Önümde laptobum yatağımın üzerinde karşımda bulunan yakışıklı surata bakıyordum. Bu istek hangi ara gelmişti de elime laptobumu almıştım, hatırlamıyordum bile...
Fotoğraflarına baktığım bebek suratlı çocuk beni seven Park Jimin'den başkası değildi. Aniden gelen stalk isteğiyle annesinin eski hesaplarına kadar bulmuştum ve atılan fotoğraflar gerçekten çok komikti. Jimin'in küçüklük fotoğrafının karşıma çıkmasıyla hıçkırarak gülmeye başlamam bir olmuştu. Nasıl bu kadar keko bir insan olmayı başarmıştı emin değildim. Evrime kafa göz dalmış bildiğin...
Park Mi-jeong
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beğenenler Parkjm ve 278 kişi daha
Park Mi-Jeong: Oğlum...
Durmak bilmeyen kahkahamı telefonu elime alarak bastırmaya çalıştımıştım ki Jimin'in mesaj attığını görmemle gülüşüm daha da büyüdü. Endişelenmiş olmalıydı. Hızla mesaj yazıp telefonu kenara attım. Fotoğrafı beğenenlerin içinde gördüğüm isim sinsi bir gülüşün suratımda peydah etmesine neden olmuş yavaş hareketlerle profiline giriş yapmıştım.
Bunu yapmam ne kadar doğruydu emin değilidim ama çok hoşuma gidiyordu. Profilinde dolaşırken öten telefonumla bakışlarımı telefona çevirip elime aldım. Kilit ekranını açtığımda karşıma çıkan yazıyla gözlerim şokla açılmış pişmanlık duygusu çevremi sarmıştı.
Parmaklarım hızla klavyenin üzerinde gezinmiş aceleyle Jimin'in attığı mesaja karşılık vermiştim. Onunla konuşmak tabi ki istiyordum. Ona değersiz gibi hissettirmiştim ve şu an içimi kemiriyordum.
Hızla üstümü değiştirip havanın soğuk olduğunu bildiğimden dolayı paltomu da üstüme geçirdim. Hızla evden çıkıp arabama atladım ve tam gaz evine sürmeye başladım. Telefonumu elime alıp rehberden ismini buldum ve hızla aradım. Bir süre çaldıktan sonra meşgule düşen hat beni tedirgin etmiş korkmama neden olmuştu. Derin bir nefes alıp telefonumu bıraktım. Bir an da neden böyle olmuştu ki?
. . . . . . .
Arabadan hızla inip evinin önüne geldim. Zili çalıp açması için beklemeye başladım. Her geçen saniye dışarının soğuğu içime işliyor ağlama isteyim gittikçe çoğalıyordu. sesimi derinliklerde bulduğum vakit kısık bir sesle adını mırıldandım.
Gözlerimi kapatıp kafamı kapıya yasladım. Kapı yavaşça kafamdan uzaklaşmış bir çift kızarık göz gözlerimi bulmuştu. Derin bir nefes alıp küçük kalmış bedenini kendime çektim. Gözlerimden istemsizce akan yaşlar üstündeki ince t-shirt'ü ıslatmıştı. transa girmiş gibi ağzımdan çıkan kelimeleri kesinlikle ben kontrol etmiyordum.
"Özür dilerim. Öyle hissettirmek istememiştim. Benim yüzümden bu haldesin. Özür dilerim Jimin-ah."
En son beni kendinden uzaklaştırıp bana minik ama güzel bir gülüş sundu. Bir an hep gülsün istedim. Hep bana gülsün...
. . . . . . .
"Uykum geldi, Taehyung-ah."
Hafifçe mırıldanıp çift kişilik yatakta Jimin'e doğru döndüm. Kısık gözlerini bana dikmiş uyku mahrumu bir şekilde bana bakıyordu. "Bana şarkı söyler misin?" Kafamı hafifçe sallayıp yatakta sırt üstü döndüm.
꽃들이 가득한 거리에 오늘도 그대를 보네요
내 안에 담겨질까요
새벽달이 지난 공원에 지금 내 감정을 담아요
이 노랜 그댈 향해요
밤하늘 달에게 비춰진 필름의 소리를 들어요
Kafasını yavaşça göğsüme çıkartıp orada uyumaya başladı. Yumuşak saçları tenimi okşadı gözlerimi kapatıp şarkının bilindik nakaratında onu buldum. Uykuya dalmadan önce minik beden bana minik bir mucize verdi. "Affedildin, Kim Taehyung."
I still wonder wonder beautiful story
Still wonder wonder best part
I still wander wander next story
I want to make you mine
Ah ah Ah ah Ah ah Ah Ahh ~
Uyuduğu için şarkıyı yarım kesip kendimi onun kollarında, ilk defa derin ve güzel bir uykuya bıraktım.
Şeytan bir meleğe aşık olmuştu. Melek şentan için kanatlarından bile vazgeçebilirdi fakat şeytan onu bırakıp gitti.
.
.
.
.
.
.
.
Art arda bölümler geliyor. 9 gün boyunca oldukça aktif olacağım. Umarım bölüm hoşunuza gitmiştir.
