Hyunjin'in biraz garip ama altından yapılmış bir kalbi vardı ve bu kalp, onu hayatının sonuna kadar sevecek koruyucu bir meleğin gözyaşlarından doğmuştu.
hyunin, fiveshot.
Hyunjin kafasını kaldırıp sesin geldiği yere baktı. Beyaz gömlekli küçük beden kum havuzundan birkaç adım ötede duruyordu. Saçları kabarık ve kahverengiydi. Hyunjin bu çocuğu sevmemişti.
"Neyi?" O sırada başka bir çocuğun kumdan kale kalıntılarını ayaklarıyla damgalanmıştı bile Hyunjin.
"Diğer çocuklara kaba davranmak güzel bir şey değil. Yapmamalısın."
"Ama neden?" Hyunjin'in can sıkıntısı ses tonunda belirgindi ve başka bir kum yığınına zıpladı. Eğer tekmelemeseydi bu bir kule olabilirdi.
"Hoş değil." Beyaz gömlekli sıska çocuk surat astı. Hyunjin ise kendi alt dudağını dışarı çıkardığında aynı şekilde görünüp görünmediğini merak etmişti. Karşısındaki çocuk gibi görünüyorsa eğer, dalga geçtiği çocuklardan bile daha beter olurdu.
"Neden seni dinleyeyim?"
Hyunjin'in onu bariz bir şekilde tersliyor olmasına rağmen, çocuk gülümsüyordu. Geniş gülümsemesi Hyunjin'i kör etmeye yetecek kadar da parlaktı.
"Çünkü ben senin koruyucu meleğinim ve iyi olmana yardım etmek için buradayım."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
