"Kookmin" Lolita

Miss You

" จีมินไม่ไป! "

" แต่เธอต้องไป! เพราะทุกคนต่างก็เห็นว่านิสัยของเธอมันเป็นนิสัยที่รับไม่ได้ ถ้าไปแล้วยังไม่ดีขึ้น ฉันจะส่งให้เธอไปอยู่ที่นู่นยาวแน่ "

จีมินเดินออกจากห้องไป โดยไม่ฟังและไม่สนว่าแม่เขาจะว่ายังไงต่อ แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ต้องไปอยู่ดี เพราะเขาไม่สามารถขัดขืนอะไรแม่ได้อยู่แล้ว

เช้าวันถัดมา

ผมแอบมองจีมินที่กำลังขนของ เก็บกระเป๋า สัมภาระต่างๆ จนถึงตอนที่จีมินกำลังจะขึ้นรถ

ผมมองตาละห้อย เพราะอยู่กันได้แค่ไม่กี่วัน แต่เราต้องจากกันแล้ว แถมผมคงจะต้องคิดถึงจีมินมากแน่ๆ

แต่แล้ว ตาคู่นั้นของจีมิน ก็ดันหันมาประสานกับผม ผมตกใจมาก ไม่อยากเสียฟอร์มเลย ว่าจะไม่ไปส่งแล้วนะ แต่ผมไม่รู้จะทำตัวยังไง เพราะทันทีที่ตาเราสบกัน จีมินวิ่งลงจากรถ แล้วดูเหมือนจะขึ้นมาหาผมที่ยืนมองอยู่บนห้อง

ผมได้ยินเสียงวิ่งขึ้นบันได​และยังได้ยินเสียงหัวใจตัวเองที่เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ

ทันใดนั้น ร่างเล็กก็ปรากฎ​ขึ้น แล้ววิ่งเข้ามากระโดดกอดผม

ผมจึงรีบรับร่างบางไว้ แล้วอุ้มอยู่อย่างนั้น

จีมินมองหน้าผม แล้วเลื่อนหน้ามา เราใกล้กันมาก จนปากเราสัมผัสกัน

เรามอบจูบที่แสนนุ่มนวลและเร่าร้อนให้กัน แต่ไม่ทันไร คนตัวเล็ก ก็รีบกระโดดลงจากตัวผม แล้ววิ่งลงไปขึ้นรถ ผมได้แต่ยืนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้

นี่จีมินชอบเราหรือเปล่านะ เจ้าเด็กคนนี้ มันช่างน่าฟัดซะจริงๆ

ผมมองรถที่ขับเคลื่อนออกไปจากบ้านจนลับตา แล้วหันกลับไปที่โต๊ะทำงาน ผมเหลือบไปเห็นกระดาษแผ่นนึง มันเขียนไว้ว่าเป็นความลับระหว่างเราสองคน