Kidnap By Him

Chapter 10

CLAIRE

Inayos ko ang dress ko na medyo tumaas dahil sa pag kakaupo ko kanina. Birthday ngayon ni Erika at ngayon ay nag karoon sila ng kaunting salo-salo sa bahay nila. Hindi ko nga alam ang bahay ni Erika kaya kasama ko pa syang dumating dito.

" Ate wag kang mahiya ahh. Kain lang po kayo ng kain". Sabi nya sakin kaya ngumiti naman ako.

" Erika anak. Tara rito. May regalo kami ng mga kapatid mo sayo". Sabi naman ng nanay.

" Ate maiwan ko muna po kayo". Sabi nya kaya tumango ako bilang sagot. Inubos ko naman ang kinakain ko, sa totoo lang. Umaasa ako na pupunta sya dito. Ito na lang kasi ang pag asa ko para makita sya. Umaasa ako na sana dumating sya.

" Hinahanap nyo po sya, ano?" Napatingin naman ako kay Erika ng mag salita sya. Ngumiti na lang ako ng pilit. " Pasensya na po ate. Pero hindi po sya dadating ngayon ehh. Simula po ng umalis kayo ehh mas lalo syang naging busy sa trabaho. Sinabihan ko naman po sya na pwedeng syang pumunta sa bahay namin pero sabi nya po marami daw po syang gagawin".

Dahil sa sinabi ni Erika ay nalungkot ako. " G-ganon ba? Okay lang. Hindi naman sya ang dahilan ng pag punta ko dito. Umaasa lang talaga ako". Sabi ko.

" Sige po, ate. Pupuntahan ko lang po ang ibang kong bisita". Sabi kaya naman tumango ako muli.

Nang matapos akong kumain ay pumunta ako kung nasan ang nanay ni Erika.

" Claire... Naku napaka ganda mong dalaga. Akin na yan". Sabi nya at kinuha ang pinag kainan ko.

" Manang, naka punta na ho ba dito si Kile?" Tanong ko.

" Ahh, si sir Kile. Oo namam. Ilang ulit na rin... Nakaka lungkot nga ehh, hindi sya makakapunta ngayon". Sabi naman ng ina ni Erika.

" Sige po. Tulungan ko na po kayo". Sabi ko at tinulungan ko naman sya.

" S-sir Kile?!" Dahil sa simabi ni Erika ay lahat ng tuon namin ay nadon.

Ramdam ko ngayon ang kaba. Ngayon konlang ulit sya nakita. Walang pa ring pinag bago.

Matipuno pa rin ang kanyang katawan at ngayon ay mas lalo syang gumawapo. Nag iwas ako ng tingin ng makita ko syang naka tingin sakin.

" Happy birthday, Erika". Sabi nito kay Erika. " For you".

" Sir Kile. Hindi na dapat po kayo ng abala". Sabi naman ni Erika.

" No. Para sayo talaga yan. Manang Emelda, kamunta po kayo?"

" Naku ayos naman... Kumain ka na ba?"

" Opo. Idinaan ko lang po talaga ang regalo para kay Erika". Sabi muli nya. Muli akong umiwas ng tingin ng makita ko syang naka tingin sakin. Muling tumahimik kaya so I clear my thoart.

" Erika. Uhmm. Aalis na rin ako... Mahirap kasing gabihin ehh". Sabi ko.

" G-ganon ba ate? Sige po, ingat po kayo". Sabi nito kaya naman niyakap ko sya.

" Aalis na ho ako". Sabi ko naman sa nanay ni Erika.

" I'll drive you home". Dahil sa sinabi ni Kile ay natigilan ako. " Let's go". Sabi nito at umalis na rin. Wala naman akong nagawa kung hindi ang sumunod sa kanya.

Katahimikan ang lumulukob saming dalawa ni Kile sa loob ng sasakyan nya. Huminga ako ng malalim.

Bakit ang gulo nya?

" D-dito na lang ako... Ihinto mo ang sasakyan". Malamig kong sabi sa kanya. Para naman syang bingi na parang walang narinig. Hindi ko naman maiwasang mainis. " Kile. Ihinto mo na ang sasakyan. Okay na ako dito". Sabi ko. Tulad ng ginawa nya kanina ay hindi na naman sya nakinig sakin. Nag sisimula na akong mairita. " Kile ano ba?! Ihinto mo na ang sasakyan mo! Bingi ka ba?! Sabi ng ihinto mo ang sasakyan mo!" Dahil sa sobrang pag kainis ay sumigaw na ako sa kanya.

" No". Sabi nya kaya mas lalo akong nainis. Nang hindi ko na kinaya ay muli akong nasa salita.

" Yan! Dyan ka magaling! Ang mag bingi bingihan. Fvck this! I hate you! I hate you so much... H-hindi ko alam kung bakit kita nagustuhan ehh. Bakit ba kasi kinidnap mo pa ako? Edi sana hindi ako nag mumumok ng ganito sayo! Para kang bingi na parang walang alam! Alam mong gusto kita pero ano ang sabi mo? I want you gone! Alam mo ba kung gaano kasakit yun? Mahal kita, Kile! Mahal kita pero ako? Ano ba ako sayo? Binigay ko ang lahat sayo pero ewan ko. Ang tanga ko pag dating sayo... Alam mo ba kung gaano kasakit yung mga pinadama mo sakin? Gusto kitang saktan pero hindi ko kaya ehh..." Pinunasan ko ang mga luhang lumalabas sa aking mga mata.

Huminto naman ang sasakyan nya. Naka yuko na sya ngayon na para bang hirap na hirap na rin.

" I'm sorry..."

" Sana ganon na lang ano? Sorry lang okay na... Nangako ako na hindi kita iiwan, p-pero ikaw lang din pala ang puputol nun. Sana pinakawalan mo na ako noon pa. Edi sana hindi ako nahulog sa isang katulad mo". Sabi ko sa kanya.

" I love you, Claire... Hindi ko nasabi sayo ang mga yan dahil alam kong mali... At imposibleng maging tayo. But fvck my feelings! Sa kada araw na kasama kita I'm falling for you hard... I love you..." Hindi ko alam pero agad ko syang siniil ng halik. Nagulat pa sya sa ginawa ko pero tumugon naman sya agad doon.

Yes, I use to hate him because he kidnap me. Pero tinulungan nya ako sa mga bagay na takot kong gawin. Isa sya sa mga bagay na magandang nangyari sakin.

" I love you... I love you... I love you". Paulit ulit nyang binabanggit ang mga yun kaya naman napa ngiti ako.

" I love you so much..." Sabi ko rin kaya naman hinalikan nya ako ng malalim. Nang maputol ulit iyun ay pareho kaming napa ngiti at tumawa ng mahina.

" I guess... Were together now huh?" Sabi nya kaya naman natawa ako.

" Hmmm? I don't know? Are we?" Panunukso ko.

" Your hard to get". Sabi nito at may lumabas na panlokong ngiti. " Let's see?" Sabi nito at muli akong hinalikan pero mabilis ko syang pinigilan.

" Oo na. Tayo na". Sabi ko sa kanya. Kaya naman umayos na rin sya ng pag kakaupo. Muli nyang pinaandar ang sasakyan.

" I'm gonna marry you right away..." Sabi nya at nag simula ng mag maneho. Kinagat ko naman ang labi ko upang mapigilan ang kilig na nararamdaman ko.

Were together now...