Without Her

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑ.

Ήταν το τέλος της σχολικής ημέρας και ο Noah και εγώ μαζέψαμε τα πράγματά μας και ακολουθήσαμε τους υπόλοιπους μαθητές έξω από την αίθουσα.

Βγήκαμε εξώ από το κτήριο και περπατήσαμε μέχρι το πάρκινγκ. Για την ακρίβεια εγώ περπατούσα,ο Noah σχεδόν έτρεχε. Από την στιγμή που έμαθε ότι η Josephine θα έρθει μαζί μας έλαμπε από χαρά. Ήταν γελείο το πόσο ερωτευμένος ήταν μαζί της.

Αλλά το χαμόγελο του έσβησε όταν είδε την αδελφή μου με την γλώσσα της στο στόμα του Josh.

"Ew! Αηδία" βόγγηξα.

"Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι του βρίσκει. Ο τύπος είναι τελείως μαλάκας'' είπε, πράσινος από την ζήλια.

"Έχει τατουάζ και κοιλιακούς, αυτά είναι αρκετά για την Jo"

"Ποτέ μου δεν κατάλαβα την εμμονή που έχουν οι γυναίκες με τους κοιλιακούς"

"Είναι ίδια με αυτή που έχουν οι άντρες με το στήθος" τον ενημέρωσα.

"Το πιασα" Σταματήσαμε να μιλάμε μόλις διασχίσαμε τα λίγα μέτρα που μας χώριζαν από το αυτοκίνητο και σταθήκαμε πίσω από το ζευγάρι, σαν τις κακιές πεθερές. Ποιο άβολο πεθαίνεις.

Ευτυχώς η αδελφή μου κατάλαβε σχεδόν αμέσως την παρουσία μας και διέκοψε το φιλί. Γύρισε και μας αγριοκοίταξε. "Που στο καλό είσασταν; Σας περιμένω πάνω από πέντε λεπτά" ζήτησε να μάθει,με τα χέρια στην μέση λες και ήταν το αφεντικό μας.

"Συγγνώμη, αλλά η κυρία Miller μας κράτησε λίγο παραπάνω για να μας δώσει την ύλη για το τεστ της Δευτέρας. Δεν μπορούσαμε να της πούμε να σκάσει"απάντησα, ενοχλημένη. Ώρες ώρες έκανε σαν κακομαθημένη σκύλα.

Γύρισε τα μάτια της. "Τέλος πάντων. Μπορούμε να φύγουμε επιτέλους. Πεινάω!"

"Μωρό μου,είσαι σίγουρη ότι θέλεις να μπεις μέσα σε αυτό το τερατούργημα; Γιατί δεν έρχεσαι μαζί μου;"ρώτησε, σκουπίζοντας τα σημάδια του κραγίον της από τα χείλη του με το πίσω μέρος της παλάμης του ενώ το άλλο του χέρι ήταν πολύ χαμηλά στην μέση της Josephine, σχεδόν στον πισινό της.

"Γιατί οδηγείς μηχανάκι δεν πρόκειται να χαλάσω τα μαλλιά μου φορώντας κράνος"είπε, τινάζοντας πίσω τις τέλειες σκούρες μπούκλες της. Η Josephine ήταν η όμορφη δίδυμη. Αυτή με τα πανέμορφα πράσινα μάτια, τα υπέροχα μακριά μαλλιά και το μεγάλο στήθος. Καμιά φορά ένιωθα ότι όσο είμασταν στην κοιλιά της μαμάς μας η Josephine μου έκλεψε τα πάντα εκτός από το μυαλό και τα πεταχτά αφτιά.