SÖYLEDİKLERİMİZDEN ÇOK, SÖYLEMEDİKLERİMİZDEN PİŞMAN OLURUZ..
Bu o' ydu yıllar sonra geri dönmüştü. Yanına yaklaştım hiç değişmemişti.Omuzuna dokundum, karşımda bana gülümsüyordu. Sonra bana ani bir hareketle sarıldı. Orda napıcamı bilemedim. Ellerim havada kaldı sonra ona karşılık verdim.Kokusu herşeyi aynıydı. Takım elbiselerini giymiş, belliki adam olmuştu.Gözlerimi kapattım kendimi ona emanet etmiştim, gözümden akan yaşa mani olamadım. Aras yıllar sonra geri gelmisti.Ben bunlari dusunurken Aniden bi ses duydum 'SÜPRİZ' Batuhan aniden içeri girince reflexs olarak ayrıldık, hemen gözümdeki yaşı silip ' Bu ne olum şimdimi sölenir böle' Batuhan ağzındaki kürdan parçasını eline alarak güldü ' Bizede süpriz oldu' Ne yani gerimi dönmüştü? bu soruları kafamdan çıkarıp ortaya soru attım.
' Ne yapcaz şimdi?' Çınar suratıma gülerek ' Lan kalkın kahvede çay içelim' Ben otomatikmen güldüm, kahveye gircektim. Küçükkende yapıyoduk. Ve dükkandan dışarı çıktık.Kahveye doğru yürümeye başladık, tabi bizim mallar geçmişi aştı.
Çınar ' Oğlum Bakalcı ihsan abiyi nası kızdırırdık lan'
Batuhan' Asıl Hatice Teyze bahçesinden üzüm çalıyoruz diye mahalleyi inletirdi'
Aras ' Hepte bunları başımıza Doruk açardı piç :D'
Doruk ' Oğlum sizde benleydiniz hatırlatiyim'
Ve bana dönüp gülmeye başladılar ' Ne gülüyosunuz be arkanızı hep ben toplardım'
En sonunda kahveaneye girdik, Sedat amca bizi görünce 'oo evlatlarım gelmiş, buyurun çocuklar.'
O bizi hep korumuştu. Sokakta bile kaldığımız zamanlarda hep yanımızdaydı.Oturduk, Tabi konu geçmiştendi. Öle bi konuşup gülüyolardıki, onları seyredip gülüyodum.
Aras' Lan Batu mahallenin serserisi olmuşsun'
Batuhan ' Tabi olum sen gittikten sonra yaşadık bişiler'
Çınar gülmeye başladı. Ne kadarda masumduk, aynı küçüklüğümüzdeki gibi, tabi Batu Çınarın kafasına bi tane vurdu. Hepimiz gülerken Çınar kafasını ovup isyan ediyodu. Birden gözlerim Arasın gözlerine denk geldi, ikimizde birbirimize gülümseyip kafamızı çevirdik. Onu affedermiydim bilmiyorum ama onca yıl boyunca yoktu. Bizi bırakmıştı.
