You're Not Real [Jeongmin]

Jimin mi?~

Jeongyeon'dan:

Ben Jungkook'un yanında gelen o çocuğu aklımda canlandırdığım ve aşık olduğum o çocuk olarak görmüştüm. Yani Jimin olarak. Neden aklımdam çımıyor bir türlü?
Sonuç olarak bu bir hayal değil mi?
Neden herşey gerçek de Jimin hayal ha? Neden? Ben ona aşığım, en büyük aşkım bir hayal mi? Kafam sorularla doluydu. Bağıra bağıra ağlamak istiyordum. İstemsizce gözümden yaşlar gelmişti. Jungkook ve Jimin olarak gördüğüm o çocuk noldu dercesine bakıyorlardı.

Jungkook:
- Noona iyimisin?
- İyiyim hadi geçin.

Ona söylememeliydim, umarım Nayeon da söylemez.

Arkadaşıyla beraber içeri geçtiler. Bende o şokla yere düşürdüğüm poşeti toplayıp içeriye bıraktım. Dördümüz oturuyorduk, tabi ben sessiz sessiz mutsuzca parmaklarımla oynuyordum. Tek kelime bile etmemiştim. Nayeon ayağa kalkarak sessizliği bozdu.

Nayeon:
- Ben canım sevgilimin getirdiği şeylerle bişeyler hazırlıyım.

Jungkook:
- Ah, dur aşkım sama yardıma geliyim bende.

Beraber mutfağa gitmişlerdi. Sadece adını bilmediğim o arkadaş ve ben kalmıştık. Ben ona bakmasamda onun bana baktığını görüyordum.

Kafamı baktığım tırnaklarımdan çevirmeden kendi kendime
söylendim.

- Neye bakıyor bu? Hiç insan görmedi galiba.

Çocuk:
- Belki bi kaç kelime edersin diye bakıyordum. Tanışalım mı?

Onunla tanışmalı mıydım? Bu benim için iyi olmayabilirdi. Hayır dersem ayıp olur mu ki?
Bir yandan da hayır diyemezdim.

Neyse ne tanışalım işte...

- Ben Jeongyeon. Nayeon'un en yakın arkadaşıyım.

- Bende Ji-

Sözünü bitirmeden mutfaktan Jungkook onu çağırmıştı.

- Jimin! Buraya gelirmisin bi?

Ne! Adı Jiminmiymiş! Bu bir hayal olamaz duyduklarım hayal değil çünkü!

Jeongyeon:
- A-adın Ji-min mi?
- Evet. Memnun oldum.

Elini uzatmıştı. Şok olsamda yapabilicek bişeyim yoktu. Adlarının aynı olması benim suçum değildi ki.

Bunu da atlata biliceğimden eminim...

Selam! Yeni bölüm:) bol bol yorum yapın.
258 kelime :)