Karamsar bir bilinmezdi bizim sonumuz.
O bilinmez yolu muazzam kıldık.
Avuç içlerimizi terleten güneş sıcağında.
Umut oldu bazen ellerimiz birbirine.
Savaşacak mıyız?
Var mı buna gücümüz?
Ne yerde, ne gökte, ne ortada araftaydık biz.
Kuşandık sevda kılıcımıza.
Kadere karşı dik durduk.
Evet yorulduk.
Pes etmedik yine verdik elele.
Bütün olumsuzlukları bırakıp bir kenara.
Dal olduk, gölge olduk çile yoluna.
Öyle bir girdaba düştüm ki.
Öyle bir gafil avlandım ki nefsime.
Yoruldum diyip yaslandım bir kayaya.
Bilemezdim sonumuz olacağını,
Bilemezdim böyle kahır yağdıracağını,
Düştümse geçmişe olan kırgınlığımdan.
Kaldırmak yine ellerine kalmış.
Adım attığım her yol çıkmaz sokak artık.
Sensiz yürüdüğüm ışıklı caddeler bir bilinmez artık.
#Daloğlu
