Fikken Maastricht kindje

Toch maar aan het werk

P.O.V Eva

Ik schrok waker en keek op de weker 'kut al zo laat' vloeken ik. toen ik naast me keek zag ik Saar nog slapen wat moest ik nou ik kon niet voor eeuwig bij haar blijven. ik kreeg tranen in mijn ogen, waarom moet zo'n normaal kindje dit meemaken zij heeft niemand iets misdaan. ' heey goedemorgen' hoorde ik met een zachte stem. ik zag dat Saar wakker geworden was en recht op was gaan zitten. 'heey goedemorgen lekker geslapen.' antwoorden ik en gin op het randje van haar bed zitten. ik weet niet hoe ik het er moet vertellen dat ik moet gaan maar het moet. 'Saar' zei ik zacht. ze keek op. 'ik moet vandaag weer werken dus kan ik niet bij jou blijven ' zei ik met een voorzichtige stem. ja ik weet het maar kan ik niet gewoon mee?' ik lachte en zei dat ik er vanmiddag weer kwam opzoeken. ze keek me met een enge blik aan en zei 'oké maar ik wil niet dat er iemand anders in de kamer komt'. ' ik zal het zeggen dat je allen wil blijven'. En ik pakte mijn spullen en liep de kamer uit. in de auto dacht ik aan veel tegelijk aan Wolfs Saar en aan mijn werk. ik had Wolfs gemist en ik was ook blij hem weer te zien, maar ik liet Saar achter het voelde niet goed als ik bij haar was kreeg ik een warm gevoel van binnen een moedergevoel denk ik ik wil ook zo graag moeder zijn. Ik wil de moeder zijn die ik niet had een goede moeder en ineens kreeg ik een idee.

Willen jullie laten weten hoe jullie het verhaal vinden ?

💋💋 sterre