Blame [COMPLETED]✓

Chapter Four

"Okay guyyss! Bilisan nyo na dyan dahil kailangan ko kaagad umuwi may family lunch pakami bawal akong mahuli" sabi ni Jigs ito kami ngayon. Hindi magkanda ugaga sa pagiimpake ng gamit. Paano naman bukas pa ang plano namin umuwi. Pero biglaan daw nagkaroon ng Family Lunch itong pamilya ni Jigs. Kaya ayon. No choice!

"Tara! Tara!" Dali-daling sigaw ni Brayden.

"Wala na ba kayong nakalimutan guys?" Tanong ni Jigs.

"Wait lang" bumalik pa ako sa kama ko at dinoble check kung may naiwan pa ba ako. Nong ma check kong wala naman. Bumaba na ako. Nasa sasakyan na silang apat.

"So kailan ulit balak bumalik dito?" Tanong ni Adrian

"On saturday! Avail. Ba kayo?" Sabi ni Jigs

"Ako as always"

"Kayo Adrian? Brayden?"

Tiningnan namin yung dalawa. Nag thumbs-up lang si Brayden. At tumango-tango lang si Adrian.

Makalipas ang 4hour na byahe namin. Nakauwi na kami.

"Sige ingat" kaway ko sa kanila dahil mas nauunang daanan ang bahay ko kaysa sa kanilang apat

"Sige. Tove wag mong kalilimutan sa Sabado. Wear your girl" sabi nya

"Oo na" sabi ko. Kaagad din silang naglaho sa paningin ko.  Pumunta ako sa front door ko. I just wanted to unlocked it, pero tumalikod ako at napatingin sa kabilang way. Dyan si Ery nag tatrabaho sa 'Crystal Fastfood Resto'

F×ck! What the hell I'm thinking? I don't care to her. Tuluyan na akong pumasok sa bahay ko at kaagad din itong ni lock. Inilapag ko ang mga gamit ko sa salas at umakyat kaagad sa kwarto. I suddenly felt loneliness atmosphere in my room. Bakit dahil wala sya? Walang nangungulit sayo? Walang maingay? I check my phone. Bakit wala man lang syang isang message or missed call? Eh samantalang sa isang araw nakaka 8 message yun at 3 missed calls.

Good morning Tove ...

Nag breakfast ka na ba?

Lagi kitang binabantayan kahit nandito lang ako sa tapat ng bahay mo.

Magandang tanghali..

Kumain ka na ba ?

Gusto mo ipagluto kita?

Kung kailangan mo ng kausap pwede kita punta dyan. Mamaya pag out ng shift ko.

Good evening. Wag ka magpupuyat.

I love you..

Ilan lang yan sa paulit-ulit kong nababasang text nya sa isang araw. Psh. Nakakasawa!

F×ck! Again. Bakit ko ba iniisip yung babaeng yun?

EMERY POV

"Oh Ery? Okay ka na ba? Huh?" Bungad sa akin ni Yexel matapos ko syang pagbuksan ng pinto. 5:30pm na din.

"Oo! Okay na ako! Tara sa kitchen kakain na, nagluto na ako" ewan ko ba kung bakit ang tamlay-tamlay ko. Siguro gawa lang sa sama ng pakiramdam ko. Hayst.

"Ahh sige, magpapalit lang ako"
Umakyat sya sa taas at dumiretso naman ako sa kusina para ihain nayung niluto ko.

"Alam mo Ery! Andyan na si Tove. Nakita ko siya kaninang nagbukas ng pinto nya" sabi ni yexel habang pababa ng hagdan. Agad akong nabuhayan matapos marinig ang pangalan ni Tove.

"Talaga?" Maganang tanong ko

"Oo pero bago siya mag bukas ng bahay niya. Humarap muna siya sa Crystal Fastfood na pinagta-trabahuhan natin. Ewan ko, baka hinahanap ka" napatakbo ako ng mabilis papunta kay Yexel