Baby Don't Cry [PAUSE STORY]

BabyDon'tCry - Ch2

Baby Don't Cry - Chapter2

"Zena, wakeup! Zena!" argh. Natutulog pa ako eh. Sino ba 'tong maingay sa tabi ko? -.- Binukas ko mata ko, and I saw Mom. Ugali talaga ni Mom manggising ng maaga. Hay!

"Yes Mom? Lagi niyo nalang akong ginigising ng maaga." tumayo ako at dumiretso sa banyo para maghilamos at mag-toothbrush

"Sabi ko na nga ba nakalimutan mo na eh. Ngayon tayo pupunta sa new school mo." oo nga pala. nakalimutan ko. Isip kasi ako nang isip dun sa message nung stalker ko.

"I fell inlove with my bestfriend." sino ba siya? Bakit ganun ang message niya sakin? connected sa kinanta ko. Ah! Naalala ko andito pala si Mommy sa room ko.

"Okay Mom. Give me 30 minutes." narinig kong sumara na ung pintuan. for sure lumabas na si Mom.

-----

"Okay Zena. First day of school, be good, ok?" ginawa akong bata ni Mommy.Hay!

"Arasso." (Okay). Then I kissed mom. At umakyat na ako papunta sa room ko.

-----

*Knock! Knock!*

Bumukas naman agad ung pinto, "Yes?" Ito na siguro teacher ko.

"Ah, hello ma'am. Are you Miss Estandean?" tinignan ako nito mula ulo hanggang paa.

"Yes. Why? And you are?" ang sungit naman! -.-

"I'm Yeondae Zealna, new student here from Korea." ngumiti siya.

"Come in, Zena." Hinawakan niya ang kamay ko. Tinignan ko ito at napansin niya ata. "Oh, Mianhe. I just like students from Korea." (Sorry)

"No, it's okay Mam." nginitian ko siya. Marunong siyang mag-korean? I think magkakasundo kami. Hihi. Nakapasok na kami sa room ko, air-conditioned.

"Class, we have a new student from Korea. Your new classmate." She looked at me, "Introduce yourself to the class."

Hindi ako marunong sa ganito, pero susubukan ko. It's my first day here. "Ah, hi. I'm Yeondae Zena. From Korea. I can speak 3 languages, so don't worry. Hehe" the whole class laugh. Pero bigla kaming napatingin sa nasa tapat ng pintuan, naka-nga nga siya? At nakatingin sakin?

"Oh! There you are Mr. Byun." oh, he's kinda cute but weird. Nakatingin parin siya sakin. Kaya ginalaw ko ang mata ko para matauhan siya.

"Oh, I'm sorry Ma'am. Kinausap lang po ako ni Mr.Principal." pumasok na siya at umupo. Ganun nalang un? Tsk.

"Ok. Yeondae, saan mo gusto umupo? May dalawa pang vacant seats, sa tabi ni Mr. Byun o doon sa may tabi ni Azumi?"

"Dun nalang po." tinuro ko ung seat sa tabi nung girl, si Azumi.

"Ok, take your seat." umupo na ako sa tabi ni... ano na nga ba ang pangalan niya? ay. ewan! Nagsimula na ang discussion.

May biglang kumablit sakin, "Hi! ^_^" oh, ang cute naman ng katabi ko.

"Hello! :)" nakita kong ngumiti siya lalo.

"Ako si Azumi Byun. Ikaw si Yeondae Zena dba?"alam niya agad full name ko? ang galing naman niya.

"Ah, oo. Nice to meet you." inabot ko kamay ko para mkipag shake hands sakaniya.

*Riiiiing!*

"Oh, lunch na. Halika sabay tayo, my treat." ngumiti nanaman siya. ang cute talaga niya.

"No, it's okay. Ako nalang magbabayad sa lunch ko." inaayos ko na gamit ko

"No, I insist. Please? ^_^"

"Paano ba naman kita matatanggihan sa itsura mong yan? Halika na nga." pumayag narin ako, baka kasi hindi kami makakain sa pagtatalo namin. Tumayo na kami at nagpunta sa Korean resto, sa labas ng campus.

"Bakit dito tayo magla-lunch?" hindi niya ako sinagot at dumiretso agad siya sa counter. Ang tagal naman niya, gaano ba kadami ang inorder niya?

-----

"Waaah! Busog na busog na ako. Haha. Thank you sa treat mo ha."

"Naku, wala un. O sge, kain ka pa." pinapanuod nalang niya akong kumain nang nakangiti.

"Alam mo bang ayaw akong pakainin ng Mommy ko ng Korean foods?" biglang nagbago expression ng mukha niya.

"Bakit naman?"

"Hindi ko alam. Simula kasi nung makalabas ako sa hospital sa Korea, ayaw na niyang mag-stay kami dun at ayaw niya ng something na related saakin sa Korea." nakita kong nalungkot siya. Pero bakit?

"Ganun ba, sorry ha. Halika na, baka malate pa tayo sa class natin."

-----

Andito na kami sa room namin, magkatabi parin kami ni Azumi. Tinititigan ko siya habang tulala at walang imik, nakita kong may papalapit sakaniya kaya umiwas ako ng tingin.

"Azumi." parang may iba akong naramdaman sa narinig ko. "Azumi. Azumi." hindi ko na napigilan sarili ko kaya napatingin ako sakaniya. Magkayakap sila ni Azumi. Boyfriend niya? "Tahan na. Wag ka nang umiyak." hindi ko alam, pero may iba talaga akong nararamdaman.

Nakita kong bumukas na ang pinto, at may pumasok na medyo may katandaan na.

"Good afternoon, Sir." bati naming lahat sakaniya.

"Good afternoon also. Sit down. Narinig ko may bago kayong classmate. Where is she?" palinga-linga si sir. Hinahanap siguro kung nasan ako, kaya tumayo ako.

"I'm here sir." nagulat ata siya? Multo ba ako? Bakit ganian ang itsura niya? "Sir, may problema po ba?" tumingin ako sa mga classmates ko para tgnan ang expression nila, pero lahat sila naka-yuko lang. Ano bang meron?

"Ah, I'm sorry. May I know your name?"

"I'm Yeondae Zena sir. From Korea." nkita kong naluluha na yung mata niya. Ok, out of place ako.

"Pwde ka nang umupo." tumalikod siya at may pinunasan sa mukha niya. Alam kong napaluha siya. Pero bakit?

"Class, since our topic for today is about music. Meron akong ipapagawang activity. I will give you 5 minutes para ishare ang story niyo about music. At kumanta kayo ng pwedeng irelate sa kwento niyo. Parang theme song niyo, ganun. Ok, start."

Hindi na ako natagalan sa pag-iisip. Alam ko naman na ang kakantahin ko. Un lang kasi ang nag-iisang kantang alam ko.

"5 minutes is over. Sinong gustong mauna?" walang nagtataas ng kamay, kaya napag-isipan kong...

"Sir, ako nalang po mauuna." ngumiti ako at pumunta sa harap.

"Ok, class makinig tayong lahat sakaniya." tahimik ang buong klase at nakatutok saakin. naiirita ako, pero kailangan ko nang gawin.

"Hindi ko alam kung bakit itong kantang 'to ang kakantahin ko. Sa totoo lang kasi, ito lang ang alam kong kanta. Sa bawat panaginip ko may nakikita akong dalawang bata. Masayang naglalaro sa playground. Naghahabulan, kulitan. Sa tuwing magigising ako, nararamdaman kong basa na ang pisngi ko kakaiyak. At sa bawat oras na pkikinggan ko ang music na kakantahin ko, biglang lumalakas ang tibok ng puso ko. At naiiyak ulit ako. I know it's weird, pero un ang totoo." kinuha ko ung gitarang nasa gilid, sinimulan ko nang tumugtog.