a wolfstar story: until the very end (Voltooid)

8

De Marauders liepen zo snel ze konden de shrieking shack binnen. Aangezien ze wolvengehuil gehoord hebben, waren ze wel op hun hoede. Ze hadden alle vier hun toverstokken paraat om aan te vallen. Toen ze in de bovenste kamer kwamen zagen ze iemand zitten in de hoek van de kamer. De ramen van de shrieking shack waren dicht getimmerd met planken. Er was dus weinig licht. Ze konden niet goed zien wie het was. Maar ze hoorden een zacht gegrom. Sirius: *voorzichtig* R-Remus... ben jij dat?  Ze waren alle 4 de kamer in gestapt en schuifelden langzaam naar voor met Sirius voorop. Ze namen geen risico, met het gehuil dat ze gehoord hadden, wisten ze niet wat er gebeurde. PLOF. De deur, en hun enige uitweg sloeg achter hun dicht. Lupes: zo zo. Onze vrolijke vriendjes komen ons vergezellen. Lupes had zich voor de deur opgesteld, zodat ze nergens naar toe konden. James: wat heb je gedaan, Preado. En waar is Remus?  Lupes lachte, en liep naar de grommende persoon die ze hadden gezien. Daar was ook het enige raam waar enkel een doek als bescherming voor hing. Hij trok het naar beneden en het avondlicht viel binnen. Toen zagen ze het. De persoon was Remus. Maar zijn ogen... Zijn ogen waren anders. Zo zien ze er enkel uit als hij veranderd. Sirius: *woedend* wat heb je met hem gedaan?  Terwijl de jongens zich met Lupes bezig hielden, was Lily stilletjes naar Remus aan het sluipen. Lupes: wel, laat ik starten bij het begin. Op een avond zat ik in een café, hier in London. En toevallig hoorde ik een gesprek tussen 4 jongens. Over een weerwolf, meer bepaald.    James: jij hebt ons afgeluisterd in The Leaky Couldron.    Lupes: maar een beetje. Ik vertelde tegen mijn vader wat ik gehoord had en hij zorgde er dan voor dat ik op Hogwarts werd gestationeerd. Zodat ik ons wolfje in het oog kon houden, totdat ik hem te pakken kon krijgen.     Sirius: Maar... waarom?   Lily kwam dichter en dichter bij Remus, maar hij gromde enkel luider en luider. Lupes: wel, dat zal ik jullie uitleggen zodra ik jullie heb vastgebonden en jullie vriendin te pakken heb gekregen. Toen ging alles snel. Hij ontwapende de drie jongens en Lily en wikkelde hen met een spreuk in stevige touwen. De drie jongens tegen de muur en Lily naast hem.  James: Lily!   Lupes: och, maak je geen zorgen, Potter. Omdat zij zo nodig de held wou spelen, heeft zij de eer om eens van mijn flesje te drinken. Daarna zal ik jullie eens vertellen wat ik van plan ben. Jullie gaan dit toch niet overleven dus kan ik het jullie ineens vertellen. Hij lachte gemeen. Hij haalde het flesje met de rode vloeistof boven, waar nog maar de helft in zat, dwong Lily haar mond te openen en liet haar het opdrinken. Ze werd duizelig  en viel tegen Lupes aan. James: nee! Wat heb je haar gegeven, schoft?     Lupes: och niets speciaal, gewoon een beetje Amortentia.    James:Neee!   Lily werd wakker en keek in de ogen van Lupes. Lily: *tegen Lupes* mijn held. Ze hing haar handen stevig rond hel heen.  Lupes: dag liefje, wees eens braaf en ga even daar in de hoek zitten. Dan kan ik de jongens mijn plannetje vertellen.     Lily: *giechelde * oke dan.    Lupes: dus, waar was ik. Mijn familie stamt af van een grote groep wolven jagers, of meer bepaald weerwolvenjagers eigenlijk. Mijn naam betekent niet voor niets wolven vernietiger. Ik ben als kind opgeleid om weerwolven te doden, en aangezien mijn leeftijd, was deze klus perfect voor mij. Onze familie is strikt geheim, daardoor dat niemand weet van ons.      Sirius: maar, wat heb je met Remus gedaan, hij is precies veranderd maar hij ziet er nog normaal uit?     Lupes:wel dat is een familiegeheim. Een drank dat de wolf wakker maakt in het lichaam, maar niet veranderd. Zo zijn ze makkelijker te vangen. Meneer Lupin hier, verzette zich toch hevig, dus heb ik een paar klappen moeten uitdelen voor dat ik hem kon vangen. Ook hij heeft Amortentia gedronken, dus lieve Sirius, je hoeft niet te proberen hem terug te roepen, hij luistert alleen naar mij.     Sirius: *wanhopig* moony, nee.  Hij snikte en liet zijn hoofd zakken. James:en wat moet je dan met ons?  Lupes: wel, mijn eerste plan was om gewoon Remus te doden maar ja ik wist dat jullie wel in mijn weg zouden lopen, dus moet ik ook van jullie af zien te komen.     James:En hoe denk je dat te doen? Als je de killing curse gebruikt merkt  het ministerie van magie het toch, en ben je ontdekt.    Lupes: *lachte* oh maar liefste Potter, dat ga IK helemaal niet doen, *hij wees naar Remus* maar hij wel.  Remus stond recht en zierde van woede. Ondertussen had Peter ongemerkt zijn touwen kunnen loskrijgen.  Lupes: Remus, vermoord hen. Peter sprong recht en trok de touwen van James en Sirius los. Ze sprongen recht en liepen naar buiten.

Het was ondertussen avond dus alle leerlingen waren teruggekeerd en zaten aan het avondmaal. De jongens liepen zo hard ze konden naar het kasteel terug. Maar Remus haalde hun in. Als ze niet snel hulp hadden, kreeg Remus hen te pakken. Lupes liep met Lily naar Hogwarts en ging voor de poort staan. De jongens konden niet binnen. Ze stonden oog in oog met Lupes. Lupes riep Remus even bij hem. Lupes: nog laatste woorden jongens?   James pakte zijn kans, en liep naar Lily toe. Hij kuste haar vol op de mond. In het begin worstelde ze tegen maar uiteindelijk gleed ze mee in de kus. Toen ze loslieten, greep Lily naar haar toverstok en gooide de jongens hun toverstok, die ze op verzoek van Lupes had meegenomen, naar hun terug. Ze ontwapende Lupes  en gooide hem weg van de poort. Remus, die nog altijd de amortentia en het andere drankje in zich had, gromde kwaad naar hun. Lily en de jongens liepen vlug naar binnen, achtervolgd door Remus. De Andere leerlingen die tumult hoorden in de gang, kwamen kijken wat er gebeurde. Ze zagen Remus, die probeerde de anderen te pakken te krijgen. De leerkrachten  duwde de leerlingen weg van de situatie. Lily had Remus met een spreuk geraakt waardoor hij viel, en even gedesoriënteerd geraakte. Sirius pakte zijn kans. Sirius: Remus, luister naar me. Remus gromde naar hem. Sirius: moony, please. Ik weet dat je daar nog in zit. Vecht tegen de wolf. En kom terug bij me. Het kon hem even niets schelen dat tientallen leerlingen naar hem keken. Remus, knipperde en even zag je een glimp van zijn oude, bruine ogen. Maar ze veranderden direct terug. Sirius besefte dat er nog maar 1 ding was dat hij kon doen. Hij zag dat zijn stem helpte, maar niet genoeg. Hij liep naar voor, zo vastberaden dat Remus niet wist wat hij moest doen, hij gromde enkel. Sirius kwam sneller en sneller bij Remus en in plaats van aan te vallen, ging hij recht op hem af en kuste Remus op de mond. Remus' ogen sperde open en veranderden weer in zijn normale bruine ogen, en zoende Sirius terug. James, Peter, en tientallen anderen stonden met open mond te kijken. Lily lachte enthousiast. De leerkrachten stuurden alle leerlingen weg naar hun common rooms zodat enkel Lily en de vier jongens overbleven. Sirius en Remus kwamen los van elkaar en Sirius huilde van blijdschap. Remus: w-wat is er gebeurd?...Lupes... Hij...     Sirius: shh... ik weet het.     Hij nam Remus stevig en zijn armen. Sirius: ik hou van je, Rem.   Remus:* glimlachte* ik ook van jou.   Lily klapte in haar handen en lachte blij. James keek haar aan. James: jij wist dit?!    Lily lachte, en kuste James.
Ze waren eindelijk allemaal gelukkig.

En Lupes? Hij werd opgepakt en in Azkaban gegooid, samen met zijn vader.

Dat was het dan weer. Allemaal bedankt om de moeite te doen om het boek te lezen. Hopelijk hebben jullie ervan genoten. Xxx Lisatje_Felton22