BÖLÜM ŞARKISI ; Jason Derulo - Cheyenne
yağmur olsan binlerce damla arasından tutardım seni çünkü korkarım ; toprak aldığını vermiyor geri . ( CEMAL SÜREYA )
Belki bulursun. Bulunca belkide durulursun . Yorulursun ararken , en sonunda gururunla yok olursun .
Vücudum isyan yankılarına başlarken ardı arkası kesilmeyen öksürüklerim baş rolü almıştı . Terlemeye ve kuru kuru öksürmeye başlamış ve öksürüklerim yüzünden nefes alamaz hale gelmiştim . Kulakları tırmalayan kalitesiz müzik herkesi alıp başka boyutlara taşımışken bulunduğum bar taburesinden zorda olsa kalkmayı başardım . İçerinin kokusu , etrafa yayılan bu müzik ve insanların iğrenç kahkahaları git gide rahatsız bir hal alıyordu . Sanki görünmez bir el boyun kıvrımlarımı kavramış ve acımasızca sıkmaya başlamıştı gibi hissediyordum . Sarsak adımlarım ve beni yavaşlatan öksürüklerim ile çıkış kapısını bulmaya çalışıyor ama her baktığım yerde insan kümeleri ile karşılaşıyordum. Sonunda kendi içimde verdiğim şavaşta galip geldim ve gözlerim çıkış kapısı ile buluştuğu an oraya doğru ilerlemeye başladım . Kapıdan çıkıp ciğerlerime dolan temiz havayı minnet ile karşıladım . Ancak öksürük krizim git gide artıyordu ve vücudum daha da sarsılmaya , içime soluduğum hava bile vücudumu kavurur hale getirmeye başlıyordu. acımasızca etrafımda dönen sokakta ilerlemeye çalışıyordum ancak o an gözlerimin kapanması ile vücudumun kontrolü tamamen elimden kayıp gitti . ve bende kendimi sonsuz bir sancı maratonu içerisinde buldum .
