Η αρχή πονάει...

Η αρχή πονάει... (1)

Έρχεσαι και απόψε με σκέψεις...
Πολλές αναμνήσεις αρχίζουν και παγώνουν.
Ίσως να βοήθησε ο χρόνος, να σβήσει την εικόνα της στη μνήμη σου.
Τελικά απέμεινε καθόλου "εγώ" μετά από αυτόν τον πόλεμο;
Εσύ γνωρίζεις πώς επούλωσες αυτές τις πληγές...
Λερωμένες πληγές από δάκρυα νύχτας.
Οι δαίμονες απομακρύνονται σιγά - σιγά...
Ύστερα έρχεται η μέρα και ηρεμείς.
Συγκεντρώνεσαι στις δυσκολίες της ζωής, στο τώρα.

Σκέφτεσαι το παρελθόν που σβήνει αργά πίσω σου...
Έχει ξεθωριάσει και χάνεται από μπροστά σου...

Ξεκίνησες κλείνοντας αυτό το κεφάλαιο.
Ένα μέρος σου είναι ακόμα παγωμένο...
Χάθηκες στις σκέψεις σου για πολλά χρόνια...
Άρχισες να συνειδητοποιείς το ταξίδι που απλώνεται εμπρός σου...
Σταματάς το χρόνο μόνο για να δεις το μετά...
Αγάπησες τον εαυτό σου σε αυτή την απομόνωση και συνήθισες τη μοναξιά σου.
Καλό ταξίδι,
Αγάπησε κάποια,
Ίσως να υπάρχει ακόμα η κάποια...