BÖLÜM ŞARKISI ; Rihanna And Kanye West And Paul McCartney - FourFiveSeconds
Bizim kalbimiz hep kırılır çocuk ; ama yinede eksik etmeyiz , sol cebimizden umudu... ( NAZIM HİKMET )
Sarhoş . Sarhoş . Sarhoş .
Değildim . Çünkü çok içmemiştim . İçinde bulunduğum depresyon muydu beni bu hale getiren ? Sarhoş muydum ? Evet galiba sarhoştum . Hem de körkütük sarhoş olmuştum .
Acıtıyordu , hatırlmak . Kederli değildim bu gece sadece mutluydum . Her zaman olduğum gibi mutlu ve huzurlu . Ben üzülmem , ağlamam , yıpranmam diyordum . Bu gece üzülecek , ağlayacak ve yıpranacaktım . Her yıl , yılın bu zamanında yaptığım gibi . Bu gün kutlayacağım ve bu gün ağlayacağım . İçeceğim , kaybettiklerimin şerefine içeceğim .
Sadece yılın belli bir günü içerisinde karşılaştığım barın çıkış kapısına doğru yürümeye başladım . Burası seçkin bir yer olmadığı için giriş çıkışlar gayet kolay gerçekleşebiliyordu .Genelde buraya gelir girişin ilerisinde tek başına duran bar taburesine oturur , küçük masaya kollarımı dayar ve hediyem'in gelmesini beklerim . çalışanlardan kıvırcık saçları olan uzun boylu çocuk gelir ve alışılmış bir cümle sarf eder '' Sana hediyeni getireyim . '' ve kalkıp gider dönerken ise elinde daima benim için bir hediye bulundurur . Ucuz ve kalitesiz müzik eşliğinde yudumlarım o çok sevdiğim içkiyi .Kapatırım gözlerimi dünyaya ve içerim şerefine . Kaldırırım kadehimi ve buluştururum boşluk ile ve bir cümle düşer dudaklarımdan , alışılmışın dışında olmasa da her seferinde şaşırdığım bir cümle '' Şerefine içeçeğim babacığım . Tabi varsa eğer.'' Ve o cümle ile konuşmayı bırakıp içebildiğim kadar içmeye başlarım .
