'Ik ben er!' Zeg ik buitenadem als ik op de afgesproken fietsplek Stella tegenkom. Ze begint te lachen wanneer ze me zo buitenadem ziet. 'Zeg, heb je de marathon gelopen ofzo?' 'Was dat maar zo, maar ik heb me zoals gewoonlijk verslapen.' 'Silly.' 'Dat ben je zelf!'
En zo kibbelend komen we fietsend aan op school.
'Ik zie je in de pauze ja? , ik moet die kant op!' Do knikt en geeft me een luchtzoen. Ik geef haar een luchtzoen terug. Dat is gewoon ons symbool. Als we geen tijd hebben om elkaar gedag te zeggen, of gewoon als we er geen zin in hebben, geven we elkaar een luchtkus.
Ik loop snel naar mijn lokaal omdat ik bijna te laat ben, en heb ik heb het zoals altijd, net weer gehaald. Ik zie dat de klas al aardig vol is en zie vanuit de hoek twee paar ogen me aankijken. Ik kon het al raden, maar het is natuurlijk Cody. Ik lach naar hem en hij geeft me een knipoog terug en seint dat ik naast hem moet komen zitten. Ik lach in mezelf en ga uiteindelijk naast hem zitten. 'Morgen liefje.' 'Goedemorgen. Oh shit!' Ik schrik op. Ook Cody kijkt me vragend aan. 'Vandaag krijgen we de Parijs groepjes te horen!' Zeg ik nerveus. Hij rolt met zijn ogen. 'Is dat het geen waar je zo nerveus van wordt?' Ik kijk hem raar aan. 'Eh, ja? We blijven er een week. Kut groepje = kut week.' Zeg ik op een 'duh' manier.
'Oke klas. Goedemorgen. Zoals ik jullie beloofd had, noem ik deze les de Parijs groepjes op. Luister goed, want ik ga ze niet nog een keer herhalen. Met deze groepjes gaan jullie samen op pad, en je verblijft met je groepje in jullie appartement. Groep één: Lisa, Jorick, Josefien en Bas. Groep twee: Noor, Liza, Ray en Freek. Groep drie: Denzel, Yade, Fleur en Rins. Groep vier: Suzanne, Marien, Jess en Laura. Groep vijf: Boy, Lena, Joost en Stella. Groep zes: Cody, Faith, Troy en Stella. Dit waren de groepjes, geen veranderingen.' Ik laat mijn hoofd uit teleurstelling naar beneden zakken. Fucking met 3 jongens in een huis. 'Meneer, ik zit als enigste meisje in de laatste groep.' Roep ik protesterend uit. 'Stella, heb je niet gehoord wat ik net zei? Geen veranderingen. Als je daar problemen mee hebt, kun je ook gewoon niet gaan.' Ik zucht. Hard. Mensen mogen best weten dat ik er tegenop kijk.
'Yess!! We zitten samen!!! Besties for life!' Hoor ik naast me op een meisjesachtige toon. Ik kijk hem met een emotieloze blik aan. 'Bestie..... niet blij?' 'Stop.' Zeg ik lachend. 'Nou dan moeten we het maar met elkaar doen he? Weet je, ik heb er eigenlijk niet echt problemen mee, ik vind het alleen jammer dat Do, of gewoon geen een meisje bij me is.' Vertel ik hem. Hij slaat een arm om me heen. 'He, Dat is niet waar, je hebt Faith.' Ik houd het niet meer en proest het uit van het lachen. 'Jij bent echt veelste erg!' Ook hij moet lachen. 'En weet je wat er ook leuk aan is?' Vraagt hij me. Ik kijk hem aan en hij seint me dat ik mijn hoofd dichterbij moet brengen zodat hij het in mijn oor kan fluisteren. 'Geen afleiding.' En geeft me een zacht kusje in mijn nek. Zo onopvallend, dat Niemand het kan zien, behalve ik die het voelt. 'Niemand die ons stoort.' Nog een kusje. Ik huiver zacht en bijt op mijn lip. 'Doe dat alsjeblieft niet, dat maakt me alleen maar wilder.' Doelend op het lipbijten. Ik trek snel zijn hoofd weg en leun opzij. 'Chill your ass, boy.' Zeg ik lachend en geef hem nog een knipoog, sta dan op en loop het lokaal uit naar mijn volgende les.
I like our games.
*
*
'Hey!' 'Hey Stel.' Zegt Do zuchtend. Ik sla een arm om haar heen. 'Zwaar dagje gehad?' 'Zeg dat wel. Begint de dag al niet goed omdat ik niet bij jou in het groepje zit, vervolgens een 4 voor wiskunde en net heeft Joshua nog gezegd dat hij me niet meer leuk vind.' Verteld ze me. Ik geef haar een stevige knuffel. Joshua is een jongen waar ze al een tijdje mee praat, hij zit hier op school en ze zijn echt heel cute samen, altijd als ze over hem praat, zie ik haar ogen zo mooi glinsteren. Dus om te horen dat hij haar zo behandelt, doet me pijn. Do is echt een pure meid. Ze verdient echt de hele wereld omdat ze zo veel voor andere overheeft.
'Dat betekent lekker samen de stad in! We don't need no boys, biiiiitchhh!' Zeg ik lachend terwijl we samen de school uitlopen.
*
*
*
'Poh, hier moeten we gaan eten!' Zeg ik wijzend op een knus uitziend restaurantje. 'Yess, laten we naar binnen gaan.' We lopen naar binnen en gaan bij een tafeltje zitten. 'Vandaag noem ik pas geslaagd!' Zegt Do enthousiast als ze al haar tasjes neerlegt. En dat is ook zo, we hebben allebei super veel geshopt, maar dat was ook wel nodig, het begint nu weer echt koud te worden, dus ik had nieuwe winterkleren nodig. 'Ik wil je trouwens ook echt bedanken voor vandaag, Stel. Ik voelde me echt heel kut vandaag en door dit voel ik me echt stukke beter.' Verteld ze me. Ik wrijf over haar hand. 'Do'tje, daar zijn we toch beste vriendinnen voor? Ik heb jouw back, jij hebt mijn back. We zijn er voor elkaar!' Vertel ik haar. Ze knikt glimlachend en zo lunchen we gezellig in het restaurantje.
Nadat ik gedag tegen Do heb gezegd, besluit ik om snel naar huis te gaan en daarna even naar het me vader te gaan.
'Stella, kunnen we even praten?' Vraagt mijn moeder me terwijl ze tegen de deur leunt kijkend, hoe ik mijn veters strik.
'Eeehh, ja is goed. Maar ik heb een beetje haast eigenlijk. Kan het wanneer ik terug ben?' Vraag ik haar. Ze zucht. 'Goed. Kom dan niet te laat terug, ik wil niet dat je in het donker alleen fietst.' 'Ik laat me wel brengen, komt goed.' Verzeker ik haar. 'Door wie? Waar ga je eigenlijk naar toe? Je zei het laatst nog dat Do bezig is met rijlessen en nog niet alleen mag rijden. ' Ik zucht. 'Mam. Stop. Ik hoef je niet alles te vertellen.' 'Stella Paris Jennifer Welissen. Waar ga je naartoe?' Vraagt ze nu een stuk bozer terwijl ze voor de deur gaat staan en de weg blokkeert. 'Ik ben je moeder, ik heb het recht om te weten waar je naartoe gaat!' Ik slik. Als je het zo graag wilt weten, dan krijg je het ook te weten. 'Oke. Jij wilt weten waar ik naartoe ga?' Vraag ik haar. Ze knikt. 'Ik ga naar mijn vader.' Ze schrikt zich duidelijk door de woorden die ze hoort. 'Mijn vader die ik door jou al 11 jaar niet meer heb gezien! Jij gooide al zijn briefen, kaartjes en cadeautjes die hij voor mij had weg! Ik weet het wel, ik weet alles nu. Door jou ben ik opgegroeid zonder vader!' Schreeuw ik tegen haar. Ze kijkt met tranen in haar ogen voor zich uit. 'Je gaat niet naar hem toe.' Is het enige wat ze zegt. 'Dat ga ik wel. En het boeit me vrij weinig wat je me verteld nu. Ik bedoel, wie laat zijn kind nou zonder vader opgroeien? Wie gooit nou alles weg wat híj zíjn kind geeft? Wie doet dat nou?'
Ik kijk haar aan, maar het enige wat ze doet is huilend naar de grond kijken. En als ik merk dat ze niet van plan is iets te zeggen, loop ik naar de deur toe en maak hem open. 'Als je gaat, verlies je mij.' Hoor ik achter me. Ik draai me om en kijk haar aan. 'Mij ben je al verloren de dag dat ik te weten kwam hoe je echt in elkaar zit.' En ik sla de deur dicht. Ik sluit mijn ogen en adem diep in.
