მოლიპულ გზაზე შავი ტოიოტა მთელი სისწრაფით მოჰქროდა. წვიმდა, ისე ძლიერად წვიმდა თითქოს ადამიანთა ყოფას ღვთის რისხვა დაატყდა თავს. კალმით ნახატ ცისფერ უკიდეგანო ცას შავი წყვდიადი იპყრობდა და მისი ფერით გრიგალისებურად ცდილობდა ყველა სულიერის თუ უსულოს ჩათრევას.
ვერცერთი იმათგანმა ვერ გააცნობიერა როგორ აიყვანეს სპიდომეტრი მაქსიმალურ სიჩქარეზე.
სველ ასფალტს საბურავების მთელი სისწრაფით მოსრიალება არღვევს.
ისინი მიდიოდნენ, მიდიოდნენ შორს, გაურბოდნენ ყალბ და ბინძურ რეალობას, მათ გაქცევა სურდათ ყველანაირი ყალბისგან.
მათ დედამიწის გაჩერება სურდათ, ის აღარ ბრუნავდა სიყვარულით.
ეს კი გაუმაძღარი ადამიანების ბრალი იყო.
ჰაერს ტკივილით ისუნთქავს ორი ბინძური სული, რომელიც არამარტო სამყაროს არამედ საკუთარ თავებსაც კი გაურბიან.
საპირისპირო მხარიდან ჰორიზონტზე თეთრი ფერის ავტომობილი ჩნდება, წყვდიადის გრიგალში ბრჭყვიალებს. ანალოგია ისმევა, მათი ძაფები სისასტიკით იხლართება.
სველ ასფალტზე საპირისპირო მხარეებიდან მოქრის ორი ავტომობილი, ისინი ერთმანეთის პირდაპირ დგანან სამყაროში არსებულ ჯოჯოხეთში, თითქოს გარშემო ცეცხლია, თითქოს ყველაფერს წყვდიადი მოიცას, თითქოს ეს უკანასკნელი გრძნობებიც იფერფლება.
ორო ავტომობილი იმდენად უახლობდება ერთმანეთს რომ საჭესთან მჯდომი პიროვნების გარჩევა შესაძლებელია.
ჭეხა-ქუხილის ხმა არღვევს გარშემო არემარეს.
მათი თვალები ერთმანეთს შეხვდა, მწვანე თვალები ცისფერში აირწყა. ისინი ანათება, ციმცმებდა. თითქოს მათი თვალები იყო გასაქცევი, მათი თვალები შველას ითხოვდა.
ამას ვერავინ წარმოიდგენდა.
სამყარო მათი არსებობით, მათი ბედნიერების შესწრებით ხდებოდა სრულყოფილი.
-ელისაბედ, ისუნთქე.
მთელი ძალით უჭერს საჭეს ხელს, შემდეგ კი მთელი არტყამს სიბრაზით, ტკივილით.
YOU ARE READING
ოცნება მზის სხივზე (დასრულებული)
Fanfictionმივდივარ.. უსასრულობას ვთელავ ფეხქვეშ, მივუყვები ნორჩ ბილიკს რომლის ეპილოგში ბედნიერება მელოდება. მივდივარ.. წყვდიადს მთელი ძალით ვხანჯლავ და მთელი ჩემი სიძლიერით მივიწევ წინ. მე მზეს მივყვები, მე ის მიყვარს. დიახ, მე ჰარი მიყვარს.
