Meeting My Insane Girl

Chapter 17 The Past

Chapter 17

The Past

Danica's POV

Ang bilis man ng mga pangyayari patuloy pa din ang daloy ng buhay ko.

Wala man akong magagawa na.Kailangan ko pa ding ipagpatuloy ang nasimulan ko na.

Napakalungkot na buhay.

"Haaaaaay!"

Ang sarap talagang mag-unat sa umaga.Anong oras na ba?

O____O

7:30 na!!!!!! WAAAAAH

"MANANG PAKIHANDA NG SUSUOTIN KO MAY LARO AKO NG BADMINTON NGAYON!!!SALAMAT PO!!" habang tumatakbo na ako papuntang banyo.

Dali-dali akong naligo at nagbihis.Ang gagi kasi eh.Late na nagising.-.-

"Ma'am di po ba kayo mag-aalmusal?"tanong ni manang.

"Pabalot na lang po.Kakainin ko na lang po sa school." sabi ko,nakakahiya naman kasi sayang yung pagkain na hinanda ni manang.

"KUYA BRYAN!!IISTART MO NA ANG SASAKYAN.AALIS NA TAYO!!!"sigaw ko habang inaayos pa yung itsura at mga gamit ko.

Bumaba na ako at dali-daling sumakay ng sasakyan. Muntik pang madapa sa hagdanan sa sobrang pagmamadali.Paano ba naman kasi 7:55 na eh 8:00 ang simula nung game.Argh.

"Ma'am nasa loob na po yung pagkain niyo.God bless po!:)" sabi sa akin ni manang L.

I gave her my sweetest smile and waved goodbye.

WOOH!ITO NA TATALUNIN KO NA ANG LAHAT NG MAKAKALABAN KO!^__^

As we took the way to Dover's Academy I can't help but feel a bit nervous.

Nervous of a few facts- I will face my competitors and Cam and I will be back to normal again.

I let out a deep sigh and let my thoughts fly away quickly before it summons my spirit to win this competition. Aja! Danica! Kaya mo 'yan!

At sa wakas nandito na kami sa school. ^-^

Dumiretso na agad ako sa Gymnasium.

Kalurkey! Aney na ituu! Haggard na ako!

Tamang tama national anthem pa lang! Oyeah! Kabado much na ako eh.^^

Nasa bandang likuran ako hanggang matapos ang mga kaechosang program.

"Let the games begin!"

Awyeah! Puntahan na sa mga designated places.

This is for my parents! Here we go!

Kinakabahan na ako. -.-

Ang galing daw nitong si Mandy kahit 2nd year student lang siya.

Pero magaling din naman ako. I've won several competitions. Countless na din naman siguro ang mga natalo ko. (LOL COUNTLESS DAW?! XD)

Anyhow,bakit kaya wala si Carmelo? 'Di ko pa din naiispot-an 'yun ah. Baka nag-bail na.XD

And as if on queue, he suddenly appeared with that ever enchanting smile spread across his face. As he walks towards me, I felt...weird.

He got me distracted in that very instant.

"HOY DANICA! Wag kanganga Luka!Hahaha." And he patted my head as if I'm a dog.

Sabi ko nga balik na naman sa dati.

"Ang kapal mo naman CARMELO! Hindi kaya ako nakanganga."pagtatanggol ko. Kahit alam ko naman sa sarili ko na nakanganga talaga ako.