Her insan kendini sevmek zorunda değil hele kendisi olmaktan öte kişiliklere bürünmek zorunda hiç değil. Kim istemez sevgi kokan ev ve geceleri kahvenin dumanıyla ısınarak kitap yazmak ?
Günler geçiyor... Sevgim büyüyor... Unutmaya çalışıyorum... Ne kadar komik değil mi yere göğe sığdıramadığım ölene kadar yanımda olacağına inandığım adamı başkalarıyla unutmaya çalışıyorum ama her gecenin karanlığında senin gölgenle uyuyorum. Gözkapaklarımın ardında ki sahte gülüşlerin hayal meyal hatırladığım yüzün... Bu sen misin sevdiğim adam ? Şimdiler de anımsamıyorum neleri sevip sevmediğini. Hissedemiyorum acını, mutluluğunu. Affeder misin beni bunları yapamıyorum diye ? Bilmelisin ki geride kalan ben oldum birimiz hayatına devam etti geçmişini hiç yaşanmamış farz ederek birimizin geçmişi geleceği oldu unutamadığı. Hangimiz içti ölümsüzlük suyunu ? Sanırım sen. Çünkü ben senin yokluğunda yani 3 seneden beri her gece ölüp küllerimden yeniden doğuyorum Anka misali... Ve acıtmıyor genizimi sigaramın dumanı. Alıştım. Sensizlikten daha çok ne zarar verebilir ki bana ? Ölmek isterken, neden ölümün ayağına gitmek yerine ölmemek için savaşayım ? Aklımda sen ve bitmek bilmeyen deli sorular ağır kalp sancıları...
Hava soğuyor, kış geldi. Yokluğunda 3. zemherim.... Daha kaç ay kaç yıl kaç gün kaç mevsim atlatacağım ? Lanet olasıca ben bile bıktım kalbimin sancılarından beynimin sarhoşluğundan ruhumun çaresizliğinden sen sen neden anlamıyosun ki beni neden şu hayatta mutlu olamıyorum bir kez dahi ? Seni sevmekten başka günahım neydi ? Ah Tanrım daha kaç kez yalvaracağım canımı al diye ? Uzama sende artık saçlarım daha ne kadar kırıldıklarına dayanabilrsin ? Kahretsin ! Seni sevmeyi ağır ödüyorum .
Neyden korkuyorum biliyor musun o çok sevdiğim kahvem, battaniyem, teyibim ve uzun saçlarım daha fazla dayanamayıp buyur ederlerse ölümün sofrasına son nefesinde söyleyeceği iki çift sözü duyarlarsa nasıl giderim Tanrı'nın huzuruna .
