CHAPTER 2🤺

1.2K 62 8
                                    

Σηκωνω το βλεμα μου και αντικριζω δυο θυμωμενα πρασινα ματια να με κοιτουν.

Τι πρασινα ματια ολο το προσωπο ειναι φωτια

Φωτια νιωθω να παιρνει το σωμα μου

Επεσε ολος ο καυτος καφες πανω μου

"Προσεχε που πας κοπελα μου"

"Συγνώμη" Ειπα αδιαφορα

Και εκεινος συνεχισε να προχωραει

"Βλαμμενη"

Τι ειπε;

"Προσεχε τι λες"

"Αα κοριτσακι μου δεν φτανει δεν βλεπεις μπροστα σου, μιλας κιολας"

Κοιτα θράσος

"Ενα ατυχημα ηταν θες να σου παρω εναν καινουριο καφε" Λεω λιγο πιο ειρωνικα

Οκ καμια απαντηση φαινεται οτι δεν ειναι cool ο τυπακος

Αρα προχωραμε

Μμ κανεις τοσο θεμα για εναν καφε που στο κατω κατω χυθηκε πανω μου;

Τελος παντων μπορει να μην ειχε οντως λεφτα να παρει αλλον και να στενοχωρηθηκε

Τωρα ομως νιωθω ασχημα

Πωω ρε γαμωτο αυτο το over thinking με σκοτωνει

Κοιταω αν πηγε να αγορασει καινουριο

Δεν πηγε λες οντως να μην μπορει να παρει

Βεβαια τα ρουχα του ειναι ακριβες μαρκες αλλα υπαρχουν ενα σωρο ψευτικα

Αα καλε αυτο κοιταει

Τι προσπαθει να βρει χρυσαφι στην πλατη μου;

Για να μην πω πουθενα αλλου

Λοιπον εχω μια ιδεα ελπιζω να μην φανω πειεργη

Το κουδουνι χτυπησε για μεσα

Οι τυψεις με κατεβαλαν οποτε του αγορασα εναν καφε

Δεν ξερω γιατι ο τυπος στο κυλικείο ηξερα την παραγγελια του

Αλλα anyways εγω το εκανα το καλο

Μολις μπαινει στην ταξη και βλεπει τον καφε με κοιταει και χαμογελαει

Μμ σαρεσε ε;

Μας μιλησε λιγο ο καθηγητης και μας αφησε να φυγουμε

Γυρναω σπιτι

Κοιταω δεξια αριστερα

Αα κανεις εδω

Τελεια

Oh god...Where stories live. Discover now