Paramparça hayallerin ortasındayım.
Mum taktım ve seyrediyorum.
Her gelen bir parçasını kırıyor hayallerimin. Zevk alıyor gibiler. Beni üzdüklerini sanıyorlar. Bilmiyorlar; Kırıldıkca güçlenir insan
Beyinleri, hırslarının esiri olmuş onlarca insan.
Hepsinden nefret ediyorum!
"Beni kimse sevmiyor" diye ağlarsam , 5 yaşında oyuncak için ağlayan bir çocuktan ne farkım kalır? Ağlamıyorum. Hiç birşey için. Çünkü umursamıyorum. Bir gün öleceğim ve mutlu ölmek istiyorum. Bu yüzden, umursamıyorum.
Umursamamalıyım!
Sadece ben varım. Başka kimse yok. Çünkü gözlerimi kapatınca kimseyi göremiyorum.
Sadece ben varım. Ben ve siyah. Ufak kırgınlıklara kiralayacak vaktim yok.
Siyah..
Benim en yakın dostum! Karanlıkta kaldığımda sadece siyah yanımda.
Bir tek o var. Herkesin canı cehenneme, o bana yeter.
Herkes ölür, siyah yaşar. siyah yaşadıkça ben yaşarım. Herkes cehennemden korkar ben cehennemden lojman tutarım.
Cehennem benim yaşam alanım. Alevler benim nefretim ve dünyayı alevlerimle yakacağım!
Gözlerimin yeşili benim silahım. Siyahımı sakladım. Bu yüzden yeşilimin ortasındadır siyahım.
Ben siyahım.
Her güzelliği matem örtüsüyle kapladım.
Kördüm, kör ettim.
Kim beni istediyse, öldü.
Ben birini istedim, öldürdüm.
Aşka inanıyorum ama o bana inanmıyor. Bu yüzden yalnızım.
Hiç birşeyi sevmedim siyah kadar. Çünkü sadece o beni terk etmezdi. Kendimden bile çok sevdim. Çünkü ben bile siyah kadar kalıcı değilim.
Ben, kendimi terk edebilirim.
Ben kimim?
Kendimi tanımıyorum. Ruhum bir kabadayı, özgürce dolaşıyor. Her gece terk ediyorum bedenimi. Beden de benim ruh da. Ben, kendimim.
Ruhumun tırnağı olamaz bedenim. Kendimden çok üstünüm.
Gereksiz bir bedene sattım ruhumu.
Şimdi, hayallerimi satılığa çıkarttım kazandığımla bir fahişenin ruhunu kiralayacağım.
Tanrı'yla anlaşmam var. istediğim ruhu kiralayabiliyorum.
Hayat kırıntılarını süpürdüm. Ben hayatın çöpcüsüyüm.
Müslüman olarak doğdum, büyüdüm.
Sonra Tanrı'ya değil ruhlara taptım.
Bir an herseyi sildim, deist oldum. Tanrı'yla tokalaştım. ruhlara tapmak saçmaydı. şimdi, onlar bana tapıyorlar. Ben eşsizim. Kimse kendine benim kadar düşman olamaz ve kimde kendine benim kadar aşık olamaz.
Kendimle yemeğe çıkıyorum, çiçeklerim hazır.
El sallıyorum ruhlara
Arkamdan bakanlara..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cam Bardak
Non-FictionNeden bu adı seçtim, bilmiyorum. Hoşuma gitti sanırım. Kurgu yok. Sadece düşüncelerimi anlatıyorum. Karakter yok, hikaye yok. Elime Kalemi aldım ve yazdım. Kağıtların konuşabildiği bir dünyadan geliyorum. Nerden girdim nereden çıktım ben de bilmiyo...
