Müdürün odasından çıkıp erkekler tuvaletine gittim. Sinirlerimi bozmuştu manyak karı. Tuvalette ki herkesi dışaırı çıkartım.
Elimi yüzümü yıkayıp duvara yaslandım. Gözlerimi kapatmamla kapının açılması bir oldu. Gözlerimi açmadan kafamı eğdim. Dudağıma değen peceteyle gözlerimi açtım. Minho mu?
"Canın acıyor mu?" Sesin sahibine baktım. Hyunjin. Hiçbir şey demeden gözlerimi kapattım. Minho serçe parmağıyla yanağımı okşamaya başlayınca kolunu tutup ittirdim.
Gözlerimi açmadan konuşmaya başladım. "Dersiniz yok mi sizin?"
"Var." Changbin'i daha yeni fark etmiştim. "Gitsenize."
"Sana yardım etmek istedik."
Minho'yu süzdüm. "Yardıma ihtiyacım var mı? Ya da şöyle sorayım; ne alaka?"
"Evet, yardıma ihtiyacın var. Ve seni korumak istiyorum."
Bazen Minho'yu anlamıyordum. Cidden anlamıyordum. "Beni korumana ihtiyacım yok. Yardıma da ihtiyacım yok."
Gözlerimin yandığını hissettim. Biraz daha konuşursak ağlayacaktım. Kafamı eğdim. Uzun saçlarımın önüme gelmesini sağladım.
"Hadi ama Jisung. Böyle davranmandan bıktım."
Hafif bir sırıtmayla kafamı kaldırdım. Minho sanki ilk kez sırıttığımı görüyormuş gibi şaşırmıştı. Yüzümü tekrar eski haline getirdim.
"Ben kendimden bile bıkıyorum sence seni ne kadar dert ederim. Çekil şurdan."
Minho'yu ittirdim. Yanından geçip gidecekken bileğimden tutup duvara fırlatı. Evet cidden fırlatı. Sırtımın acısıyla gözlerimi yumdum.
"Bak Jisung," Derin bir nefes aldı ve konuşmaya devam etti. "Sinirlerimi bozmaya başladın. Sana acıyorum."
Acıyorum. Bu kelimeyi hep duyuyordum. Fakat ondan duymak neden canımı acıtmıştı?
"Acıma lan bana. Sana acı diyen mi var?"
"Bak,"dedi Hyunjin. "Sakin olup konuşun."
Kapının açılması ile hepimiz oraya döndük. "Jisung hyung burda mısın?"
"Evet." Sesim fısıldar gibi çıkmıştı. Minho direk bana döndü. Gözümden düşen bir damla gözyaşı ile konuşmaya başladım. "Evet Jeongin."
Jeongin direk bana baktı. "Hyung iyi misin? Kim ne yaptı sana?"
"Hiçkimse bir şey yapmadı. Sadece zavalının tekiyim."
Son dediğim şeyi sadece Minho duymuştu. "Hyung gel gidelim."
"Dersine git Jeongin."
Kafasını salladı ve yanıma geldi. Bacaklarım titriyordu. Daha fazla ayakta kalamayacağımı biliyordum. Duvardan kayarak yere oturdum.
Minho ve Jeongin önümde diz çöktü. Jeongin elini alnıma koyarken Minho elimi tutmuştu. "Hyung ateşin var. Eve gidelim mi?"
"Gerek yok."
"Hyung dinlenmen gerek."
"Burda dinlenebilirim."
"Jeongin bize götürebiliriz."
"Hayır." Sesim bayağa kısıktı. Beni duyduklarını bile düşünmüyordum.
"Hyung yapma böyle gidelim."
Hyunjin ve Changbin koluma girdiler. Itirmeye çalışsamda başaramadım. Ayağa kaldırıp tuvaletten çıkarttılar.
Minho
