Gecenin karanlığı çökerken ağır ağır çektim karavanımı ormana. Kurdum çadırımı, rüzgarın bana engel olmasına aldırış etmeden. Çayımı demledim ve kitabımı elime alıp attım kendimi ağaçların arasına. Bir yandan çayımı yudumlarken bir yandan da kitabımın son sayfalarına gelmenin hüznünü yaşıyorum. Gökyüzü ve yıldızlar öyle güzel ki, yanlzlığımı unutturuyorlar adeta. Hava iyice karardı. Bittiğine dertlendiğim kitabım,karavanım,yıldızlar ve ben kaldık bir başımıza.
