Blame [COMPLETED]✓

Chapter Six

TOVE POV

Gumising ako na ang bigat sa pakiramdam. Ewan ko kung bakit. Lasing na lasing ako kagabi. Ewan ko nga kung paano ako naka-uwi eh. Saka iba na ang suot ko ngayon. Bumaba ako at Naligo. Nagtimpla ng Coffee parang wala si Ery! I check my wrist 7:15am pa lang naman 8:00 ang pasok niya.

Ang bigat talaga eh. May iba sa pakiramdam ko. Pilit ko inaalala ang nagyari kagabi. Pumunta kami ni Adrian sa Bar nila Brayden at masaya kaming nag inuman. Hindi ko alam kung paano ako naka-uwi. Tapos non bigla akong bumangon at nagdilim ang paningin ko kaya nasuntok ko ang taong nakatayo sa side ng bed ko. Eh sino naman yun? Actually madilim sa kwarto but I notice na Babae siya. Sinong namang babae ang makaka pasok sa kwarto ko. Which are Ery lang ang may duplicate ng susi ng kwarto ko.

Biglang umakyat ang dugo sa ulo ko. At tinapon ang hawak kong basong may laman na kape. No! This can't be happened. Tumayo ako at dali-daling lumabas ng bahay. Wala na akong paki-alam kung naka sando at boxer lang ako. I need to Apologize to her. Sa kanya na nasasaktan ko na ng sobra-sobra. Sa kanya na naging importanteng tao na naging parte ng kalahati ng buhay ko. Sa aking nag-iisang matalik na kaibigan. Emery Bailey.

Nakarating ako sa tapat ng bahay nila. Kumatok ako sa main dooble door nila. Bumungad sa akin ang muka ni Yexel, nong una natural lang ang reaction niyo pero nong nagsink-in sa utak niya kung sino ang kaharap niya, kaga biglang nag dilim ang paningin niya at sinampal ako ang lakas.

"Can I talk to her?" Si Ery ang tinutukoy ko

"For what?" Sarcasm tone

"Please I need to apologize to her, please Yexel" kinuha ko pa ang kamay niya. Nagmamakaawa talaga ako. Napaka bigat sa pakiramdam na saktang ko ang matalik kong kaibigan.

"No need" saka hinablot niya sa akin ang kamay niya

"Please Yexel. I need to--"

"Yexel kakain na tayo naka handa na ang brea--" lumabas si Ery ng kusina at natigilan siya ng makita niya ako.

"T-tove? What are you doing here?" Saka siya lumapit sa amin ng bahagya

"Nakahain na ang breakfast diba Ery? Masamang pinaghihintay ang pagkain" sabat ni Yexel. Siguro alam na niya kung anong ginawa ko sa kaibigan niya. Sa pagsampal pa lang niya sa akin kanina.

Nagkatinginan ang dalawa na alam ang ibig sabihin.

"Yex if you do---"

"It's your decision" cold tone na sagot ni Yexel at agad na pumunta sa kusina nila.

"Ery please. I need to talk you" sabi ko ng makaalis na si Yexel.

"Kumain ka na muna. Mamaya na tayo mag-usap" kung cold si Yexel kanina mas cold naman siya ngayon.

Nagpaumuna siyang naglakad sumunod naman ako nadatnat namin si Yexel na nauna nang kumakain.

Napakatahimik na pagkakain namin. Walang balak magsalita kahit si Ery! Baka masyado lang ako nasanay sa kanya na sobrang ingay. Matapos kumain sinabihan ako ni Ery na mauna na ako sa sala. Gusto ko silang tulungan mag ligpit ng pinagkainan namin kaya kukuhain ko na sana ang plato na pinagkainan ko ng tumingin sa akin si Yexel ng masama. Agad naman ako ngumiti sa kanya ng bahagya. Kinuha na niya lahat ng kaya niyang dalhin at ang natira ay kinuha ni Ery. Nakita ko sila na nag-uusap kaya pumunta na ako sa sala.

Matapos ang ilang minuto. Lumabas ng kusina si Ery at tiningnan ako.

"Tara sa kwarto" napanganga ako sa sinabi ni Ery! What? Kwarto? Anong gagawin namin don? Pwede naman na dito na lang!

"Sasaglit daw kasi si Tita Merly( Yex's mom) dito bago pumasok si Yexel sa trabaho, kaya mabuti ng sa taas tayo. Para hindi tayo sagabal" sabi niyana parang nabasa ang mga iniisip ko.