Sen Benim Nefesimsin

кαувσℓαη нαуαℓℓєя

İlk defa nefes alamadığımı düşünüyorum . 

Nasıl katlanacağımı bilmiyorum bu acıya . Bu acıdan beni ne kurtarabilir ki ? Evet ben Öykü Güçlü . Soyadımın aksine çok güçsüzüm . Yaşadıklarım saolsun . Yaşattıklarım mutluluk yaşadıklarım mutsuzluk . Ölümle aramda bir çizgi var . Yaşamam için neden bulamazken ölmek için bir sürü neden bulabiliyorum . Sahiden Yaşamam için neden ne ki ? Ufaklığımdan beri içime kapanık bir kız değildim . Çok sosyaldim . Ailem , arkadaşlarım , akrabalarım beni çok severdi . Hala öyle seviyorlar . Ama ben neden kendimi sevemiyorum ? Hayatımdan giden aptal öyle bir soğuttu ki beni kendimden . Kendimden vazgeçtim , nefret ettim ama ondan vazgeçemedim evet o Berkay . Berkayla herşey çok güzeldi en başta . Sonra noldu da bu kadar kötü duruma geldik biz ? Benim ona yaşattıklarım mı ağır geldi . Sevgim mi hoşuna gitmedi bilmiyorum . Sanırım fazla aşk onda olumsuz etki yaratıyor . Şimdi benim ayakta kalmaya gücüm yok . Anılarımla beraber ya yaşamaya giderim ya ölmeye . Başkası olabilir mi diyorum ? bu soruya kendim bile gülüyorum  . Evet başlamak gerekirse Berkay'la tanışmamızı anlatayım . Günlerden Çarşambaydı . O gün herzamanki sıradanlığımda dışarı çıkmıştım . Annemin misafiri gelicekmiş markete yollamıştı . Herzaman ki Sıradanlıklar .24 yaşındayımdır ama yaşımı göstermem . Saçlarım o gün topluydu . Saçlarım siyah bu arada . Gözlerimde siyahtır . O gün üstümde eşofman takımım vardı . Markete girdim Annemin dediklerini aldım . Kasaya doğru ilerlerken arkamdan bir ses 

-Pardon bakar mısınız ? dediğinde ;

-Evet Buyrun 

-Bu düşen Anahtar sizin mi ?

-Hayır Benim değil . Demiştim Arkamı dönüp baktığım zaman resmen vurulmuşa dönmüştüm . Kumral , Ela gözlü , Uzun boylu , zayıf bir gençti . 25 Yaşında var gibi duruyordu . Üstündeki pantolon ona çok yakışmıştı . Ama kendimi rezil edemezdim . Gencin tatlılığına vurulduğumu gösterip onun egosunu kaldıramazdım . Biran kendi tipimden utandım . Önüme döndüm ve kasadan geçip eve gittim . Sonra odamda o çocuğu düşünürken bir daha göremeyeceğim için üzülmüştüm açıkcası . Ondan sonraki gün sabah evden çıktım . İşe gidiyordum . Bu arada alışveriş merkezinde bir cafetarya da çalışıyorum . o gün çok dalgındım . Aklımın kimde olduğu malumdu . Bir daha göremeyeceğim için üzgündüm . Öğleye 1 saat kala Bir erkek 

-Bakar mısınız ? dedi . Masaya doğru yöneldim . Gördüğüm manzara karşısında dondum kaldım . Oydu . Dün gördüğüm gençti . Heyecandan titriyordum . o beni tanımamış gibi bakıyodu . 

-Bana bi kahve verebilir misiniz

-Evet tabii.

dedim . Ondan sonra oda bana baktı . Bakışmalarımız sürdü . Öyle derken . 1 hafta sonra yine geldi . Sürekli gelmeye başlamıştı . Bana bir gün numarasını bıraktı  . öylece tanıştık . Sevgili olmuştuk . 7 ay sevgili kaldık  . Her gece işten alıyordu beni . Sonra birgün yine beni aldı işten eve doğru gidiyorduk arabayla . Bana 

-Öykü ben artık çok sıkıldım.

-Neyden ?

-Seninle olmaktan . Devam etmek istemiyorum . Senden daha iyileri var . Daha güzelleri . En azından kendilerine bakmayı biliyolar . ilk başta seviyordum ama soğudum . BİTSİN .

bu son kelime beni öldürmüştü elim titrerken hiçbişey diyemedim . Öldüm resmen . Arabanın kapısını açtığım gibi kendimi aşağıya attım . Hatırladığım tek şey birisinin beni kucaklayıp hastaneye götürmesiydi .