Crime

•Πορεία•1

Κοίταξα τα σκούρα πράσινα μάτια του και η καρδιά μου έχασε ακόμα έναν χτυπο. Κρέμασε το τσιγάρο του ανάμεσα στα χείλη του και με κοίταξε με εκείνο το βλέμμα που σου έκοβε την ανάσα.
Ήταν μυστήριος και αυτό ήταν αρκετό για να με κάνει να τον ερωτευτώ. Η μορφή του φώναζε κίνδυνο, έγκλημα, καταστροφή. Του αρεζε να ζει στα άκρα, να ρισκάρει. Δεν είχε τίποτα να χάσει γιατί πολύ απλά δεν τον ένοιαζε τίποτα και κανένας. Ήταν δυνατός, ισχυρός, δεν φοβόταν ποτε του. Ζούσε για το έγκλημα, ζούσε για την καταστροφή. Μου θύμιζε  τον διάολο αλλά δε θα μπορούσα ποτε να τον παρομοιασω με αυτόν. Το βλέμμα του ήταν  σχεδόν πάντα σκοτεινό και σε έκανε να παρακαλάς για να δεις ένα χαμόγελο του. Τα μαύρα μαλλιά του ήταν ανακατεμένα ενώ τα χείλη του στα οποία κρεμόταν διαρκώς ένα τσιγάρο ήταν πληγωμένα. Ήταν το αγόρι που είχα ερωτευτεί χωρίς να μου  δωθεί η επιλογή αν θέλω η όχι να το κάνω. Αρκούσε απλά ένα βραδυ σύγκρουσης μαζί του και η καρδιά μου είχε ήδη παραδωθει σε εκείνον.

...

Βραδυ στα Εξαρχεια. Ακόμα μια πορεία, ακόμα μια μεγάλη καταστροφή σε αυτή την περιοχή. Τα μολότοφ σκάγανε στον δρόμο το ένα πισω από το άλλο. Κοίταξα το δεξί μου χέρι και με μια κίνηση πέταξα και γω με την σειρά μου ένα προς τους μπάτσους. Οι φωτιές είχαν πια στολίσει τους δρόμους και το μέρος έμοιαζε λες και
βγήκε  από την κόλαση. Επικρατούσε ένα χάος που στα μάτια μου φαινόταν όμορφο και ελκυστικό. Οι φωνές των ανθρώπων ακουγοντουσαν τόσο δυνατές που είχες την εντύπωση ότι καιγοντουσαν μέσα  στις φωτιές μα στην πραγματικότητα ήταν από τον φόβο και τον πανικό τους. Οι ήχοι ήταν τρομακτικά πολλοί και διάφοροι: Σειρήνες από ασθενοφόρα και περιπολικα, ουρλιαχτά, δυνατές εκρήξεις. Έκαναν τα αυτιά μου να πονάνε και να μου δημιουργούν όχι και ένα τόσο καλό αίσθημα. Παραπατησα και ένιωσα ένα γερό κράτημα στο μπράτσο μου να με τραβάει προς τα αριστερά ενώ στο επόμενο δευτερόλεπτο μια μολότοφ είχε σκάσει ελάχιστα μέτρα μακρυά μου. Όλο μου το σώμα κοκαλοσε και η καρδιά μου σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα ενώ αμέσως  μετά άρχισε να χτυπάει με γρήγορους ρυθμούς. Γύρισα το κεφάλι μου σοκαρισμένη για να κοιτάξω το άτομο που με έσωσε και αντίκρισα μια ψηλή και γεροδεμενη φιγούρα αγοριού φοροντας μια μάσκα οξυγόνου εμποδίζοντας με να δω το πρόσωπο του. Με τράβηξε βίαια και με απομάκρυνε από τα επεισόδια οδηγώντας με σε ένα στενό λίγο πιο κάτω. Με κόλλησε σε έναν τοίχο και με γρήγορες κινήσεις έβγαλε την μάσκα του αποκαλύπτοντας μου το πρόσωπο του. Τα μάτια μου άρχισαν να τον επεξεργάζονται όσο τον δυνατόν πιο καλά μπορούσαν καθώς το σκοτάδι της νύχτας ήταν αρκετό για να κρύψει πολλά χαρακτηριστικά του. Η καρδιά μου ήταν έτοιμη να βγει από το στήθος μου ενώ το σώμα μου έτρεμε από την ταραχή.