Αγάπη η Μίσος?

Είσαι Έγκυος?

Όταν ξύπνησα δεν ήμουν σπίτι ήμουν σε ένα άσπρο κτήριο που μετά κατάλαβα ότι ήταν νοσοκομείο. Όταν άνοιξα τα μάτια μου είδα τον Μάρκο δίπλα στην καρέκλα και όταν γυρίσα για να τον δω καλύτερα με κοίταξε και αυτός.
- Έλλη! Μωρό μου! Είσαι καλά?
- Ναι
Μπήκε μέσα στο δωμάτιο μου μια νοσοκόμα και με κοίταξε
- Πως αισθάνεσαι Έλλη?
- Είμαι μια χαρα
- Βγήκαν τα αποτελέσματα γιατρέ?
- Από τι Μάρκο?
- Σου κάνανε εξετάσεις
- Α
- Ναι βγήκανε
- Και τι έδειξαν?
Ρωτησα εγώ με ένα απορημένο ύφος
- Ελλη......
- Ναι
- Είσαι έγκυος
- Τι!?
Είμαι έγκυος! Εντάξει τα παιδιά είναι ευτυχία αλλά είμαι μόλις 17!
Ο Μάρκος έμεινε άφωνος
- Είστε σίγουρη?
- Ναι
- Και πότε θα μπορεσω να φύγω?
- Αύριο σημερα καλύτερα να κάτσεις εδώ
- Ενταξει
- Εγώ πάω ότι με χρειαστεις να πατήσεις αυτό το κουμπί
Το είπε και μου έδειξε το κουμπί . Εγνεψα καταφατικά και βγήκε από το δωμάτιο. Ο Μάρκος έμεινε σιωπηλός , τι θα κάνω τώρα αν με άφησει!?
- Μάρκο?
Είπα και τον είδα να σηκώνει το κεφάλι του και να με κοιτάει
- Ναι
Πρέπει να του το πω η όχι?
Χωρίς να του απαντήσω μείναμε να κοιτάμε ο ένας τον άλλο
- Αστο
Είπα ψιθυριστά και γύρισα το κεφάλι μου απ'την άλλη. Τι θα κάνω τώρα είμαι μόλις 17 και είμαι έγκυος
και ο Μάρκος μπορεί να με αφήσει.  Χωρίς να καταλάβω δάκρυα κυλησαν απ' τα μάτια μου και ο Μάρκος με είδε
- Έλλη γιατί κλαις?
- Θ..θα μ..με α..αφησεις?
Τον ρώτησα μέσα από τα κλάματα μου
- Όχι βέβαια αφού σαγαπω
Μου είπε και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο
- Και με το παιδί?
- Ότι και να αποφασίσεις θα είμαι δίπλα σου
Μου είπε και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη μου.
Την άλλη μέρα ήμουν ετοιμη να φύγω και περίμενα τον Μάρκο να με βοηθήσει
- Ήρθα αγάπη μου πάμε
Με πήρε απ'το χέρι και βγήκαμε έξω . Πήραμε ταξί και φτάσαμε σπίτι , πληρώσαμε και μπήκαμε στο σπίτι
- Τι έγινε Μάρκο πως είναι η Έλλη?
- Εεεεε....
- Τι έγινε παιδί μου πες μας
- Η Έλλη είναι έγκυος
- Τι! Αλήθεια!?
- Ναι
- Αυτο είναι θαυμάσιο, και τι θα κάνετε?
Μας ρώτησε η Κατερίνα
- Έλλη?
Με κοίταξε ο Μάρκος
- Θα το κρατήσουμε
- Τέλεια!
Αναφώνησε η Στέλλα και η μαμά του Μάρκου με αγακλιασε
- Πρέπει να το πω στην μαμα μου
Είπα και ο Μάρκος με κοίταξε
- Πως θα το πεις?
- Πρέπει να πάω Αθήνα να τους επισκέφτω
- Να είναι στην φυλακή
Πριν προλάβω να απαντήσω το κινητό μου χτύπησε
- Ναι?
- Έλα αγάπη μου τι κάνεις?
- Μαμά! Καλά είμαι εσείς?
- Καλά εγώ βγήκα από την φυλακή
- Ο μπαμπάς?
- Όχι ακόμα
- Μαμά πρεπει να σου πω κάτι
- Σε ακούω
Πήρα μια ανάσα
- Είμαι έγκυος
- Τι!
Αναφώνησε
- Αλήθεια αγάπη μου?
- Ναι μαμά
- Και τι θα κάνεις?
- Θα το κρατήσω
- Αγάπη μου είσαι σίγουρη είσαι μόλις 17
- Είμαι σίγουρη μαμά
- Τότε να προσέχεις θα σε περνω τηλέφωνο εντάξει?
- Ναι μαμά
- Σαγαπω μαμά
- Και εγώ αγάπη μου
Μου ειπε και έκλεισε το τηλέφωνο
- Άκυρο το έμαθε τώρα
- Ναι το ακούσαμε
- Μάρκο?
- Ναι
- Πάμε πάνω?
- Ναι πάμε
Με πήρε απ'το χέρι και πήγαμε στο δωμάτιο μου. Μόλις μπήκαμε μέσα έκατσα στην άκρη του κρεβατιού και αυτός απέναντι μου στην καρέκλα και με κοιτούσε καταενθουσιαμσενος.
- Με έκανες πολύ χαρούμενο μωρό μου
Μου είπε και με φιλισε στο κεφάλι
- Μπορεις να το πιστέψεις, όταν ήρθα ούτε καν συμπαθούσαμε ο ένας τον άλλο και τώρα είμαστε μαζί και θα έχουμε και παιδί
- Ναι ομολογώ ότι δεν το είχα φανταστεί
- Μαρκο σε αγαπω πολύ
- Και εγώ σε αγαπω μωρό μου
Μου είπε και με φιλισε τα χείλη μου, μετά το φιλί έκατσε δίπλα μου και έβαλε τα χέρια του στην κοιλιά μου. Μου χαϊδεύε την κοιλιά και με έκανε να χαμογελάσω και να χαλαρώσω. Το βράδυ είμασταν έτοιμη να κοιμηθούμε αλλά ένας πόνος στην κοιλιά μου δε μας άφησε
- Μάρκο!
- Τι έγινε μωρό μου?
- Πονάω!
Του φώναξα και ήρθε δίπλα μου , με κράτησε απ'την μέση
- Μαμά!
- Τι έγινε Μάρκο!?
- Έλα γρήγορα πάνω!
- Έρχομαι!
- Μάρκο! Πονάω!
- Ηρέμησε αγάπη μου όλα θα πάνε καλά
Η Κατερίνα μπήκε στο δώματιο και μας ειδε
- Τι έγινε?
- Ποναει!
- Έλλη? Με ακούς?
- Ναι Κατερίνα σε ακούω
- Ηρέμησε και πάρε βαθιές ανάσες
Την άκουσα και άρχισα να κάνω αυτά που μου είπα . Ο πόνος έφυγε και ρίχτηκα στην αγκαλιά του Μάρκου
- Εισαι καλυτερα Έλλη μου?
- Ναι Κατερίνα ευχάριστω
- Εγώ είμαι γιατρός να ξες απλά έχω βράδια βάρδιες αλλά τώρα αυτό τον μήνα έχω διακοπές
- Εντάξει
- Μάρκο ότι γίνει με φωνάζεις
- Ναι μαμά
Η Κατερίνα βγήκε από το δωμάτιο και μαζί με τον Μάρκο ξαπλώσαμε στο κρεβάτι
- Έλλη μη φοβάσαι ειμαι δίπλα σου
- Σε ευχάριστω μωρό μου
Του είπα και με φιλισε στο κεφάλι . Ήμουν κουρασμένη οπότε αποκοιμηθηκα γρήγορα . Την επόμενη μέρα ξύπνησα πάλι στην αγκαλιά του Μάρκου , πήρα απαλά τα χέρια του από πάνω μου για να μην τον ξυπνήσω και πήγα στο μπανιο . Πλύθηκα και μόλις βγήκα είδα τον Μάρκο να κάθεται στο κρεβάτι
- Καλημέρα αγάπη μου του είπα γλυκιά φωνή και έκατσα δίπλα του
- Καλημέρα μωρό μου
Μου απάντησε και με φιλισε στα χείλη . Άκουσα την πόρτα να ανοίγει τραβήχτηκα από τον Μάρκο και είδα την Στέλλα να μπαίνει μέσα
- Καλημέρα Στελλα
Της είπα σηκώθηκα και πήγα να την αγκαλιάσω . Μου χαμογέλασε και με αγκαλιασε
- Καλημέρα πως είσαι?
- Καλά είμαι ευχαριστω
- Ελάτε σας περιμένουμε κάτω για πρωινό
- Εντάξει τώρα θα κατέβουμε
- Οκ εγώ πάω
Είπε και έφυγε
- Έλα σήκω τώρα
- Εντάξει
Ντύθηκαμε και κατεβήκαμε στην τραπεζαρία. Αρχίσαμε να τρώμε και εγώ πειναγα τόσο που δε μπορούσα να σταματήσω
- Χαλάρωσε λίγο Έλλη θα πνιγείς
Μου είπε ο Σταύρος που ξέχασα να αναφέρω μένει εδώ και είναι με την Στέλλα
- Συγνώμη
Είπα και έσκυψα το κεφάλι μου κοκκινισμενη. Φάγαμε και πήγαμε στην πίσω αυλη
- Μου αρέσει αυτή η αυλή
Είπα και κοιταξα την Στέλλα
- Και μένα είναι το αγαπημένο μου μέρος στο σπίτι μετά το δωμάτιο μου βέβαιως
Είπε και γελάσαμε δυνατά
- Ελάτε κορίτσια ας κάτσουμε
Μας είπε ο Σταύρος και κάτσαμε στο απαλό γρασίδι . Όταν κάτσαμε είδα πάλι αυτή την φιγούρα που είδα όταν πηγεναμε σπίτι μετά από το μπαρ. Κουνιόταν πέρα δοθε και ήταν λες και ηθελε να την ακολουθήσω. Χωρίς να το πολυσκεφτω σηκώθηκα και άρχισα να πηγενω προς το μέρος της. Ο Μάρκος μου φώναζε αλλά εγώ δεν έδειξα σημασία
- Έλλη!!!
Συνεχιζε να φωνάζει και ερχόταν προς το μερος μου . Εγώ ήμουν σαν μαγεμένη δεν άκουγα τους ήχους γύρω μου και δεν ένιωθα τίποτα . Μετά από λίγα λεπτά φτάσαμε στα κάγκελα του σπιτιού και κοίταξα την πόρτα , κάτι μου έλεγε ότι έπρεπε να την ανοίξω και να φύγω. Μόλις έβαλα το χέρι μου στο πόμολο ο Μάρκος με πείρε στα χέρια του και λοιποθιμισα πάνω του . Δε μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου κάτι δε με άφηνε , είδα απέναντι μου να στέκεται η φιγούρα , πως μπήκε μέσα στο κεφάλι μου? Άρχισα να την πλισιαζω και αυτή έμεινε ακίνητη περιμένοντας με

Μάρκος POV
Όταν έπεσε στα χέρια μου πανικόβληθηκα . Άρχιζα να φωνάζω στα παιδιά
- Σταυρό!!! Στέλλα!!!
- Τι έγινε!?
- Βοηθήστε με!
Ηρθαν και με βοήθησαν να την πάω μεσα στο σπίτι
- Μαμά!
- Ναι?
- Η Έλλη λοιποθιμισε!!!
- Βαλτην στον καναπέ!
- Να φωνάξουμε ασθενοφόρο?
- Όχι ! Μάρκο τι έκανε πριν λοιποθιμισει?
- Κάτι ακολουθουσε
- Μάλιστα
- Δε ξες τι?
- Όχι αλλά νομίζω πως κατάλαβα
- Τι?
- Θύμαστε την νύχτα που γυρνούσαμε σπίτι από το μπαρ ?
- Ναι αλλά που κολλάει αυτό?
- Σταματήσε και έμεινε να κοιτάζει σε κάτι αλλά δε μου ειπε τι. Μήπως αυτό που είδε τότε το είδε και τώρα?
- Πολύ πιθανό
- Πρέπει να την πάμε στο νοσοκομείο!
- Όχι Μάρκο! Μη θυμηθω την προηγούμενη φορά που την πηγές στο νοσοκομείο χωρίς να μου το πεις!
- Και τι θα κάνουμε
- Το αναλαμβάνω εγώ . Μάρκο πάρε την Έλλη στα χέρια σου και ακολουθησε με
- Που παμε?
- Στο ιατρείο του σπιτιού
- Έχουμε ιατρείο μαμά?
- Ναι Στέλλα
- Δεν το ήξερα
- Είναι Πόλα που δε ξες ελάτε
Μας είπε και πήγαμε στο ιατρείο του σπιτιού . Μπήκαμε μέσα και έβαλα την Έλλη στο κρεβάτι .
- Μαμά τι θα κάνεις?
- Μην ανησυχείς Μάρκο όλα θα πάνε καλά αλλά φοβάμαι ότι θα πρέπει να βγείτε και τρεις έξω
- Τι!? Όχι δεν την αφήνω!
- Έξω είπα τώρα!
Μου φώναξε και τα η Στέλλα μου έπιασε το χερι
- Πάμε Μάρκο
Ξεφυσυξα και βγήκα με τα παιδιά έξω από το ιατρείο του σπιτιού.