Αγάπη η Μίσος?

Αμνησια Ενός Λεπτού και Εγκυμοσύνη

Έλλη POV
Όταν έφτασα επιτέλους στην φιγούρα πήγα να την ακουμπήσω αλλά κάτι μου άρπαξε το χέρι
- Δε νομίζω πως θες να την αγγίξεις
Μου είπε η φωνή που μου τράβηξε το χέρι και γύρισα να την κοιτάξω. Ήταν μια κοπέλα στην ηλικία μου , μου φενεται γνωστή αλλά δε μπορώ να καταλάβω ποια μπορεί να είναι,πως  μπήκε μέσα στο κεφάλι μου?
- Πως μπήκες μέσα στο κεφάλι μου?
- Εσύ με έβαλες Έλλη
- Πως ξέρεις το όνομα μου?
- Το ξέρω διότι ειμαι φίλη σου
- Δε..δε..σε θυμάμαι
- Είμαι η Γκέλυ
- Γκελυ?
- Ναι γνωριστήκαμε πρώτη φορά στο μπαρ
Δεν απάντησα απλά έμεινα να την κοιτώ , αυτή μου έπιασε το χέρι και αρχίσαμε να απομακρύνομαστε
- Που πάμε?
- Θα δεις
- Γιατί με παίρνεις από την φιγούρα?
- Γιατί δεν είναι καλή
Δεν απάντησα απλά γύρισα να κοιτάξω την φιγούρα η οποία έστεκε ακόμα εκεί γύρισα το κεφάλι μου προς την μεριά της Γκελυς και είδα να με παίρνει σε ένα σπίτι
- Που είμαστε?
- Στο σπίτι της φίλης της μαμάς σου
Μου φαίνεται γνωστο αυτό το σπίτι , μπηκαμε και μου έδειξε μια φωτογραφία με μια γυναίκα και δύο παιδιά δυδιμα ένα κορίτσι και ένα αγόρι τότε ένα μόνο όνομα μου ήρθε στο μυαλό
- Μάρκο
Τότε όλα καθάρισαν τα πάντα , θυμήθηκα τα πάντα ποια είμαι τους φίλους τους γνωστους τους εχθρούς τους πάντες , άρχισα να κλαίω και η Γκέλυ με αγκαλιασε
- Όλα καλά είμαι εδώ
- Γκέλυ?
Είπα μέσα στους λυγμούς μου
- Ναι
- Που είναι ο Μάρκος?
- Αυτή την στιγμή είσαι λυποθημη όταν ξυπνησεις θα τον δεις
- Ενταξει
Της είπα και έμεινα να κοιτάω την φωτογραφία

Μάρκος POV
Η μαμά μου βγηκε και μας πλησίασε, εγώ σηκώθηκα αμέσως και έτρεξα στην μαμά μου
- Τι έγινε μαμά?
- Όλα καλά
- Ξύπνησε?
- Όχι ακόμα αλλά θα ξυπνήσει μην ανησυχεις
- Πάω να την δω
Είπα και μπήκα στο ιατρείο. Μπήκα μέσα κάι έτρεξα κοντά της , έκατσα δίπλα της και της έπιασα το χέρι , μετά από δέκα λεπτά την άκουσα να μουρμουρζει ένα όνομα
- Μάρκο
Όταν κατάλαβα ότι είπε το δικό μου όνομα την πλησίασα ακόμα πιο κοντά και της έδωσα ένα φιλί στο μέτωπο.
- Ξύπνα σε παρακαλώ δε μπορώ χωρίς εσένα
Της είπα και έσκυψα το κεφάλι μου στο χέρι της

End of Μάρκος POV

Έλλη POV
Τότε όλα εξαφανίστηκαν και τα μάτια μου έκλεισαν , όταν τα ανοιξα δεν ήμουν ποια μαζί με την Γκέλυ αλλά ξάπλωνα σε ένα κρεβάτι και είδα τον Μάρκο με σκυμμένο κεφάλι να κρατάει το χέρι μου
- Μάρκο
Του είπα και αυτός σήκωσε το κεφάλι του
- Μωρό μου!
Είπε και μου έδωσε ένα φιλί στα χείλη και εγώ του το ανταπέδωσα , όταν χωριστικαν τα χείλη μας τον κοίταξα χαμογελώντας
- Είσαι καλά?
- Ναι
- Θα φωναξω την μαμά μου
- Οκ
- ΜΑΜΑ!! ΕΛΑ Η ΕΛΛΗ ΞΥΠΝΗΣΕ!!!!
- ΕΡΧΟΜΑΙ!!
Άκουσα την Κατερίνα να λέει και την είδα να μπαίνει μέσα μαζι με τον Σταυρό και την Στέλλα
- Πως είσαι Έλλη μου?
- Καλά είμαι ευχαριστω
- Ωραία χαίρομαι
- Έλλη!
Μου είπε η Στέλλα και με αγκαλιασε και έκανα και εγώ το ίδιο , χωριστηκαμε και προσπαθησα να σηκωθώ
- Τι κάνεις?
- Σηκώνομαι
Είπα και στάθηκα στα πόδια μου
- Ζαλίζεσαι ?
- Όχι
- Πονάς?
- Όχι
- Ωραία , Μαρκο πηγεντε έξω να πάρει λίγο αέρα
- Ενταξει μαμά
Είπε ο Μάρκος , με πήρε από την μέσα και πήγαμε στην μπροστινή αυλη , κάτσαμε στο γρασίδι και άφησα τον αέρα να χτυπάει το πρωσοπο μου , καθόμασταν εκεί για 15 λεπτά ώσπου ο Μάρκος με έβαλε στα πόδια του και μείναμε να κοιτάμε ο ένας τον άλλο
- Είμαι τυχερός που σε έχω
Μου είπε και εγώ κατέβασα το κεφάλι μου κοκκινισμενη με πείρε  από το πιγουνι και με φιλισε στα χείλη του , φιλιομασταν χωρίς να καταλάβουμε ότι ήρθαν στην αυλή ο Σταύρος με την Στέλλα , η Στέλλα ξεροβηξε για να μας αποσπάσει την προσοχή , όταν χωριστικαν τα χείλη μας τους είδαμε να μας κοιτούν και κοκκινισαμε
- Έτσι περνει αέρα η Έλλη?
Είπε ο Σταύρος και ο Μάρκος με άφησε μαλακά κάτω και σηκώθηκε απέναντι στον Σταυρό
- Γιατί έχεις πρόβλημα?
- Χαλάρωσε φίλε
Είπε ο Σταύρος και εγώ με την Στέλλα κοιταχτηκαμε και πήγαμε στα αγόρια μας
- Μην αρχίζετε πάλι!
Φώναξε η Στέλλα
- Να σταματήσει αυτές τις πλάκες τότε!
- Χαλάρωσε bro,  ούτε μια πλάκα δε μπορουμε να κάνουμε ?
- Σταυρό εχει ξαναγίνει αυτή η συζήτηση και δε μας βγήκε σε καλό
Είπε η Στέλλα στον Σταυρό
- Μωρό μου αυτός αντιδράει άσχημα και γίνεται αυτό κάθε φορά
Είπε ο Σταύρος στην Στέλλα
- Συμφωνείς Έλλη?
Με ρώτησε ο Σταύρος και όλα τα μάτια έπεσαν πάνω μου
- εεε.....εγώ...
- Πας καλά τι ερώτηση είναι αυτή!!!?
- Μάρκο σε παρακαλώ !
Του φώναξε η Στέλλα
- Τώρα εμένα γιατί μου φωνάζεις?
- Γιατί αντιδρας έτσι!
Του φώναξε ο Σταύρος πριν προλάβει να του απαντήσει η Στέλλα
- Εξετιας σου!
Νευριασα δεν άντεξα άλλο
- Αρκετά! Σαν παιδιά κανετε!
Είπα, άφησα τον Μάρκο και μπήκα μέσα με την Στέλλα να με ακολουθει
- Τι έγινε ?
- Δεν τους αντέχω όταν κάνουν έτσι!
- Σε καταλαβαίνω αλλά δε κάνεις καλό στον εαυτό με το να στεναχωριεσαι
- Το ξέρω , πάω να ξαπλώσω
- Ενταξει
Ήμουν απαγοητευμενη με τον Μάρκο , οκ κάνει πλάκα ο Σταύρος αλλά και αυτός τον προκαλεί. Έβγαλα τα ρούχα μου έβαλα μια νυχτικια και άρχισα να διαβάζω ένα βιβλιο . Μετά από 15 λεπτά είδα τον Μάρκο να μπαίνει στο δωμάτιο , άφησα το βιβλίο και κίνησα προς την τουαλέτα αλλά με τράβηξε από τον καρπό μου
- Γιατί με αποφεύγεις?
- Δε σε αποφεύγω
- Το βλέπω
- Μάρκο.....απλά
- Τι?
Δεν απάντησα απλά τον αγκάλιασα , με αγκαλιασε και μετα με άφησε , εγώ πήγα στην τουαλέτα και μετά από 10 λεπτά βγήκα και τον είδα να κοιτάει από το παράθυρο
- Μάρκο?
Δε με άκουσε
- Μάρκο!!!
Του φώναξα και τότε γύρισε το κεφάλι του
- Τι?
- Τι έπαθες?
- Τίποτα
- Μη μου λες ψέματα λέγε
Σηκώθηκε ήρθε μπροστά μου με σήκωσε στα χέρια του και με πήγε προς το κρεβάτι
- Δεν έχω τίποτα μωρό μου
Μου ειπε και με φιλισε στα χείλη , εγώ του το ανταπέδωσα . Ξύπνησα αργά την νύχτα εξετιας του πόνου που είχα στην κοιλια , σήκωθηκα πήγα τουαλετα να πλύνω το πρόσωπο μου , δε με χαλάρωσε και πολύ γιατί πονούσα αρκετά . Οταν βγήκα από την τουαλέτα τα πόδια μου άρχισαν να λυγίζουν τότε άρχισα να φωνάζω τον Μάρκο
- Μάρκο!!!!! Μάρκο ξύπνα πονάω!!!!!
Αυτός άνοιξε τα μάτια του και με είδε , έτρεξε προς το μέρος μου και με αγκαλιασε
- Σσσσσ όλα καλά
- Πονάω Μάρκο!!!!
- Μαμά!!!
- Ναι!!?
- Έλα γρήγορα!!!!!!
Η Κατερίνα μπήκε στο δώματιο
- Τι έγινε?
- Πονάω Κατερίνα!!!!!
- Πάρε βαθιές ανάσες και ηρέμησε
- Προσπαθω αλλα πονάω πολύ!!!!
- Μαμά κάνε κάτι!!!!
- Ηρέμηστε!!!! Έλλη παιρνε βαθιές ανάσες
Άρχισα να παίρνω βαθιές ανάσες και ο πόνος άρχισε να υποχωρεί . Πως θα αντέξω όλους αυτούς τους μήνες με τόσους πόνους?