KAYIP SEVDA (Askıda)

1.Bölüm:Ufaklık

Merhaba arkadaşlar yeni kitabımla karşınızdayım.

Daha öncede yazmışlığım olmuştu ama bana saçma ve herkesçe aynı geldiği için kaldırmıştım.

Umarım bu sefer yazmayı başarabilirim.

medyada;Leyal Adal

...............................

Hissizlik nedir?

Hani bir sis gibi yayılan duygu vardır ya 'sevgi' beni boğacak olan bir kelimeden başka bir şey değildi. koca bir boşluktaydım,bir pelerin gibi beni saran bir şefkatli el ya da samimi gelen sözler değilde sadece hissizlik ve boşluktu beni cezbeden

Acılarımla kendime bir duvar örmüştüm.Duvarım insanların bana karşı kullandığı acımasızlığıyla daha güçlenmişti daha da aşılmaz bir katman olmuştu.

Ben sevgi nedir bilmeyenler ve sevgi nedir hissetmeyenler sayesinde çocukluğumun katiliydim.

boğazımı saran bir el gibiydi geçmişim yaşadığım her acının düğümü geçmişimle yüzleştiriyordu.

Deri ceketime biraz daha sarındım,ıssız sokakta kulaklarımda uğuldayan rüzgar ve ayak seslerimden başka yakınım yoktu.

Ben sahipsizdim,sadece kurallarını kendince yazmaya çalışandım.

Sokakta benden başka kimse olmadığından rahattım.

Belki size paranoyakça gelebilirdi ama ben karanlıkta tek olunca kendimi güvende hissederdim.

Ben ceylan değildim,kurttum geceyi saran siyah pelerinle kendimi emin ve güvenli hissederdim.

Ne beni bekleyen ne de merak eden bir ailem vardı.

Şerefsiz Hamza hariç o da bendeki paranın kaynağını merak ederdi küçük yaşta yurttan kaçmış bu şerefsiz adamın eline düşmüştüm.Kurtuluşum yoktu bu lanetten ama şimdilik tabi

Ellerimi cebimden çıkardığımda uzamış ama bakımsız olan tırnaklarıma bakıp geçmişimin beni saran derin düşüncelerine daldım.Ama çocuk ağlamasıyla balta gibi kesilen geçmişim bir film şeridi gibi gözlerimin önünden kaybolmuştu.

İki serserinin çocuğu hırpaladığını görünce öfkeyle soluyup kollarımı sıvadım.İlla bir belaya bulaşacaktım bir gecede huzurlu huzurlu yürüyemiyordum bu sokaklardan

birini tutup çektim ve yumruğumu yüzüne yapıştırdım.Yumruğum çelimsiz bedenine fazla geldiği için yerinden kalkamayacak gibiydi.

diğeri arkadaşına vurduğumu görünce çocuğu bırakıp bana bıçak doğrulttu aniden savurunca refleksimin kuvvetli olmasından dolayı ıskaladı ağzından yayılan küfürü sadece ben duymuştum.

bir kere daha savurunca elini yakalayıp diz kapağımı geçirince sokaktan acı bir feryat kopmuştu.Elini tutarak arkadaşının tüydüğünü görünce o da kaçmıştı.

Ufaklığa dönünce köşede hıçkırarak bedeni iki büklüm bir şekilde ağlıyordu.gözümün önüne küçük Leyal gelince hemen aklımdan def edip ufaklığın yanına çöktüm.

Birinin geldiğini hissetmiş olmalı ki korkudan irkildi.Onun koluna dokununca kafasını kaldırıp puslu saydam mavi gözleriyle bana ürkerek baktı.

'sakin ol ufaklık sana zarar vermeyecem hem bak gittiler'

tedirgince etrafına bakıp sonra kumral kahküllü saçlarını eliyle düzeltip aniden bana sarıldı.

'sen benim kahramanımsın'

dediği şeyle yüzümde ufacık bir tebessüme neden oldu. Sokağın sonunda bağırarak iri yapılı bir adamın buraya koştuğunu gördüm ufaklık sesi duyunca benden ayrılıp

'Dayı' diye bağırarak adama koştu.Galiba kaybolmuştu bende hiç umursamayıp doğruldum sonra onların birbirine sarılmasıyla kalbimin sızladığını hissettim.

Çok yabancı gelen duygular beni değil daha çok küçük Leyalı umutlandırıyordu.Onlara daha fazla bakmadan yönümü değiştirip ilerliyordum ki adam beni kolumdan tutup savunmama izin vermeden duvara çarpmıştı.

Belimden uzuvlarıma yayılan acıyla dişlerimi sıkıp öfkeyle adama baktım.Yüzüne yumruğu geçiriyordum ki hızlı refleksleriyle kolumu tutup kendine çekti belim bu sefer sert bir göğse yaslandı.Ayağımı tam dizine geçiriyordum ki ufaklığın sesini duydum

'Dayı ne yapıyorsun o benim kahramanım'

Adamın elleri önce gevşedi sonra beni bırakmasıyla öfkeli bir şekilde adama dönüp

'senin derdin ne yardım ediyorum karşılığı bu mu?'

'Bilmiyordum uzatma'

sert sesiyle her ne kadar kısa ama bana uzun gelen bir şekilde konuşunca daha da öfkelendim ama bizim kavgamızı bölen bacaklarıma sarılan ufaklıktı.

Gözlerini bana kaldırıp şefkatle daha bir sarıldı.Bu beni afallatsa da adamında şaşırdığını da görmüş gibi oldum ya da yanıldım bilmiyorum ifadesiz bir şekilde ufaklığa bakıyordu.

Bende onun boyuna eğildiğimde bu sefer boynuma sarıldı.Bebek kokusuyla daha bir mest olurken geri çekildim

'teşekkür ederim kahramanım'

bu sefer yüzümde yeşeren tebessüm kısa sürmedi ilk defa yalansız zorla değilde sıcak bir şekilde gülümsemiştim.buna sebep olan ufaklık ise o mavi gözleriyle daha bir pırıltılı bakıyordu

'Anne gibi kokuyorsun'

Ortaya attığı sözle ufak bir şok geçirsemde bu soruya cevap vermeden doğruldum.

'Ben artık gitsem iyi olacak hem bende seni kurtardığıma sevindim.'

Ona son kez gülümseyip adama sinirle bakıp oradan uzaklaştım.

Tekrardan ellerimi ceplerime yerleştirip uzun uzadıya yürüdüm.Sonra ufaklığın mavi gözleri gözümün önünden geçince yine yüzümde bir tebessüm oluştu.

Çocuklar benim için çok saf bir dönemdi insanlarda büyüdükçe bu yalan hayatın kirlenmiş parçalarına dönüşürlerdi o yüzden hep çocuk kalmak istemiş yalansız pis düşüncelerin beni kirletmesini istememiştim hala bir tarafımda yaşayan küçük Leyal masum masum bana baksa da ona ürkütücü gelen bakışlarımdan yolladım ve en derinliklerime gömdüm o bu hayatı hak etmiyordu ben artık masum olmaktan çıkmıştım.

Gecenin daha da belirgin hissettirdiği rüzgarıyla saçlarım savruldu. sahil kenarına doğru inince buraya nasıl geldiğimi sorgulayacak düşüncelerde olmadığımı hissettim.

Benim gizli sığınak olarak adlandırdığım kayanın dibine geçip köşedeki kalın örtümü serip üzerime battaniyemi atıp yıldızların burdan daha belirgin olmasıyla  gözlerimin kapanmasını bekledim.

........................................................................

SİZCE NASIL BİR BÖLÜM OLDU?

UMARIM SİZİN İÇİN AKIP GİDEN BİR BÖLÜM OLMUŞTUR.

DESTEKLERİNİZİ ESİRGEMEYİN.

DİĞER Kİ BÖLÜME KADAR KENDİNİZE İYİ BAKIN.