a wolfstar story: until the very end (Voltooid)

3

De lessen zijn voorbij. De Marauders zijn in hun kamer om zich klaar te maken voor het avondmaal. Vanavond is het volle maan dus dat betekent dat Remus gaat veranderen. Ze bespreken nog eens de avond. Remus: om acht uur, vlak na het avondmaal dus, vertrek ik naar de shrieking shack. James: en morgenochtend ben je er weer. Op dat moment komt Lupes binnen. Hij zet zijn overdreven glimlach op en begroet zijn kamergenoten. Lupes: hallo jongens, waar waren jullie over aan het praten?    James: *kwaad* dat zijn jou zaken niet, Praedo.    Lupes: *op een arrogante toon* ow oke, wel, dan ga ik maar eens naar de common room. Dan kunnen jullie nog verder kletsen. Byee. Wat de Marauders nog niet door hadden was dat Lupes de jongen was die hun had afgeluisterd in The Three Broomsticks.

De vier zitten er maar stilletjes bij. Het is niet bepaald een leuke tijd. Sirius voeld zijn woede opkomen en hoe sneller de minuten verstrijken hoe kwader en van streek hij word. Hij voelt dat hij gaat uitbarsten, hij staat recht en stormt de kamer uit. Hij loopt door de gangen van Hogwarts en komt uiteindelijk in het uilenverblijf terecht. Hij laat een schreeuw van woede uit en begint zachtjes te snikken. Hij had niet gezien dat er nog iemand aanwezig was. Lily: Sirius, alles oke? Sirius veegde snel zijn tranen weg. Sirius: ow euh Lily, ik wist niet dat je hier was...    Lily: het is oke Sirius, ik begrijp het wel. Het is volle maan we zijn allemaal niet echt in een superstemming. Sirius ging aan het raam staan. Lily ging naast hem staan. Sirius: ik kan er gewoon niet tegen dat hij elke keer daar helemaal alleen zichzelf zit open te reiten. Hij kreeg weer tranen in zijn ogen maar probeerde zich in te houden. Normaal gezien zou hij niet zo open zijn tegen Lily maar hij had heel veel nood aan iemand om mee te praten. Lily: ik snap het. Het is moeilijk om iemand waar je van houd te zien lijden.   Sirius schrok van Lily's woorden. Sirius: *een beetje nerveus* hoezo "iemand waar je van houd" ik bedoel ik en Remus zijn goeie vrienden en... hij werd onderbroken door Lily die iets uit haar zak nam. Het was de verscheurde brief die hij had weggegooid. De 2 stukken waren terug aan elkaar gehecht, waarschijnlijk met een spreuk. Hij keek vol wanhoop naar Lily. Lily: ik vond deze op het binnenplein. Ik vermoedde dat je niet wou dat iemand anders hem vond dus heb ik hem meegenomen en gemaakt. Ik dacht wel dat je hem nog nodig zou hebben.   Sirius: *zuchtte* je hebt hem gelezen he?   Lily: enkel de stukken die uit de enveloppe staken. Maar het was genoeg om zeker te zijn.   Sirius zuchtte en wist niet wat te doen. Ik had de brief moeten vernietigen toen het nog kon, nu gaat iedereen weten dat ik een crush op Remus heb en dat ik gay ben, dacht hij.  Lily zag de wanhoop in Sirius' ogen. Lily: hey, ik ga het tegen niemand zeggen hoor. Ik vind het gewoon spijtig dat je hem niet aan Remus hebt gegeven. Waarom niet?    Sirius: het heeft toch geen zin ik maak me er alleen belachelijk mee. Remus is niet eens gay, en zelfs dan nog. Hij ziet me enkel als 'Sirius, de meisjesmagneet'.   Lily: hey hey hey, niet zo snel opgeven, ik ken Remus misshien niet even goed als jullie maar ik weet dat hij je niet zo ziet. Hij heeft veel respect voor je, dat is toch wat ik opmaak over de manier waarop hij praat over je. En trouwens heb jij Remus al eens gezien met een meisje. Sirius lachte slapjes. Lily lachte terug. Sirius: bedankt Lily, voor het gesprek, en de geheimhouding. Ik moet maar een terug gaan. Het avondmaal start zo en dan moet Remus...euh...je weet wel.   Lily: geen probleem, we kennen elkaar misschien niet door en door maar als er iets is je kan gerust met me praten hoor.   Sirius: bedankt, ik zie wel waarom James je zo leuk vind. Lily trok haar wenkbrauwen op en glimlachte naar Sirius. Ze verlieten samen het uilenverblijf en gingen naar de grote zaal.

Toen ze de gang verlieten kwam er nog een figuur uit het uilenverblijf die heel het gesprek mee had geluisterd.
Lupes: zo zo...onze meisjesmagneet heeft een crush op het wolfje. Hij grinnikte gemeen en ging ook naar de grote zaal.