Κρυφός έρωτας || Ron×Hermione Fanfiction

Κεφάλαιο 2: Χριστούγεννα στο Μπάροου

Κανένας δεν ξαναμίλησε για το γεγονός αυτό και οι μέρες περνούσαν η μία μετά την άλλη χωρίς κάποιο ιδιαίτερο περιστατικό στο Χόγκουαρτς. Σύντομα έφτασαν οι διακοπές των Χριστουγέννων και το Μπάροου, εκτός από την κοκκινομάλλικη οικογένεια που ζούσε εκεί, φιλοξένησε τον Χάρι και την Ερμιόνη.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

"Ξύπνα Χάρι! Ξύπνα Ρον!" φώναξε ενθουσιασμένη η Ερμιόνη μπαίνοντας στο δωμάτιο του Ρον, όπου κοιμόντουσαν τα δύο αγόρια. "Ελάτε, ξυπνήστε! Ο Λούπιν και η Τονκς είναι εδώ!" Τα αγόρια σηκώθηκαν και ντύθηκαν αν και ακόμα νυσταγμένα, ενώ η Ερμιόνη τους περίμενε έξω απο το δωμάτιο.

"Να και το τσάι σας χρυσά μου." είπε χαρωπά η Μόλλυ και έκατσε στην πολυθρόνα απέναντι από τους επισκέπτες της. "Συγγνώμη για τη ξαφνική αυτή επίσκεψη Μόλλυ, αλλά μας προβληματίζει κάτι σοβαρό και ξέρουμε ότι είσαι η κατάλληλη για να μας βοηθήσεις." είπε ευγενικά η Τονκς. "Φυσικά ό,τι θέλετε!" αποκρίθηκε η Μόλλυ και σιγουρεύτηκε ότι κανένας δεν άκουγε τη συζήτησή τους ύστερα από παράκληση της Τονκς.

Η Ερμιόνη, ακούγωντας την παραπάνω συζήτηση, μπήκε γρήγορα στο δωμάτιο των αγοριών, τα οποιά πάλι καλά είχαν προλάβει να ντυθούν, και την επανέλαβε. Την επόμενη στιγμή οι τρεις φίλοι βγήκαν στις μύτες των ποδιών τους από το δωμάτιο και κατέβηκαν πολύ προσεκτικά τις σκάλες μέχρι το ισόγειο. Ύστερα έκατσαν ακίνητοι στο πλατύσκαλο, χωρίς όμως να φαίνονται από το σαλόνι.

-Μα δεν πρέπει καν να σας προβληματίζει κάτι τέτοιο. Ξέρουμε και οι τρεις πολύ καλά ότι είστε φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον, είπε η Μόλλυ.

-Δεν αντιλέγω, όμως δεν θα 'ναι εύκολο να ζήσει η Τονκς με έναν άνθρωπο σαν εμένα. Θα φοβάμαι για τη σωματική της ακεραιότητα κάθε φορά που πλησιάζουν οι νύχτες με πανσέληνο, απάντησε απολογητικά ο Λούπιν.

-Μα η ίδια σου έχω πει ότι δεν με νοιάζουν αυτά αρκεί να είμαι μαζί σου, του αποκρίθηκε παθιασμένα η Τονκς.

-Και πάλι δύο τόσο διαφορετικοί άνθρωποι δεν μπορούν να συμβιώσουν και έιμαι κάθετος σε αυτό.

"Δεν θα 'πρεπε όμως! Αφού αγαπιέστε, μη το κάνετε τόσο περίπλοκο!" φώναξε θυμωμένος ο Ρον χωρίς να το καταλάβει. Όταν το κατάλαβε ήταν αργά και άκουγε ήδη τον εξάψαλμο από τη μητέρα του.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

-Ήταν πολύ ανόητο αυτό που έκανες Ρον, είπε ανέμελα ο Χάρι όταν μαζεύτηκαν και οι τρεις στο δωμάτιό του Ρον μετά το μεσημεριανό.

-Συμφωνώ, αλλά παράλληλα πολύ γενναίο. Και στο κάτω-κάτω δίκιο είχες Ρον γι' αυτά που είπες, πρόσθεσε η Ερμιόνη.

-Ευχαριστώ, απάντησε ο Ρον κοκκινίζοντας.

-Δεν ήξερα ότι έχεις συναισθήματα, είπε γελώντας η Ερμιόνη και τα αγόρια ανταπέδωσαν το γέλιο.

Άλλά καταβάθος το ήξερε. Αυτό που έκανε ο Ρον εκείνη τη μέρα, που υπερασπίστηκε την αγάπη μεταξύ δύο τελειώς διαφορετικών ατόμων και υποστήριξε ότι έπρεπε να μείνουν μαζί πάσι θυσία, ήταν ατράνταχτη απόδειξη. Η Ερμιόνη το σκεφτόταν και ένιωθε πεταλούδες στο στομάχι της, να πετούν πέρα δώθε κάνοντάς την να ανακατεύεται. Ήταν, όμως, μια ευχάριστη αίσθηση και την ένιωθε κάθε φορά που σκεφτόταν τον Ρον.

Η Ερμιόνη ήταν έξυπνη, μάλιστα η εξυπνότερη μάγισσα της ηλικίας της, αλλά δεν παραδεχόταν στον εαυτό της τα συναισθήματά της για τον Ρον, ειδικά αφού ο ίδιος σίγουρα δεν ένιωθε το ίδιο.