Perfect Life - Stranger Things Fanfiction

4.

De volgende dag ga ik na school naar de jongen die me aanbood om bij zijn band te komen. Hij heet David. Zijn huis is niet extreem groot, maar wel knus. Je merkt dat zijn familie er woont, wat je niet vaak hebt met grote huizen. Een groot huis is meestal gewoon een huis waarin je woont, maar een klein huis moet je duidelijk inrichten waardoor je snel iemands persoonlijkheid merkt. Ik krijg een glas Cola van hem waarna we meteen naar zijn kamer gaan. Daar staat in, een bed, een kledingkast(je), drie gitaren, een keyboard, een drumstel en een microfoon. 'You must've saved some money for this, didn't you?' Vraag ik hem na het zien van de vele apparatuur. Hij lacht een klein beetje. 'Yeah, well, I know what I want to do with my money. So I don't really care how much it costs. I've did this for years, you know. I know what I want to do.' Antwoord hij. 'Cool' Ik kijk mijn ogen uit naar hoe uitgebreid het drumstel is. 'May I?' Vraag ik terwijl ik wijs naar het drumstel. 'Go for it!' Zegt hij. Ik ga op de kruk zitten dat achter het drumstel staat en pak de stokken vast die erop liggen. Ze zijn flink aangetast. Ik begin rustig de trommels uit te proberen en uiteindelijk begin ik met een uitgebreide solo. Als ik klaar ben kijkt David me lachend aan. Hij klapt in zijn handen. 'Do you know the song spirits?' Vraag ik hem. 'Yes. From the Strumbellas, right?' Ik knik. 'Do you know how to play it?'

Na een lange middag van veel spelen en zingen ga ik weer richting huis. Ik kom langs een Starbucks en besluit om wat te halen. Als ik binnenkom ga ik in de rij staan en als ik aan de beurt ben bestel ik een kleine Latte Macchiato. Ik wil mijn portemonnee uit mijn broekzak halen, maar kan hem niet vinden. 'Shit.' Zeg ik. 'Forgot your money?' Vraagt de caissière die overduidelijk is aan een nieuwe baan. Zonder te reageren haal ik mijn tas van mijn rug en begin daar in te voelen. 'I'll pay for him.' Hoor ik iemand achter me zeggen in een Brits accent. Als ik me omdraai zie ik een meisje van rond mijn leeftijd in een zwarte hoodie met een capuchon over haar hoofd getrokken. Zonder dat ik kan reageren stapt ze naar voren en besteld haar eigen drankje waarna ze beiden afrekent. Hoofdschuddend en lachend bekijk ik het tafereel. De vrouw achter de balie heeft opeens weer energie voor tien als ze het meisje ziet dat ik op de een of andere manier tegen blijf komen. Als ik mijn drankje krijg gaat ze aan een tafeltje zitten achter in het café. Ik loop naar haar toe. 'Mind if I join you?' Vraag ik haar. 'Sure,' zegt ze. Ik ga zitten en het is een tijdje stil.

'I'm a girl, by the way.' Zeg ik om de stilte te verbreken. 'I'm sorry?' Ze kijkt me vragend aan. 'You said "I'll pay for him" but I'm a girl.' Zeg ik glimlachend. Haar ogen worden opeens heel groot en haar gezicht veranderd van verveeld naar verontschuldigd. 'Oh my god! I am so' 'Don't be.' Kap ik haar af. 'You're not the first one having that wrong.' Zeg ik lachend. Het meisje lacht ook. 'So what's your name?' Vraag ik waarna ze zich bijna verslikt. Ze doet haar capuchon af. 'It's Millie.' Zegt ze zacht. 'Well Millie, how come that we keep meeting each other' Ze kijkt me verbaast aan. 'You helped me yesterday with finding my way to my house. And I've seen you at the airport a couple of days ago.' Herinner ik haar. 'Oh yeah, right,' zegt ze 'the stalker.' 'Okay I wasn't stalking you.' Zeg ik lachend. Haar telefoon gaat af waarna ze zegt 'I need to pick up this one.'. Ik gebaar haar dat het prima is waarna ze 'meteen opneemt. 'Hey Ross... yeah I know... tomorrow is good right?... alright, is Finn there too?... can I talk to him for a sec... ... ... hi Finn... yes I know, you are there too right?... alright... no I'm at a Starbucks right now with a friend... alright, see you tomorrow.' Ze hangt op en doet haar telefoon in de achterzak van haar broek. 

'Friend huh?' Ze lacht. 'Aren't we kinda friends now?' 'You don't even know my name.' Zeg ik waarna ik moet lachen. Ze lacht mee. 'Oh my god, you're right! What is it?' 'It's Kirsten.' Ze moet zacht lachen. 'Is that Dutch or something?' 'Ding Ding Ding!' Roep ik. 'I moved here from Holland.' 'That's cool. I can't hear it by the way. Your American accent is on fleek.' Ik moet lachen. 'Thanks.' 'Well, I'm British but you probably already knew.' Zegt ze. 'Yeah, your accent is on fleek too.' Zeg ik terug. Ze lacht. 'Thanks.' Ik neem het laatste slokje uit mijn drankje, waarna Millie hetzelfde doet. 'I have to go.' Zegt ze. 'Alright.' Reageer ik. Ze staat op en wilt weglopen. 'See you tomorow? Same place, same time?' Ik glimlach. 'I'll pay the drinks.' Zeg ik waarna ze lacht en wegloopt. Ik kijk haar na, vlak voordat ze de naar buiten loopt doet ze haar capuchon weer over haar hoofd.