Benim adım güneş annemi ve babamı bir trafik kazasında kaybetim aynı kazada ablamda var dı ama o bu kazadan dolayı işitme duyusunu kaybeti ablamla işaret dili ile konuşuyorum onu ayakta tutmak için hep ona üç kelime söylüyorum KENDİN OL KENDİN OL VE YİNE KENDİN OL
diyerek ayakta tuttum.
Bazen onunla önceden yaşadıklarımız aklıma geliyor. Boş boş
Dururken kosmaya.olmadık yerde birbirimize bakıp gülerdik.biz tuhaftık tuhaf ama bu olanlar bizim aramızda ki bağı koparmadı.daha da birbirimize bağladı.artık hayat ta ki tek amaçım onu aykta tutmak oldu .
Ne olursa olsun ayakta tutmak.
Ve aşğıdan bi ses geldi bende bunları günlüge yazıp hemen aşağı indim oysa kuzenim yıldız bağırıyordu .
Güneş ben çıkıyorum haberin olsun.
Tamam fazla geç kalma.
Hadi görüşürüz.
Görüşürüz.
Yıldız gittikten sonra ablamın odasına girdim.uyuyordu ama ama gözlerinde yaş vardı.
Olamaz yine kabus görüyor herhalde.doktor söylemişti zaten işitme duyusunuda piskololik sorunlar bağlıydı.
Abla
Abla ne diyorum ben ya arada böyle oluyor. nedense geçmiş canalandı gözümde,önceden hep böyle uyandırıyordum.aklımda ki düşüncelerden sıyrılım abla odakladım,elimle onu dürmeye başladım.
Ablam gözlerini açtı ve anlamadığım bir haraketle aniden bana sarıldı.
Ablam ağlıyordu.bir şeyler artık tam değildi.hayatımız değişmişti .ablam benden ayrıldı dolmuş gözlerle bana bakıyordu.işaret diliyle ona kendin ol dedim.
Bana bakarak kafasını salladı.
