Bu bölümüde bana katlanmaktaki inanılmaz başarılarının ödülü olarak yenihayatsn ye adıyorum.Ne dersem diyim herşey için teşekkurler Papatyam ;)
-------------------------------------------------------------
"Bizi en cok utandıracak sey,kendimiz olmamaktır."
-Erich Fromm
~Derek
"...uymayan sizlersiniz.Hicbirseyin farkında olmayan düsüncesiz piçin tekisiniz!"bayan Lea sert bir şekilde öksürüp Katty nin sözünü kesti.Kızın gozleri dolmustu.O tatlı kahve rengi gözleri kızarmıstı.Onun bu söylediklerinin hepsinin kendisine söyledigi bir yalan oldugunu biliyordum.Yaşarmıs gözlerinden minik bir damla fırlayıp sıranın üstündeki cografya defterine düştü.Başını sallayarak;
"Yapamıycam."dedi ve Bayan Lea ya aldırmadan sınıftan cıktı.Yazık.Kadın ilk kez böyke bir olay yasıyormus gibi kaskatı kalmıs ne yapacagını bilemez olmustu.
Hızle onun pesinden dışarı cıktım.Onu asla bu halde yalnız bırakamazdım.Koridorun sonundaki merdivenlerde oturmustu.Duygusuzca karsıya bakıyordu.Yanına oturdum.
"Katty.Ben..."birden bana sarıldı.Hıçkırıklarla aglamaya başlamıstı.
"Bunu bana nasıl yapabilir?"diye sessiz bir cığlık attı.
"O sana birsey yapmadı Katty.Aksine kendine yaptı.Simdi ona neler olucagını biliyorsun.Bir gay orospusu olucak."kızgınlıkla bana baktı.
"Hayır!Öyle deme!"
"Üzgünüm Katty.Üzülmeni gercekten istemezdim.Ama yalnız degilsin.Ben yanındayım ve her zaman yanında olucam."kederle bana baktı.O kadar tatlı görünüyorduki bu halde.
Hızla dudaklarına masum bir öpücük kondurdum.Birden beni itti.Daha ne oldugunu anlamadan yüzüme bir tokat yemistim.
"Hepiniz oyunmu oynuyorsunuz lan benle!"diye bagırdı ve hısımla sınıfa dogru gitti.
Lanet olsun.Lanet olsun.Neden kendimi tutamamıstımki.Onun en ihtiyacı oldugu zamanda yanındaydım iste.Sınırle duvara yumruk attım.Acı hicbir ise yaramıyordu.Böyle bir hata yapmıs olamazdım.
Asansörde bile onları kurtarmayı düsunüyordum.Sonunda kapı acılınca kendimi öne atmıstım.Ne varki Sait in adamları coktan gitmisti.
Hepsi lanet olası Danny denen cocuk yüzunden olmustu.Birkez daha duvara yumruk attım.
Once seyi yapmıs.Kizin kalbini sikmiş şimdide gelmemisti.Lanet bir ibneydi iste.Hepsi cehennmi boylıycak orospulardan ibaretti!
Elimin kanamaya başlamasını umursamadan bir kez daha yumruk attım.
>>>>>>Yazarın hesaplamaya üşendigi bir süre sonra>>>>>>
~Danniel
"24 Temmuz Perşembe
Bağırmak.Sadece bagırmak istiyorum.Hiç bir işime yaramıycak bu biliyorum.Cığlık atmak herşeyi yıkıp kırmak istiyorum.Topraktan yaratılmış aptal insanların ne diyecegine bakmadan.Bir kez olsun umursamadan.Ama zaten ne bunu yapıcak sesim nede cesaretim var.Ilk kez iradem bu kadar sarsıldı.Bu konu ilk kez gözlerimi bu denli acıyla doldurdu.Yazmam gerekliydi.Beni kendime getirecek tek sey bu.Her zamanki gibi ne yapacagımı bilmiyorum.Acınası bir şekilde sadece yardım dileniyorum.Ettigim tek dua yıllardır biraz yardım.Korkmam gerektigini biliyorum.Ileride yaşıyacagım şeyler dehşet verici.Sadece korktugumu yazmak istedim.Içim belki doldu,belkide ben izin vermiyorum artık icime atmaya.Bundan utanmıyorum hatta.Mutluyum.Sadece korkuyorum.Sevdiklerim icin inandıgım şeyler için.Şimdi..."okumayı bırakıp kızarmıs gözlerle Klaus a baktım.Kederli bir gülümsemeyle bana bakıyordu.
"Bunu gerçekten senmi yazdın?"diye sordum.
"Zor dönemlerdi.Kabullenme zamanlarında."diye cevap verdi gülümsemesi hic bozulmadan.Bu cocuk..Bu cocuk fazla mümkansızdı.
"Neden bunu okuttun bana?"diye karsılık verdim ona suclarmısçasına.Gözlerimin içine baktı.
"Seni anladıgımı bilmeni istiyorum Danny.Her sekilde yanında oldugumu,su an hissettigin tüm korkunc duygulardan ve çaresizlikten kurtulucagını bilmeni istiyorum."
"Bu konu hakkında konusmak istemiyorum."dedim sertçe kalkarak oturdugumuz banktan.Tenha bir parktaki agacların gölgesine saklanmıs oturuyorduk.Bizi kimsenin görmesini istemedigim icin ben secmistim burayı.Oysa buyuk bir hataydı.Kışın gelmesiyle dökülen yapraklar dev ağaçları bir korku filminden cıkmısa çevirmisti.Hava yagmur degil sel baskını olusturacak gibi kapalıydı.Anlıycagınız tüm ortam benim berbat ruh halimi temsil ediyordu sanki.
"Buraya,seninle buluşmaya,neden geldigimden bile emin degilim."Benim kalkmamla birlikte oda ayağa kalktı.
"Çünkü ister inan ister inanma sen bile yalnızlıkla savaşamıyorsun."
"Hayır."diye karsı cıktım sesimi yükselterek."Gelecegimi ben seçebilirim!Böyle bir ibne olarak geri kalan hayatımı utanc içinde yaşamamayı seciyorum!"üzgünce bana baktı.Gözlerinde acıma duygusunu görebiliyordum ve bu beni dahada cok sinirlendiriyordu.
"Bizi en çok utandıracak şey kendimiz olmamaktır."dedi usulca.Sinirlenip onu banka geri ittim.Oturur pozisyonda düstü.Hicbirsey demeden oradan çekip gittim.Park sanki daha deminki caresizligim yüzünden bana gülermiscesine sesler cıkarıyordu.Rüzgar yaprakları kalmamıs ürkütücü agacların dallarının arasından geçerken benimle dalga geçiyordu.
Klaus la okulda tanısmıstım.Herkes gay oldugumu söyleyip arkamdan konuşup dalga gecerken karanlık bir gölgeye sıgınmıs arka bahcedeki agaclardan birinin altına girmistim.
"Çimenler ıslakken orası pek rahat olmaz."demişti arkamdan biri.Onu takmadım.Benimle ugraşmaya gelen cocuklardan biri daha iste diye düsünüyordum.
"Sen su gay cocuksun dimi?Ismin Danniel dı sanırım."kafamı bacaklarımın arasına gömüp yumruklarımı sıktmıstım.Arkamdaki cocuga lanet okuyordum.
"Bende gayim ismim Klaus."saşkınlıkla duraksadım ve arkama baktım.Iste o zaman onu görmüstüm.Kederli gulümsemesiyle bana bakıyordu.Tam gözlerime.
"Hayatında seni önemseyen tek kisiye yaptıgın su seylere bak."dedi Greg.Yanımda yürüyordu ve daha demin yapmıs oldugum seyden cok eglence duymus gibi bana sırıtıyordu.O lanet agzını bir cümle daha söylemek icin tekrar açtı.
"Seninle cok eglenicez Danny."
Evet gencler diyebilecegim tek sey ileride daha cok sorunuza cevap bulabileceginiz.Bu arada multimedyadaki kisimiz Klaus.
