I Weird You (I series #1)

Prologue

.........

Prologue

Naglalakad ako ngayon papuntang mall. Bibili ako ng mga damit at iba pang gamit para sa akin at sa maarteng kong kapatid.

Nahagilap ng aking mata ang isang colorful na boutique. Meron ring make up store sa tabi nito.

Pumasok ako sa boutique at nakita ko ang mga magagandang damit. Yung iba colorful yung iba floral. Meron ding mga plain color.

Namili ako ng mga damit ngunit ang isa ang nagpasigla sa aking mata. Magandang damit ito. Kulay pula at floral na pink rose. Kinuha ko ito at kumuha ang kabaligtaran na kulay nito para sa aking kapatid.

Dumeretso ako sa cashier at hindi na ako mag babalak na pumunta pa sa make up store na yun.

Nang paglabas ko sa mall, may nakita ako na lalaki na natakbo papunta sa aking dereksyon. Hindi ko nalang yun pinansin at nagpatuloy sa paglalakad.

“Ahh” sigaw ko nang mabangga ako ng lalaki. Nilagpasan nya ako na parang walang binangga.

“Hoyy lalaki, di ka man lang nag sorry” sigaw ko sa kanya.

Tinaas nya lang ang kanyang kamay at nag peace.

‘Ughh mamatay ka sana’

Tumingin ako sa ibaba ko kung may nahulog siya na ID o kahit ano. Dahil sinuwerte ako mayroon nga.

‘Mason Gomez’

Napangisi ako dahil kilala ko itong lalaking ito.

“Lagot ka sa akin lalaki ka,” sabi ko sa aking sarili.

.....

Hiniga ko ang aking sarili sa aking kama. Hindi ko alam kung bakit parang pagod ako. Na nakalakad sa tuktok ng Mt. Everest pababa.

Tiningnan ko yung ID na nakuha ko. Napangisi ako dahil akala ko hindi ko na uli ito makukuha.

"Uy paheram ID mo, wala kasi ako pang ruler," nagmamakaawa na sabi ni Mason. Dahil sa inis ko hindi ko na mapigilan ay ibinigay ko nalang ang ID ko.

'Mayroon naman itong ID, ba't ayaw niya gamitin'

"Thank you," pasalamat nito ng ibalik niya ID ko. Ugh may sulat na naman ito.

Pauwi na ako nang makasalubong ko ang grupo ng mga kalalakihan. Ang grupo nina Mason.

"Alessia sabay na tayo sabi ni Mommy," biglang sigaw ni Mason sa di kalayuan.

"Na naman," bulong kong saad. Parang araw araw na kasi kami lagi pinag sasabay ni tita umuwi. Malayo naman siya sa bahay ko.

"Wag na, malapit naman bahay ko," pagtanggi ko sa sinabi niya. Tumungo nalang siya tsaka hindi na niya ako pinansin at sumabay na sa mga kasama.

Hindi ko na ito ibabalik muna sa kanya hangga't may mga sulat-sulat na ito. I know it looks like a childish thing but this is what he is always doing on my ID everyday.

I don't know why doesn't he use his ID or ruler. Bakit kailangan ay sa akin?

Dahil sa marami akong iniisip, di ko namalayan na tulog na ako.

ZzzzzZzzzzzzzZzzzzz💤

---------

A/n: sorry kung puro error at Mali Mali grammar and spelling.

At maiksi.

Dito at sa chapter 1 tungkol sa ID ni Alessia. Sa next idk.

Every story has a inspirational Quote on top hehe. Yung iba hindi relate sa chapter yung iba relate.

Ps. Sa taas meron din