Raven Clan

Σίντα

Οι πρεσβύτεροι Φιούζελι δε χάρηκαν καθόλου όταν έμαθαν για το ατύχημα της κόρης τους. Ούτε όμως ανησύχησαν. Η πρώτη τους κουβέντα, όταν ξεπέρασαν την πρώτη έκπληξη ήταν να φωνάξουν και τις άλλες δύο κόρες τους για να επιλύσουν το ζήτημα που προέκυψε.

"Ποιος θα προσέχει τώρα τα ζωντανά;" ρώτησε ο Μπιλ Φιούζελι χωρίς περιστροφές, κοιτάζοντας μία μία τις τρεις του κόρες. "Η Λόρελαϊ σίγουρα δε μπορεί να μπλέξει μαζί τους μέχρι να γιάνει το χέρι της".

Η Τόριλ έριξε στους γονείς της μια άγρια ματιά κι έπειτα στράφηκε στη Λόρελαϊ για να την αγκαλιάσει. Αν και είχαν μόλις ένα χρόνο διαφορά, η Τόριλ πολλές φορές φερόταν λες και είχαν πέντε. Είχε δράσει πολλές φορές υπερπροστατευτικά απέναντι και στις δυο αδερφές της, και αυτό γεφύρωνε το χάσμα που είχε αρχίσει τελευταία να ανοίγεται ανάμεσα στην μεγαλύτερη κόρη των Φιούζελι και τις άλλες δυο. Η Λόρελαϊ εκτίμησε πολύ την κίνησή της δεδομένου ότι οι γονείς της δε μπήκαν καν στον κόπο να τη ρωτήσουν αν είναι καλά, αν πονάει, αν χρειάζεται κάτι.

Ο Μπιλ μετακινούσε ανυπόμονος το βάρος του από το ένα πόδι στο άλλο. Το παλιό του τζιν και οι μπότες του ήταν κατά τόπους λασπωμένα και το καρό του πουκάμισο είχε κάτω από τις μασχάλες λεκέδες ιδρώτα. Ήταν αδύνατος αλλά μυώδης και τα μαλλιά του ήταν άσπρα πια, αλλά πυκνά σαν εικοσάχρονου. Ξύριζε πάντα τα γένια του κάθε τρεις - τέσσερις μέρες με αποτέλεσμα το πρόσωπό του τον περισσότερο καιρό να είναι αγριωπό. Όπως και τώρα. Οι τρεις του κόρες είχαν λουφάξει στριμωγμένες στον καναπέ, κι ας ήξεραν που δε θα ξεσπούσε επάνω τους. Η μητέρα τους η Κάρι, στεκόταν και εκείνη δίπλα του με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος, πάνω από μια τριμμένη ντένιμ σαλοπέτα. Τα οξυζεναρισμένα της μαλλιά ήταν πιασμένα σε μια αλογοουρά, και έδειχνε μικρότερη από όσο ήταν. Ως συνήθως δηλαδή.

"Η Έντνα και εγώ δεν έχουμε καμία επαφή με τα ζώα" είπε η Τόριλ κουνώντας τα χέρια της με αυτές τις όλο αρμονία κινήσεις της, που την έκαναν να μοιάζει με νεράιδα. "Οπότε δεν πιστεύω να μπορέσουμε να τα κουμαντάρουμε τώρα".

Η Λόρελαϊ κοίταξε την αδερφή της. Τα μαλλιά της ήταν καστανόξανθα και το δέρμα της λευκό, όπως το δικό της. Ήταν αδύνατη αλλά με έναν πληθωρικό τρόπο που βεβαίωνε πως εκείνη ο Θεός δε την είχε ξεχάσει. Της είχε δώσει ωραίες καμπύλες παρά τους μύες από την άσκηση στο κτήμα. Με όμορφο γωνιώδες πρόσωπο και χαριτωμένη μικρή μυτούλα, ήταν η πιο θηλυκή και από τις τρεις τους. Η φωνή της είχε ένα αισθησιακό βράχνιασμα και ένα γρέζι που την έκαναν να ακούγεται ναζιάρα, δίνοντας της μαζί μια ωριμότητα που, η Λόρελαϊ το έβλεπε, την έκανε στους άντρες πολύ ελκυστική.