~21.07.2010~ Lanetlenmiş olmalıyım. Sabah saatin 6'sı ve ben bu saatte uyandım. Normalde bu kadar erken kalkmam için çok sıradışı bir ola...DUR BİRAZ! BİZ BUGÜN TAŞINIYORUZ! Kore'ye geri dönüyoruz. Sonunda... Çünkü bu şehirden çok sıkıldım. İnsanların kabalıklarından, önyargılarından... Ve özellikle beni dışlamalarından. Özellikle ortaokulda neredeyse kimse beni ve ailemi sevmiyordu. Yabancı olduğum için hep dışlandım halbuki Türkiye'de büyüdüm ve Kore kültürünü pek tanımıyorum. Buna rağmen hep dışlandım, hakaretlere uğradım,dayak yedim ve daha neler neler... Ama artık bunları düşünmeme gerek yok çünkü GİDİYORUZ!
Zar zor yatağımdan kalktım ve aşağı indim. Canım annem bana kahvaltı hazırlamış. Günaydın faslını geçtik ve hemen sofraya oturduk. Annem yemeğini yerken onu inceledim. Babamın ölümünden beri hep güçlü durmaya çalışıyor,ama harap oldu biliyorum. Onun ölümünden kendini sorumlu tutuyor. Babam o kazanın olduğu gece annemle kavga edip evden ayrılmıştı. Bu yüzden annem çok pişman hissediyor. Ben böyle düşüncelere dalmışken annem bana döndü: -Bana bakarak gözünü doyurduysan sıra midende. Yoksa uçakta yemek yiyemezsin. 😉
Tabi hemen tabağımı bitirip odama çıktım. Çok uğraşmadan çabucak giyindim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve tekrar aşağı indim. Evi içindeki eşyalarla sattığımız için çok fazla yükümüz yoktu o yüzden hemen evden çıktık. Atatürk Havalimanı bize arabayla 5 dk uzaklıkta, dolayısıyla annemin çağırdığı taksiye bindik ve yola koyulduk.
Tabi ben büyük bir heyecanla Taehyung'a mesaj attım: "Yola çıktık biz yakışıklı." "Nereye iniyorsunuz Mimi?" "Incheon" "İnişe geçince msj at. Bekliyorum"
Taksiden indik ve hemen içeri girdik. Uçak 10 dk ya kalkıyor, biz de hızlıca ilerledik ve uçağa bindik. Ve ben (her zamanki gibi) annemi öptüm, telefonumu kapattım ve sabah yarım kalan uykuma kaldığım yerden devam ettim. (Tabi arada uyandım saçmalamayın 😜)
15 saat sonra -Anne,dürtüklemeyi keser misin?! -Uyan,inmek üzereyiz. Gözlerimi anında açıp telefonuma atladım. Açılmasını bekledim ve Tae'ye mesaj attım: "Yakışıklı,iniyoruz." "İyi geldik biz de zaten" "OK💜"
Havalimanına indik ve müthiş bir hızla dışarı çıktık. Can dostum tam kapının önündeydi ve aynı anda birbirimize doğru koşmaya başladık. Tae: Mimi,sen uzamış mısın? Sanki biraz da güzelleşmişsin. Mir: Çok komik. Ben hep uzundum zaten. Ama güzelleştim evet , ve sen de bi olgunlaşmışsın Tae: İyi bundan sonra abi dersin belki Mir: Asla!! Biz konuşurken annem yanına çağırdı bizi. Tae'nin annesi de buradaydı. Biz henüz bir ev bulamadığımız için bir süre Taehyung ve büyükannesi ile yaşayacaktık.
Tae'nin annesi bizi bıraktıktan sonra annemle evden çıktılar. Bizim için ev bakmaya gidiyorlarmış. Büyükanne de alışverişe gitti. Yani ev bize kaldı. 😄
Ben eşyalarımı düzenlerken Tae de gelip kapıya dikildi. Tae: Abin yardıma geldi Mimi. Mir: Gerek yok bitti zaten. Tae: İyi zaten yardım etmicektim niye editim ki? Mir:.......(Her zamanki hali:Gıcık ve Öfkeli) Tae: Tamam tamam. Aslında dışarı çıkalım mı diyecektim. Dolaşırdık hem Seoul'ü tanıtırım sana.
Dışarı çıktık. Tae beni küçük ve sakin bir parka götürdü. Önce sallandık biraz,sonra da bi banka oturup sohbet etmeye başladık. O kadar dedikodu yapmışız ki 4 saat sonra geri döndük anca. Eve doğru yürürken Tae'yi çok sevdiğimi anladım. Tae iyi ki benim arkadaşım...
