Sensiz Asla

Sensiz Asla{9.bölüm}

Selaaam uzun bi aradan sonra devam..

Yazardan
Aytacın aşk itirafından tam 1 hafta geçmiştir,Aytaç odasından çıkmıyor,okula gitmiyo,doğru düzgün yemek bile yemiyodur,sadece bi kere müdürden izin almak için okula gitmiştir,ondada diğerlerinden ayrı bişekilde gitmiştir,bu bir hafta içinde Aytaç hiç Yağmuru görmemiştir,zaten amacı onu görmeyip unutmaya çalışmaktı,tabi kalp bu unutmak o kadar kolay mı...
Yağmur'a gelirsek o Aytacı görmek,onunla konuşabilmek için elinden geleni yapıyodu,ama hala ne Aytaçla konuşabilmişti nede onu görebilmişti
Yağmur Aytacı görmeye kararlıydı ama Aytaçta Yağmur'u görmemek için çok çabalıyodu
Aybüke'den
Aşırı derecede kötü bir haftanın sonuna gelmiştik,ve şu an İlaydayla benim odamda oturmuş Yağmur'la Aytacı buluşturma planı yapıyoduk,çünkü Aytaç doğru düzgün odasından bile çıkmıyodu,Yağmur'u görmenin onun için iyi olmadığını düşünüyodu,tabi biz tam tersini düşünüyoduk,Yağmur Aytaç'a iyi gelicekti...
Yağmur'dan
Napıcaktım ben nasıl affettircektim kendimi?! Ne diycektim Aytacı görüp,şu an Aybüşlere gidiyorum Aytaçla konuşmak için ama ona ne diyeceğimi bilmiyorum,onu sevip sevmediğimi bile bilmiyorum o beni seviyodu peki ya ben,bende onu seviyomuydum,sahi ya sevgi neydi!? Neydi sevgi benim için güven miydi? Mutlulukmuydu? Huzur muydu? Sevgi neydi? Sevgi,aşk mıydı?...
Peki ya ben ona aşıkmıydım,yoksa sadece arkadaşçamı onu seviyodum,napıyodum ben,neler hissediyodum ona karşı,hayatımda ilk kez birine karşı ne hissettiğimi bilmiyorum,o benim için değerliydi ama değerli olması aşık olmama yetiyomuydu? Ona güveniyodum bu yetiyomuydu aşık olmama? Biri bana anlatsın şimdi,aşk neydi?!
İlayda'dan
Kapının çaldığını duyduğumda Yağmurun geldiğini anlayıp kapıyı açtım tamda tahmin ettiğim gibi gelen Yağmur'du sarıldıktan sonra Aytacın odasına çıktı bizde yani Burak Aybüke ve ben Tolgalara doğru yola çıktık.
Yağmur'dan
Aytaç'lara geldığimde İlayda beni direk Aytacın odasına yönlerdirdi bende ilk önce kapıyı çaldım ses gelmeyince içeri girdim,gördüğüm şeyle ufak çaplı bi şok yaşadım,Aytaç odasının tarzını değiştirmiş ve odasının nerdeyse her yerine "unut onu" yazıp yapıştırmıştı ve şu an gözleri kapalı bişekilde yatıyodu tepki vermediğine göre uyuyodu,ağlamaktan gözleri şişmişti ve bir haftada o kadar zayıflamıştı ki,bi enkaza dönmüştü adeta,ve bu enkazı ben yapmıştım,benim yüzümdendi
Aytacın yatağının yanındaki komidinin hemen üzerinde bi defter vardı sanırım bu bir günlüktü,üzerinde bi kağıt parçası vardı,"unut onu,onunla ilgili bişey yazılmıycak!" Yazıyodu,defteri alıp okumaya başladım şu ana kadar beraber geçirdiğimiz bütün anılarımızı harfi harfine yazmıştı,ve en son yazdığı sayfada "ona aşık olduğumu söyledim" yazmıştı onun hemen altında ise "unut onu aptal" yazıyodu işte o an ağladığımı farkettim,Aytacı uyandırmıycaktım onu daha fazla üzmeye hakkım yoktu,ben onu adeta bi harabeye çevirmiştim ve o beni gördükce daha fazla yıkılıcaktı,Aytacın yanağına ufak bi öpücük kondurup kulağına "unut beni" diye fısıldayıp odasından çıktım,
Yazardan
Yağmur o an bitek Aytacın degil kendisininde ağlamaktan harab olduğunu farketmişti,kendisini Aytaçların evinden zorla dışarı atmıştı,hava yağmurluydu ve Yağmur ağlıyodu,Diğer yandan Aytaç uyumuyodu,Yağmur'un yanına geldiğini onu öptüğünü onun "unut beni" dediğini duymuştu ve şu an gözyaşları ondan istemsizce akıyodu.Yağmur'la Aytaç farklı yerlerde ağlamaktan harab olmuşken gökyüzüde onlara eşlik ediyodu sanki...

Niye bu kadar duygusal bi bölüm yazdım lan ben sjxjsd
Uzun zamandır bölüm yazmıyodum bi anca yazınca pek beğenemedim
Neyse ya vote ve yorum yapmayı unutmayın canlarııım:))