Yavru Kedim

Yeni Ev Heyecanı

Melanie kediyi, elinde kucaklamış eve doğru gidiyordu. Tabiki süt ve kabı marketin önünde bırakmıştı. Kedi, Melanie'nin polarına sımsıkı sarılmıştı. Galiba kış boyunca ilk defa böyle sıcak bir yer bulmuştu. Melanie eve vardığında, kardeşi Melodie (Melodi) açtı kapıyı. İlk başta heyecandan bağırıcaktı ama ablasının işaretiyle bağırmaması gerektiğini anladı. Anneleri hâlâ işteydi. Babaları ise şehirdışındaydı. Melanie ilk başta biraz şaşırdı. Çünkü kardeşi ilkokul 3'e gidiyordu. Ama eve girdiğinde elinde kedi olduğu için soramadı. Kediyi önce banyoya soktular. Kedi nedense hiç kaçmadı, sonra kedinin rengi açıldı. Kedinin;turuncu noktaları, biraz beyaz  bölgeleri vardı. Ama göbeğinde ise kocaman bir nokta vardı. Kediyi eve saldılar. Annelerinin gelmelerine daha 3 saat vardı. Melanie ve Melodie mutfak masasına oturdular. Melanie öncelikli davranarak:
+Sen neden okula gitmedin?
~ Hastayım abla.
+Tamam o zaman...
~ Şey... Kediyi nerden buldun?
+ Şey süt almıştım... sonra kediyi gördüm ve... eve getirdim...
~ ADI NE?
+ Dur yavaş ol biraz.
~ Banane, banane! Adı ne?
+ Bir ad belirlemedim daha.
~ Hımm... BULDUM!
+ Ne peki?
~ Onun adı... MARİA!,( Mariya) kedi sanki ona diyormuşçasına Melodie'e baktı. Bunun üzerine Melanie:
+ Galiba o da sevdi.
~ OLEEY!, diye bağırdı Melodie ama ablası aynı durumda düşünmüyordu, ya annesi kızarsa ya bağırırsa. Ama Melodie'nin gülüşü onu yerine getirdi. Maria'yı odalarına koydular ve pencereleri vasistasa aldılar. Maria'nın önünde süt, birazcık salam ve peynir vardı. Melanie ve Melodie ise oyuncak bebeklerle oynamaya başladılar.
Kedi, yemek yemek yerine evi gezmeye başlamıştı. Tuvalette çamaşır makiseninin arkasına girmişti. Önce hiçbiri farketmedi sonra Melanie birden 'Kedi nerde?!' diye bağırdı. Melodie hemen 'Maria!' diye seslenmeye başladı. Maria, Melodie'nin yanına geldi ve ona baktı. Melanie ve Melodie rahatlamışlardı. Annelerinin gelmesine 1 buçuk saat kalmıştı. Ne kadar çabuk geçmişti zaman! Ne yapacaklardı şimdi? ...