Η αρχή πονάει...

Η αρχή πονάει...(4)

Σκέφτομαι την τελευταία φορά που σε είδα.
Ένιωσα την πιο δυνατή στιγμή μας.
Ψάχνω πίσω στο χρόνο και σε βλέπω.
Αρχίζω να θυμάμαι το άγγιγμα σου.
Χάνονται οι αισθήσεις μας στον χρόνο που αφήσαμε πίσω μας.
Νέες στιγμές αναζητάμε για να ξεκολλήσουμε από την κινούμενη άμμο.
Ώριμα κάθομαι και σκέφτομαι τη διαδρομή ως εδώ.

Γυρνάω το βλέμμα σου και αναζητώ τα μάτια σου.
Υπάρχει ακόμα η  σπίθα που νιώσαμε. Ρέει πάλι το ίδιο δάκρυ όπως τότε που σε έχασα.
Ωμή και σκλήρη αλήθεια όταν σου άφησα το χέρι. Μάλλον δεν είχα τη δύναμη να σε κρατήσω κοντά μου. Όμως μου χάρισες απλόχερα στιγμές για να θυμάμαι.
Ύστερα πάλι χάνεσαι ή απλά σε ξεχνάω στο κενό μυαλό μου.
Γίνεσαι αέρας και σε νιώθω να με χαϊδεύεις με αγάπη.

Ίσως θες κάτι τελευταίο να μου πεις.
Αλλά οι κόσμοι μας διαφέρουν.
Να μου μιλήσεις, να με ακουμπήσεις πόσο το θέλω.
Ακόμα σε βλέπω, σε θυμάμαι, σε αγγίζω με τον νου.
Σε σκέφτομαι με το που έρχεται η νύχτα.
Έρχεσαι στο μυαλό μου και με πλημμυρίζεις με σκέψεις.
Βρίσκεσαι δίπλα μου αυτές τις ώρες, τις σκοτεινές.
Ρέει το δάκρυ και αυτή την τελευταία νύχτα.
Ωμή αλήθεια ότι σε ένιωσα.