waarom is het hier zo donker?'
'Heeft niemand hier een lampje ofzo?'
'Heeft er iemand wat te drinken?'
'Of te eten?'
Natuurlijk antwoord er niemand. Ik blijf mijn vragen herhalen. De hele tijd. Ik zie dat het ze irriteert.
Na twee uur ofzo stopt het busje eindelijk. Twee mensen trekken me hardhandig uit het busje. Ik geef de man nog heel onopvallend een harde trap. Ik zie zijn gezicht vertrekken. Dat verdiende die. Ze lijden me naar een oud gebouw, wat er een beetje russisch uitziet. Ze brengen me naar een soort kantoortje. Daar zit de oude ijzige vrouw, die ik ook op school heb gezien, te wachten.
'Fijn om u weer te zien, mevrouw Neville. Ik heb bij onze vorige ontmoeting nog niet de kans gehad om me voor te stellen. Ik ben Dunya Ivaskov, maar jij noemt me Lady Ivashkov'
'Hallo. Waarom ben ik hier?'
'Tijdens onze vorige ontmoeting hebben wij je de waarheid vertelt. Alleen als de waarheid naar buiten komt, zou dat drastische effecten kunnen hebben op onze samenleving. Daarom willen wij jou een deal aanbieden. Als jij ons geheim niet doorverteld, ben jij welkom op ons sint Ivanov, een van onze beste scholen. Het is een kostschool en je kunt daar verblijven tot je afgestudeerd bent als hoeder en in de vakantie's kan je naar huis.'
'Ja graag. Ik ga graag naar een kostschool met mythische wezens die trouwens niet bestaan om "hoeder" te worden. Wat is dat uberhaubt?'
'Als u ons nog niet gelooft, zal ik het u laten zien.'
De vrouw staat op, trekt haar jurk recht en strekt haar handen uit. Ze doet haar ogen dicht en er ontstaat opeeens een kleine tornado op het bureau. Dat kan niet. Er staat vast ergens een raam open. Ik check alle ramen en de deur.
'Er zijn geen ramen of deuren open. Dit doe ik. Lucht is mijn element.'
'Dat kan niet. Zoiets is niet mogenlijk.' Maar als het wel mogenlijk zou zijn, is de rest dan ook waar? Dat er vampiers zijn. Dat kan ook niet. Mensen leven en dan gaan ze dood. Zo gaat het in het leven. Punt. Het kan niet. Als er zoiets zou zijn, zouden de mensen er echt wel iets weten. Het is gewoon complete onzin. Een stom, klein trucje.
'Leuk trucje. Maar het verhaal is nog steeds complete onzin.'
'Best. Geloof me niet. Maar ons aanbod staat nog steeds.'
Dan hoor ik iemand achter me bewegen. Ik draai me om, maar het is te laat. Iemand slaat me tegen mijn hoofd en alles wordt zwart.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Okee. weer een hoofdstukje erbij. Het verhaal gaat niet zo snel, dat weet ik, maar ik vindt het leuk om te schrijven, en zo wordt het tenminste lang :).
Bedankt voor het lezen
YOU ARE READING
A Hidden World (TVA FanFiction)
FanfictionJess Neville wordt verteld dat ze een dhampier is en dat er nog een geheime vampierwereld is waar geen mens van weet. Ze gelooft het niet, maar komt er snel achter wat de echte waarheid is. Het idee van dhampiers, moroi en strigoi heb ik niet zelf v...