Karlos ve Yaren'in Aşkı (TAMAMLANDI✔)

Bölüm 5

Bu bölümü Şebnem Ferah-Hoşcakal'la okuyun :) Ama şarkı sözleri başlayınca okumaya başlayın. :)

M:Sana bunu ödeticeğimi söylemiştim.

  Gözlerimi kapatım.Sonra duyduklarımsa arka arkaya sıkılan silah sesleriydi.Gözlerimi açacak cesaretim yoktu.Çünkü onu yerde kanlar içinde hayâl etmek bile bir eziyetken onu o halde görmeye dayanamazdım.Ben bunları düşünürken biri beni çekiştirmeye başladı. Gözlerimi mecburen açtım.Beni çekiştiren Malatyalı'ydı.Karşımdaydı.Elinden kurtulmak için çırpındım.Ama çok güçlüydü.Ben de mecburen kalan son gücümle Ferdi'ye seslendim.
Y:Ferdiiii !

  Ferdi şaşkınlığından kurtulup yanımıza koştuğu gibi malatyalıyı dövmeye başladı.Hırsını almak için sert ve güçlü yumruklar atıyodu Malatyalı'ya.Kısa süre sonra bıraktı.Malatyalı hiçbişey demeden adamlarıyla ordan uzaklaştı Hemen Karlos'un yanına koştuk.Kız Karlos'un yaralarına bezle bastırıp kanamayı durdurmaya çalışıyodu.Hemen ambulansı aradım.Karlos'u o halde görmek beni daha kötü yaptı.İçime attığım gözyaşları sel gibi dışarı aktı.Ferdi çoktan ağlamaya başlamıştı,kızsa bizi sakinleştirmeye çalışıyodu.
D:Tamam sakin olun.Güçlü birine benziyor.Eminim iyileşicektir.

  Karlos'un yanına geçip diz çöktüm. Gözyaşlarımı elimin tersiyle sildim.
Y:(ağlayarak) Karlos.Nolur beni bırakma.Bak daha sevgili olalı kaç gün oldu.Sen beni bırakamazsın.Bırakma.Lütfen.Karlos yalvarırım cevap ver.
K:(çok kısık bir sesle) Seni bıraktığım yok YARENİM.Ben burdayım.Her zaman.İstesen de istemesen de hep yanındayım BALIM.

  Elimi tuttu.Ben de elini öptüm.Sonra yeri olmadığını bildiğim halde dudağına minik bi buse kondurdum.
Y:Seni seviyorum. :')
K:Ben de seni :')
Y:İyiki varsın.İyiki hayatımdasın be Karlos.
K:Sen de öyle Yarenim.

Karlos'un eli elimden kayıp düştü.Yavaşca gözleri kapanıp kafası yana düştü.
Y:Karlos?Karlos!Karloos!

Artık bağıra bağıra ağlıyordum.Bu sırada ambulans geldi.Karlos'u hemen sedyeye aldılar ve ambulansa götürdüler.Ben de yanında bindim.Elini tuttum.Kapıyı kapattılar.Ambulans hareket etti.Zaman nası geçti bilmiyorum ama hastaneye geldiğimizi kapılar açılınca fark ettim. Ameliyathaneye kadar yanındaydım.O içeri girince ben de sandalyelerden birine oturdum.

2-3dk sonra Ferdi'ler geldi. 
F:Yaren?Karlos nerde?
Y:Ame..ameliyata aldılar.

Tekrar ağlamaya başladım.Ferdi bana sarıldı.
F: Derya haklı.Karlos güçlüdür.Biz ne zorluklar atlattık onunla.Bunun da üstesinden gelicek. Görüceksin burdan sapasağlam çıkacak.

   Ferdi'ye sarıldım. 
Y:Teşekkür ederim.Ama sanırım ben gitsem  sizin için de benim için de daha iyi olur.
F:Niye?
Y:Çünkü bu olanlar benim suçum.Ben sizin hayatınızda olmasaydım bunlar olmazdı. Ben gidiyorum.Karlos'a onu çok sevdiğimi ve bunu onun iyiliği için yaptığımı söyleyin.Ve lütfen bana engel olmayın.
F:Yaren!

Arkama bakmadan hastaneden çıktım.  

-FERDİ-  

Yaren kendini suçlamakta haksız sayılmazdı. Ama Karlos'u şimdiye kadar mutlu edenlerden biri de Yaren'di.Bunun onu daha çok yaralayak olması çok kötüydü. 
F:Derya sen burda kal ben Yaren'le konuşayım.
D:Tamam.

  Hemen Yaren'in arkasından koştum.Ona yetişince kolundan tutup durdurdum.  
Y:Bırak  beni Ferdi!Sana bırak dedim.
F:Yaren yapma böyle.Emin ol gitmen kalmandan daha çok üzecek Karlos'u.
Y:Olsun.O sağlıklı olsun bana yeter.Elbet bi gün hayatına biri girecektir.

Bu sırada telefonum çaldı.Arayan Derya'ydı.
F:Alo Derya.Noldu.

Yaren meraklı gözlerle bakıyordu.Ona baktım gözlerim dolmuşdu.Zar zor konuşabildim.
F:Ne?!?