Anon - TR

1 3

Adrien geç uyandı. Geç, geç. O kadar geç olmuştu ki okul çoktan bitmişti. Tekrar ve tekrar lanetlenmişti. Alarm kapanmadı ve oğlan gözlerini kapattı. Şu anda Milan'da olan babası tarafından öldürülecekti.

Karmakarışık saçlarına eliyle karıştırdı. Neden korumasının onun için gelmediğini ya da Nathalie'nin onu uyandırmadığını anlayamamıştı. Başı bir önceki gece migrenden dolayı çatlanıştı. Ağzında akşamdan kalma kötü bir tat vardı, başucunda duran suyu hızlıca içerken bir yandan da mesajlarını kontrol etmişti.

Anonim: eğer baş ağrın varsa dinlenmeli ve çay içmelisin.

Anonim: dinlen, harika çocuk.

Bu mesajlar dün akşam eskrim antremanından sonra, ona başını ağrıdığını söylediğinde gönderilmişti. Ardından bugün gelenleri okudu.

Anonim: iyi uyudun mu?

Anonim: uyanık mısın?

Anonim: ölmedin, değil mi?

Anonim: endişeleniyorum, Adrien. iyi misin?

Anonim: eğer öldüysen seni öldürürüm.

Anonim: lütfen ölmemiş ol.

Anonim: eğer bu benim kim olduğumu öğrenmek için bir oyunsa işe yaramıyor harika çocuk!

Anonim: belki birazcık...

Anonim: bir önceki konuşmamızı dikkate alırsak hâlâ uyuduğun sonucuna ulaştım... dinlenmene izin vereceğim.

Anonim: iyi olduğunda bana haber ver, xx.

Genç çocuk geri cevap yazdı.

Adrien: henüz ölmedim. beni özlediğine sevindim prenses, xx.

Nefes almayı unutmuş gibi hissetmesinin sebebi, x'in ne anlama geldiğini bilmesiydi. Silkelendi ve alt kata indi. Nathalie onu bekliyormuş gibi gözüküyordu.

"Daha iyi hissediyor musun, Adrien?" diye sorduğunda, Adrien ona şaşkınlıkla bakmıştı.

Nathalie iç çekti ve onun için yemek masasına bir sandalye çekti. Oğlan içtenlikle sandalyeye oturdu. Önünde krakerler ve çorba vardı. Babasının asistanına baktı çünkü sürekli olan okul sonrası yemeği değildi. Ve zaten, bugün okula gitmemişti. Tepsinin üstünde iki farklı ilaç duruyordu, biri ağrı kesiciydi diğerinin ne olduğunu bilmiyordu.

"Bu, karnın için..." dedi Nathalie ve devam etti. "Alarmın çaldı ama hâlâ uyuyordun bu yüzden seni uyandırdım. Bana baş ağrından bahsettin, ben de sana evde kalmak isteyip istemediğini sordum. Güldün ve babanın sana başka bir şans vermediğini söyledin... Daha sonra ayakkabılarıma kustun ve ben de yatman için seni zorladım."

Oğlan aşağı doğru baktı, Nathalie her zamanki giysisini topuklu ayakkabıları olmadan giyiyordu. "Ah, üzgünüm. Yeni bir ayakkabı al-" derken Nathalie elini sallayarak onun konuşmasını yarıda bıraktırmıştı.

"Endişelenme, iğrençtiler zaten. Ayrıca yeni ayakkabı almak için bir sebebim var sana teşekkür ediyor olmalıyım." Nathalie'nin gözleri parlıyordu ve Adrien onunla daha önce böyle bir iletişimde bulunmamıştı ve ikisi de gülmeye boğuldular.

"Tüm gün boyunca sana baktım. Diğer ilaç mide bulantısını engelliyor." dedikten sonra Nathalie döndü ve odadan çıktı.

Katı atmosfer, babası şehirde olmadığı zamanda dağılmış gibi olurdu. Birkaç dakika çorbasını sessizce içti ve Nathalie elinde bir kutuyla geri geldiğinde şaşırmıştı.

"Bu, az önce bir sınıf arkadaşın tarafından bırakıldı." diyerek Nathalie küçük paketlenmiş kutuyu ona verdi ve ardından hiç yapmadığı bir şekilde onunla masaya oturdu.

"Açmaya devam et. Merakım beni öldürüyor." diye ısrar etti Nathalie. Soğuk, mesafeli ve iş için çalışmıyorken genç ve yaşıyormuş gibi görünüyordu. Oğlan ona gülümsedi.

Yağlı bir kağıtlı kaplanmıştı üstü, fırıncıların kullandığı ve pembe bir kurdele ile bağlanmıştı. Not ufaktı ama kalbine olan etkisi büyüktü.

neşelen düğün çiçeği!!! umarım daha iyi hissedersin. daha iyi olman dilekleriyle!! :)
-Anonim

Sondaki gülücük, Adrien'ı güldürmüştü çünkü bu tamamen onun mesajları gibiydi. Aklına bir düşünce düştü. Hediye için burada olmalıydı ve Nathalie'nin hediyeyi almak için kamerayı açmış olması gerekiyordu çünkü bilgisayar bunu yapmayı zorunlu kılmıştı.

"Onu gördün mü?" diye sordu babasının özel asistanına. "Nasıl görünüyordu?" Açılmamış hediyeyi bıraktı ve Nathalie'ye baktı. Nathalie iç çekti. "Sadece açabilir misin, ondan sonra sana söylerim."

Adrien kabul etti ve hediyeyi açtı. Şaşırdı çünkü bu bir kutu yeşil çaydı. "Tüm bunlar bir kutu yeşil çay için miydi?" derken Nathalie iç çekti. "Evet, onu gördüm." diye başladı Nathalie ve tırnaklarını dişledi, genç çocuk onu hiç görmemişti.

"O nasıldı? Nasıl gözüküyordu?" Adrien çayı içmek için çok heyecanlıydı.

"O da böyle sorular soracağını söyledi ve nasıl göründüğünü söylemeyeceğime dair yemin ettim." dedi Nathalie ve ciddiyetle ona baktı. "Ama onun kişiliğinin nasıl olduğunu söylemeyeceğim hakkında bir şey söylemedi." Nathalie'nin gözleri ışıldıyor gibiydi.

"O nasıldı?" diye umutlarını yükselterek tekrar sordu Adrien.

"Gizliliğini göz önüne alırsak sana tek bir kelime söyleyebilirim." Nathalie Adrien'e yaklaştı. Söyleyeceği her şeyi yakalamak için eğildi. "Sakar."

Ardından uzaklaştı. Adrien'ın aklı ilk mesajlaşmalarından birine gitti, oğlan ona kendisini tek kelimeyle tanımlamasını istedi ana; sakar, s harfiyle başlıyordu.

"Şimdi yemek ye ki güçlenebilesin." Nathalie onu tıpkı bir anne gibi izledi. Adrien'ın annesi olmadığı için o bu rolü üstlenmişti.

Çorbasını bitirip ilaçlarını aldıktan sonra boğazını temizledi. "Biraz daha dinleneceğim. Babam okulu kaçırdığımı biliyor mu?" diye Adrien duraksayarak sordu.

Nathalie kaskatı kesildi. "Onu uzak tutabildiğim kadar tutacağım..." derken canlılığını yitirdi ve Adrien onu onayladı.

"Bugün için teşekkürler." derken ayaklandı, yürümeye başlamıştı ama ona seslenilince durdu. Döndü ve Nathalie'ye baktı.

"Sayıklarken... Bana anne dedin." diyerek ayağa kalktı ve onun yanına yürüdü, genç çocuk söylenilenlerden dolayı darbe yemişti. "Bu normal, Adrien... Bu normal." diyerek ona sarıldı Nathalie.

Nathalie ona daha önce hiç sarılmamıştı. Asla bu kadar arkadaş canlısı olmamıştı. Sıcak olmasından ve annesine asla hoşçakal diyemediğinden dolayı Nathalie'ye geri sarıldı. Belki hâlâ sayıklıyordu. Onun sözlerine inandı.

Merdivenleri daha iyi hissederek çıktı. Anonim hayatına girdiğinden beri her şey daha iyiye gidiyordu.

Anonim: hediyemi aldın/beğendin mi?

Adrien: bana baktığın için teşekkürler, prenses. sana bayılıyorum.