ÖĞRENİYORUM HAYATI

1.Bölüm|Öğreniyorum Hayatı

Öğreniyorum konuşmayı,

Konuştukça anlaşılıyorum,

Öğreniyorum yürümeyi,

Yürüdükçe aşıyorum yolları...

Okula gidiyorum,

Okumayı, yazmayı, çarpmayı, bölmeyi

Öğreniyorum... 

Öğrenmeye çalışıyorum,

Hayatı...

Öğreniyorum zorlukları,

Annemi, babamı anlamayı 

Öğreniyorum...

Öğrendikçe anlıyorum,

Öğrenerek yaşıyorum,

Hayatı...

Büyüdüm öğrendim, 

Küçük düşürüldüm, yine öğrendim.

Ben yaşadıkça öğrendim,

ve ben ÖĞRENİYORUM, ÖĞRENECEĞİM

ÖĞRENEREK YAŞIYORUM,

YAŞIYACAĞIM HAYATI.

   İlkokuldayken yazdığım şiirle başladı aslına herşey... Bu şiiri yazabilbiğime göre ben gerçekten başlamıştım, hayatı öğrenmeye. Arkadaşlarım tenefüste oyun oynarken ben oturup düşünürdüm. Neden? diye. Neden insanlar bu kadar kötü? diye. Neden bu kadar acımasızlar? diye. Benim bunları düşünmem hiçbir şeyi değiştirmiyordu ama, bilmiyorum belkide yaşadığım olaylardan dolayıdır. Adım ECE. HAYATIN BANA VERDİKLERİNİ YAŞAMAYA GELDİM.

SABAH...

O sabah yine erkenden kalktım. Okulun 2. haftasını ilk günüydü. Yataktan kalktım, banyoya gidip elimi, yüzümü yıkadım. Odama geri geldim. Altıma yırtık dar siyah pantolonumu, üstümede siyah bir sweatshirt geçirdim. Şişme montumu ve siyah nike çantamı alıp odadan çıkıyordum ki... Saçlarım, evet saçım berbat bir haldeydi. Geri dönüp aynanın karşısına geçtim, saçımı taradım. Gayet düzdü. Birazda rimeln sürdüm ve çıktım. Ben anneannemle ve büyükbabamla yaşıyorum. Bir bahçeli villada. Bu arada bahçede havuzda var. Sadece söylemek istedim. Bu arada 15 yaşındayım. Özel bir lisede lise 1'e gidiyorum. Ergenliğimi biraz sert geçiriyorum. Kötü bir şey söylersem üstünüze alınmayın.

   Merdivenlerden aşağı indim. Anneannemle büyükbabam uyuyordu. Onları uyandırmadan sessizce vestiyerden siyah vanslarımı aldım, giyip çıktım. Saat 07.20 olmuştu. Servisimi beklemeye başladım. Birkaç dakika bekledikten sonra Murat amca o çok değer verdiği servisiyle geldi. Kapı açıldı, içeri girdim. Bi dakika bi dakika bu sefer bi farklılık vardı. EVET KESİNLİKLE BİR FARKLILIK...